De kruiptijm wordt, in tegenstelling tot de bekende tijm, niet gegeten maar vooral gebruikt als decoratieve bodembedekker. De roodpaarse bloemen die in juni en juli verschijnen hebben een sterke geur. De kruiptijm komt in Nederland ook in het wild voor, maar is zeer zeldzaam en beschermd.

Van 1937 tot 1952 stond het engels gras op de Britse threepence munt. Mogelijk was dit een woordgrap, want de Engelse naam van deze plant, "thrift" betekent "zuinigheid", en verwijst misschien naar de lage waarde van de munt. Vanwege de fraai bloeiende cultivars heeft engels gras ook een Award of Garden Merit op zijn naam staan.

Rigoureuze zelfzaaimachines zoals ze zijn, lupine is vaak te zien langs bermen en in open weiden, hun heldere blauwachtig paarse bloemen springen van een afstand in het oog. Hun lange tapwortels bemoeilijken het verplanten, dus zaaien heeft de voorkeur.

Je kan een jonge kraaihei onderscheiden van een volgroeide versie door de verspreiding van de bladeren. In de jonge jaren staan deze meer in een rechte lijn en met de jaren verspreiden de bladeren zich steeds meer rondom de tak. In Nederland komt kraaihei vooral in de noordelijke provincies voor.

De rijsbes is een struik die goed groeit op vochtige zure bodems. De bessen lijken op het eerste zicht op die van de blauwe bosbes, maar ze zijn echter iets ovaler van vorm.

De gatenplant is een tropische klimplant, die in zijn natuurlijke habitat tot wel 9 m hoog worden. Deze plant houdt van een hoge luchtvochtigheid en schaduw. De vruchten van de gatenplant doen er een jaar over om te rijpen. In koudere klimaten is deze plant alleen geschikt als kamerplant en zal deze bijna nooit bloeien.

Grote engelwortel is een bekende tweejarige plant die vaak in kloostertuinen werd gekweekt. Hij verspreidt een unieke geur en uit de zaden en wortels kan een olie worden gewonnen. Bij contact met de huid kan huidirritatie ontstaan

De Lijsterbes (Sorbus aucuparia) heet zo omdat vooral lijsters dol zijn op de felrode bessen, maar ze worden ook door andere vogels graag gegeten. De dichte structuur van de boom is bovendien heel geschikt om nesten in te bouwen. De bloemen van de gewone lijsterbes trekken veel insecten aan.

De pannenkoekenplant werd in 1945 door een missionaris uit China meegenomen naar Noorwegen. Van daaruit hebben de stekken zich verspreid over Europa. In de jaren 70 was deze plant zeer populair en de laatste jaren is de pannenkoekenplant weer helemaal terug als kamerplant.

Stengelloze silene groeit vooral hoog in Europese berggebieden. De plant overleeft goed op onvruchtbare bodems, omdat de afstervende bladeren de plant opnieuw voeden. De bloemen verschijnen eerst aan de zuidelijke kant van de plant, waardoor je met stengelloze silene de richting kunt bepalen en de bijnaam 'kompasplant' is dan ook niet verwonderlijk. De plant bevat gifstoffen, dus inname wordt afgeraden.

De scherpe boterbloem groeit in Nederland van april tot in de herfst in weilanden en bermen. In tegenstelling tot de kruipende boterbloem buigt de scherpe boterbloem zijn kopje als het regent. Het bloemetje ziet er misschien lieflijk uit, pas er toch mee op want hij is giftig. In de Middeleeuwen werd het bloemetje soms gebruikt door bedelaars om medelijden op te wekken, ze wreven de bloem net zolang over hun voeten totdat er blaren ontstonden.

Alpiene Vrouwenmantel is een makkelijke, zeer winterharde plant en daarom populair als sierplant in de Nederlandse tuinen. De meerjarige, kruidachtige plant groeit in het wild voornamelijk hoog in de bergen en houdt van veel zon. De plant bloeit in de zomer en krijgt groene tot gele, kleine bloemen.

De gekweekte siernetel (Coleus scutellarioides) staat bekend om de opvallende bladpatronen in veel verschillende kleuren, van wit en geel tot rood en donkerpaars. Van nature heeft deze plant echter voornamelijk groene bladeren.

Struikheide is een bodembedekkend, groenblijvende struikje dat in de nazomer bloeit met paarse bloemetjes. De honing van struikheide zou een reinigende werking hebben en werd in de Middeleeuwen al gebruikt tegen allerlei kwaaltjes. Ook werden er vroeger bezems gemaakt van de plant. De Latijnse naam ‘calluna’ komt van het Griekse woord ‘callunoo’, dat 'reinigen' betekent.

Zilverkruid (Dryas octopetala), ook wel aangeduid als zilverblad, bergavens, witte dryas en achtster, is een alpiene bloeiende plant in de rozenfamilie (Rosaceae). Het is een kleine altijdgroene dwergstruik, die grote kolonies vormt. De plant wordt toegepast in rotstuinen.

Geel walstro is een in vrijwel heel Europa voorkomende plant die vooral op plekken als dijkhellingen, oevers en weilanden op krijtbodems groeit. Er komen veel insecten op af, zoals kevers en vliegen. Zij zorgen voor de bestuiving en bevruchting. Op het geel walstro leeft het zogenaamde liggend bergvlas, een in Nederland zeer zeldzame halfparasiet.

De gewone en Glanzige hoornbloem uit de anjerfamilie kan in zijn eentje tot wel 6500 zaden produceren. Omdat deze plant erg vaak verward met de giftige plant Euphorbia maculate is het niet aan te raden om de gewone en Glanzige hoornbloem te eten.

De plant vormt grote, dichte pollen, die tot bultvormige zoden kunnen uitgroeien. De plant wordt 30-150 cm hoog. De stevige stengels staan rechtop en zijn glad. De bladeren zijn 2-5 mm breed, meestal vlak en de bovenkant is geribd en zeer ruw. Het ongeveer 5 mm lange tongetje (ligula) is puntig.

De dicht pollenvormende plant wordt 20-40 cm hoog en heeft geen of weinig korte wortelstokken. De groene tot roodachtige wortelbladeren zijn 3-6 mm breed en afgeplat of hebben een iets ingerolde bladrand. De bladrand is getand. Bij de voet van het blad zitten lange witte haren.

De bosooievaarsbek is een vaste plant die van nature voorkomt in Midden-Europa en Noord-Azië. In Nederland wordt hij veel in siertuinen gebruikt, maar is hij ook wel in het wild te vinden. De Geranium sylvaticum heeft zijn naam te danken aan het feit dat de vrucht lijkt op de vorm van de bek van een ooievaar; het Griekse woord 'geranium' betekent kraanvogel, en 'sylvaticum' geeft aan dat de plant in het bos groeit.