Hoe kweek en verzorg je Zuring

Krulzuring (Rumex crispus) groeit in veel gematigde streken als pioniersoort. De bladeren hebben een karakteristieke krullende rand, waar de plant zijn naam aan te danken heeft. De krulzuring heeft de bijzondere eigenschap dat hij twee soorten zaden produceert: grote zaden, die op de grond vallen, en kleine zaden die door de wind worden meegevoerd.

Ridderzuring (Rumex obtusifolius) is een flinke plant die wel 1.5 m hoog kan worden. Hij wordt wel beschouwd als een zeer hardnekkig onkruid, dat in grote delen van de wereld voorkomt. De plant wordt vaak chemisch bestreden. Om het gebruik van chemische middelen te verminderen wordt in Nederland onderzocht of deze plant ook met behulp van stroomstoten verwijderd kan worden. Ridderzuring is de waardplant van de zuringuil, een nachtvlinder.

De veldzuring (Rumex acetosa) groeit in het wild in grasvelden en open plekken in het bos. Alle delen van deze plant zijn eetbaar. De bladeren hebben een zure smaak door het hoge gehalte oxaalzuur in de bladeren. Om deze reden moet veldzuring niet in grote hoeveelheden worden gegeten en wordt het door vee gemeden. Het is de waardplant van vuurvlinders en een aantal soorten kevers.

Het is een overblijvend kruid dat een slanke, rechtopstaande stengel produceert van een dikke penwortel, die een maximale hoogte van 70 cm benadert. De bladeren zijn tot 10 cm of 15 cm lang en variabel van vorm, hoewel vaak langwerpig met een smal midden in de ruwe vorm van een viool. De bloeiwijze bestaat uit veel takken, elk een onderbroken reeks bloemtrossen met maximaal 51 cm elke cluster, waarbij elke bloem aan een steel hangt.

Schapenzuring ( Rumex acetosella ) is een wintervaste bloeiende plant. Vroeger geloofde men dat er een kracht in het zaad van deze plant school. Als je een paar zaadjes in je muts of hoed verwerkte zou je vijanden op afstand pijn kunnen doen. Het is het proberen waard natuurlijk.