Doordat de wolfsmelk een soort melkachtig sap afgeeft, kan hij huid- en oogirritatie veroorzaken. Het wordt hierom aangeraden voorzichtig met deze plant om te gaan. De wolfsmelk wordt als een bijzondere plant beschouwd doordat hij lang door kan bloeien.

Een bijzondere eigenschap van de stranddruif is dat zijn zaden niet kunnen worden bewaard tot later; ze moeten onmiddellijk gezaaid worden. Hij is heel goed bestand tegen zilte zeewind en wordt soms aangeplant om duinen te stabiliseren. Het hout wordt soms gebruikt om meubels van te maken en met het sap kan leer worden gekleurd.

Het heeft roodachtig grijsachtige schors, kleine groenachtig gele bloemen en glanzende groene bladeren. De bladeren zijn eenvoudig, afwisselend, zeer fijn gekarteld of getand, en 2-4 lang. Spikes van kleine groenachtige bloemen worden gevolgd door vruchten, die er hetzelfde uitzien als een appel, zijn groen of groenachtig geel als ze rijp zijn.

Euphorbia hyssopifolia ( Euphorbia hyssopifolia ) is een zandmat die inheems is in het zuidwesten van de Verenigde Staten. Een zandmat is een plant in het geslacht Euphorbia die het best gedijt in woestijnen. Euphorbia hyssopifolia heeft een melkwit sap in de stengel, net als melkkruid. De plant staat ook bekend als hyssop spurge, eyebane, wrattenkruid en chicken weed.

Het geslacht xanthium strumarium bevat kruidachtige en soms giftige plantensoorten die op het Aziatische en de Amerikaanse continenten voorkomen. Sommige soorten zijn erg opvallend door de stekels op hun gebladerte. De Latijnse naam Xanthium komt van het Griekse woord xanthos, wat geel betekent. Het geslacht verkreeg deze naam omdat de plantensoorten gebruikt worden in de productie van gele kleurstof.

Waar de witte mimosa is, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, geen familie van de mimosa met gele bloesems. Op plaatsen waar de boom is ingevoerd is het veelal tot invasieve soort verworden. De bladeren van de witte mimosa worden gebruikt als veevoer, maar zijn giftig voor paarden, ezels en varkens. Van de houtpulp wordt papier gemaakt.

De strandpopulier (Thespesia populnea) is een kleine boom of struik die een hoogte kan bereiken van 5 tot 10 meter (soms tot 20 meter). Ze komt voor in veel tropische kustgebieden. Ze is verwant met de waroeboom (Hibiscus tiliaceus), Ilima (Sida fallax) en Katoen (Gossypium).

Indische Amandel is een boom die vrij lang kan leven en voorkomt in vrijwel alle tropische gebieden. De boom groeit vaak langs de kust waar hij dienst doet als natuurlijke windbreker. De boom draagt rode vruchten waarvan de op amandelen lijkende zaden eetbaar zijn.

Cordia dichotoma is een kleine tot middelgrote loofboom met een korte stam en spreidende kroon. De stengelschors is grijsbruin, glad of in de lengte gerimpeld. Bloemen zijn kort gesteeld, biseksueel, wit van kleur en openen alleen 's nachts. De vrucht is een gele of roze-gele glanzende bolvormige die bij rijping zwart wordt en de pulp viskeus wordt.

Het fruit en de zaden van de neem vormen de basis voor neemolie, die wordt gebruikt bij pest-en ziektemanagement in de organische landbouw en in medicijnen. Op het Indische subcontinent is de boom van cultureel belang; een reincarnatie van Krishna zou geboren zijn onder een neem.

Stylosanthes hamata is een geslacht van bloeiende planten in de peulvruchtenfamilie, Fabaceae en bevat tal van zeer belangrijke weidevoeders en voedergewassen. Het geslacht wordt gekenmerkt door trifoliate bladeren en kleine gele bloemen. Soorten kunnen eenjarig of meerjarig zijn en de morfologie varieert tussen soorten en binnen soorten in reactie op begrazingsdruk. Sommige soorten groeien als een lage houtachtige struik tot 1,5 m, terwijl anderen als een kruidachtige struik groeien, maar een uitgestrekte groeivorm kunnen aannemen en gedijen onder hoge begrazingsdruk. Alle behalve twee soorten van het geslacht zijn inheems in Amerika.

Calotropis procera is een soort uit de maagdenpalmfamilie (Apocynaceae). De soort is een succulente struik of kleine boom, die voorkomt in Noord-Afrika, tropisch Afrika, West-Azië, Zuid-Azië en Indochina.

Euphorbia ophthalmica bevatten allemaal een giftig, witachtig sap wat uit de planten komt wanneer erin gesneden wordt, wat ook de Nederlandse naam Wolfsmelk verklaart. De bloeiwijze (schijnbloemen, met één vrouwelijke bloem die omringd is door meerdere mannelijke bloemen) is kenmerkend voor dit geslacht. Euphorbia ophthalmica worden soms verward met cactussen.

Ipomoea pes-caprae is een uitgestrekte vaste plant, die vaak grote gebieden bedekt; komt voort met een lange achterstand, vaak enkele meters lang, wortels op de knooppunten, kaal. Het heeft roze bloemblaadjes met een donkerder centrum.

De flamboyant is een vlinderbloem die oorspronkelijk uit Madagascar komt, maar daar tegenwoordig vrij zeldzaam is, terwijl de boom wel veel als sierboom wordt geplant in de rest van de tropen. Met de opvallende bloemen heeft de flamboyant inderdaad een flamboyante uitstraling!

Jatropha gossypiifolia is een geslacht dat bloeiende vetplanten bomen en struiken omvat die voornamelijk inheems zijn op de Amerikaanse continenten. Alle soorten uit dit geslacht bevatten zeer giftige stoffen. Ze worden op tal van manieren gebruikt, bijvoorbeeld voor de productie van manden, kleurstof en biodiesel.

De pauwenkers is een erg mooie struik uit India, die populair is als sierplant in tropische tuinen. De bloemschermen zijn ook prachtige snijbloemen en worden bij boeddhistische tempels soms in bloemenoffers verwerkt. Pauwenkers wordt als populairste bloem van Suriname, maar is niet de nationale bloem.

Dit rechtopstaande of uitgestrekte eenjarige kruid kan tot 24 lang worden met een stevige, harige stengel die een overvloedige witte latex produceert. Er zijn bepalingen aanwezig. De bladeren zijn eenvoudig, elliptisch, behaard (zowel aan de boven- als onderkant, maar vooral aan de nerven aan de onderkant van het blad), met een fijn getande rand. Bladeren komen in tegenovergestelde paren op de stengel voor. De bloemen zijn uniseksueel en worden aangetroffen in okselklieren bij elk bladknooppunt. Ze missen bloemblaadjes en staan meestal op een stengel. De vrucht is een capsule met drie kleppen en produceert kleine, langwerpige, vierzijdige rode zaden. Het heeft een witte of bruine penwortel.

Noni (Morinda citrifolia) is een boom uit de koffiefamilie. Het produceert een vrucht met een geur die lijkt op braaksel, waardoor het in sommige gebieden een hongersnoodvoedsel is en in andere een delicatesse. Hij produceert het hele jaar door zowel bloemen als fruit.

Deze plant heeft madeliefachtige, geel-gecentreerde, witte of gele bloemen met drietandige straalbloemen. De bladeren zijn getand en over het algemeen pijlvormig. De vrucht is een harde achene bedekt met stijve haren. De vrucht heeft aan een uiteinde een gevederde, pluimachtige, witte pappus.