Dankzij zijn witte, sterk geurende bloemen is arabische Jasmijn makkelijk te herkennen. Het is een zeer populaire plant vanwege zijn decoratieve uitstraling en hij wordt dan ook vaak gebruikt voor feesten en ceremonies. Arabische Jasmijn is de nationale bloem van onder meer Tunesië en de Filipijnen.

De cajanus cajan is een rechtopstaande struik of onderstruik die gewoonlijk tot een hoogte van 1,5 m tot 3 m groeit (zelden tot 4 m ). De schors van de takken is opvallend geribbeld en behaard met gouden, aangrenzende of licht uitstekende, zijdeachtige trichomen. De bladeren zijn geveerd in drie delen.

Welriekende Ganzenvoet (Dysphania ambrosioides) is inheems in tropische delen van Noord- en Zuid-Amerika. Zowel de bladeren als de stengels hebben kleine klieren die een vieze geur afgeven. Het is een kruid dat langs de zijkanten van wegen en beekbeddingen groeit.

Door de naam van deze klimplant zal het je vast niet verbazen dat de bloemen te herkennen zijn aan de zwarte cirkel in het midden, waardoor de bloem aan een oog doet denken. Naast klimmen kan de suzanne-met-de-mooie-ogen prachtig hangen.

Het is een eerstejaars kruidachtige plant waarvan de stengel zich over de grond uitstrekt. Hoogte kan oplopen tot 30 tot 90 cm. De stengel heeft grof haar dat over het hele oppervlak groeit, op een gevorkte manier vertakt vanaf de basis en wortel schiet bij elk knooppunt. De bladeren hebben een onderscheidende bladsteel en het blad is 2,5-8 cm lang en 1,2-4,5 cm breed. Het heeft een ovale tot ovale ovale vorm met een stompe punt en een basis die geleidelijk smaller wordt tot een hartvorm. De bladeren hebben golvende randen. Er zijn haren aan beide kanten van de bladeren en de schede is vliezig en 1 tot 2 cm lang, met veel staande haren. De bloemen hangen in juli-oktober. Het schutblad dat de bloem omhult, heeft een kort handvat en heeft een waaiervormig tot peervormig haar. Aan de voet van de schutbladen zijn beide zijden samengevoegd tot een trechter. De bloemen zijn iets kleiner dan de communis en de blauwe bloembladen zijn ongeveer 4 tot 5 mm lang. In de herfst worden gesloten bloemen vaak ondergronds gebruikt.

De bladeren zijn afwisselend geplaatst, tot 20 × 7 cm groot, blauwgroen van kleur en hebben witte nerven. De bladeren zijn gelobd en bestaan uit grof-stekelig getande lobben met meestal een naar boven omgerolde rand. De bovenste bladeren zijn zittend en stengelomvattend.

De monnikspeper (Vitex agnus-castus) produceert bessen en bladeren waaruit een etherische olie gewonnen kan worden. De monnikspeper is winterhard en heeft aromatische bloemen die 's zomers veel vlinders aantrekken.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

Wanneer je de bladeren van de peperomia Pellucida licht kneust, komt er een milde mosterdgeur vrij die bij het uittrekken zelfs astma kan veroorzaken. De plant is gevoelig voor wolluis en slakken eten de bladeren graag. De tropische plant groeit gemakkelijk op stijle en harde ondergronden zoals muren en daken, maar doet het ook prima in een pot.

De tropische episcia cupreata is met zijn felgekleurde rode bloemen en generfde bladeren een geliefde kamerplant. Hij doet het vooral goed in relatief warme omgevingen met een hoge luchtvochtigheid. Let op: episcia cupreata kan wol- en bladluizen aantrekken.

Knolcyperus is in Nederland vrij zeldzaam, maar komt weleens voor in het oosten van Noord-Brabant en Limburg. De plant groeit elders als invasief onkruid tussen andere gewassen, maar vooral in Zuid-Europa worden de knollen van de plant gegeten en als een lekkernij beschouwd. Wie weleens in het Spaanse Valencia is geweest, zal ongetwijfeld de populaire drank Horchata de chufa kennen. Een verfrissende, amandelmelkachtige drank met als belangrijkste ingrediënt knolcyperus.

De chinese kumquat (Citrus japonica) is een citrusplant. De vrucht heeft een zoete, lichtzure smaak en kan met schil en al opgegeten worden. De chinese kumquat wordt in China al eeuwen gegeten. In de 12e eeuw werd er al over geschreven in de Chinese literatuur.

De kalanchoe is een zeer reproductieve plant. Ze heeft kleine, vlinderachtige, adventieve knoppen die op de bladranden groeien en bij de minste aanraking vallen. Deze zaailingen groeien op de grond snel uit tot nieuwe planten. De kalanchoe heeft de neiging andere planten te verdringen, dus het is het beste om haar alleen te planten en niet in een pot met andere planten.

De gewone boerenjasmijn geurt net als de echte jasmijn (Jasminum officinale) maar is een struik en geen klimplant. De wetenschappelijk naam dankt hij aan de Egyptische prins Philadelphus die ieder jaar een groot feest gaf en dan schalen en vazen vulde met deze heerlijk geurende bloemen. Pas wel op want de struik is giftig voor katten.

De goudbes wordt in tropische en subtropische streken vaak gekweekt voor zijn vruchten. Dat zijn ronde, gladde bessen die op gele miniatuurtomaten lijken. De geschiedenis van de teelt van goudbes in Zuid-Amerika is terug te voeren tot de Inca en de vrucht wordt in gedroogde vorm onder de naam Incabes verkocht.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.

Het kaaps viooltje komt van oorsprong voor in Oost-Afrika, maar wordt daar steeds zeldzamer door het verdwijnen van zijn habitat. Hier wordt de plant vooral als kamerplant gehouden. Er bestaan veel cultivars van deze plant, met verschillende bloemkleuren en bloemvormen. De plant kan tot 15 cm hoog worden en, als hij de kans krijgt, tot 30 cm de breedte in groeien.

Vrijwel alle gekweekte tulpen stammen af van de tuintulp. En net zoals de meeste tulpen is de tuintulp waarschijnlijk afkomstig uit Turkije. De naam tulp is afgeleid van het Perzische ‘tulipan’ wat tulband betekent.

In de Himalaya's worden stoute jongens gebruikt als ''levende hekken'' in bijvoorbeeld de veehouderij of om grenzen van gebieden aan te geven. Stoute jongens wordt ook in veel gebieden gekweekt als decoratieve plant vanwege de opvallende bloemen, die bovendien vlinders aantrekken. De plant is erg giftig: honden, katten en mensen zouden zijn gestorven na het eten ervan.

De parapluplant is in de natuur te vinden in vochtige omgevingen, zoals rivieroevers en moerassen. Als kweekplant voelt hij zich thuis in vijvers en natte aarde. Voor katten is de parapluplant een geliefde snack.