Gewone tarwe (Triticum aestivum) is een belangrijke commerciële graansoort die wereldwijd wordt verbouwd voor de productie van tarwemeel. Het meel, dat rijk is aan gluten, is het meest gebruikte meel voor het maken van brood. Gewone tarwe werd in de 16e eeuw in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Tarwezaden worden in de herfst geplant en het graan wordt de volgende late lente tot vroege zomer geoogst.

De sanseveria is een plant met langwerpige bladen, die wel tot 90 cm lang kunnen worden. Deze plant is zeer populair als kamerplant, onder andere omdat hij de luchtkwaliteit zou verbeteren. Daar is echter geen wetenschappelijk bewijs voor. Verder is het een erg sterke plant, die weinig verzorging nodig heeft. Van de bladeren van de sanseveria kunnen pezen of touw gemaakt worden voor bijvoorbeeld handbogen en gevlochten maanden.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

Van daaruit werd de kikkererwt verspreid naar het Middellandse Zeegebied en India. Ze stamt waarschijnlijk af van de in het wild groeiende Cicer reticulatum, die nog steeds de naaste levende verwant is. Anno 2019 wordt de kikkererwt in veel subtropische gebieden geteeld. De belangrijkste teeltgebieden zijn India, Pakistan, Turkije, Australië, Marokko en Iran.

Wilde haver komt voor als onkruid in graan-, vlas- en koolzaadakkers en in bermen, op dijken en stortplaatsen. Het aantal chromosomen is 2n = 42.

Wandelende jood is een van oorsprong tropische plant met opvallend paarse bladeren. In Nederland kun je deze plant in de tuin zowel in bloempotten als in borders tegenkomen. Daarmee verschilt hij van andere Tradescantia soorten, die juist als kamerplant worden gehouden.

De zamioculcas zamiifolia, ook wel ZZ-plant genoemd, is een stoere, heldergroene kamerplant die wel tegen een stootje kan. Als je bedenkt dat hij uit ruige, rotsachtige gebieden in Afrika komt, dan is voor hem een plaatsje in een willekeurige woonkamer in Nederland geen probleem. Dus zelfs voor personen die echt geen groene vingers hebben, is deze plant uit Zanzibar een geschikte huisgenoot.

Door de opvallende bladpatronen is de dieffenbachia (Dieffenbachia seguine) een populaire plant, zowel als kamerplant als in schaduwrijke tuinen. In perfecte omstandigheden kan de plant bloeien met witte bloemen. Het plantensap is giftig en kan keel en stembanden wel twee weken verlammen, wat praten onmogelijk maakt. Ook kan het sap de huid sterk irriteren.

Ijskruid is een kruipend plantje uit de vetplantenfamilie. Het staat bekend onder meerdere namen, zoals bijvoorbeeld 'rooi brakvygie' (in het Afrikaans). Het is oorspronkelijk afkomstig uit de Oost-Kaap provincie in Zuid-Afrika, en is nu ook te vinden in Australië en de Verenigde Staten. Hij groeit het beste op een zonnige plaats, waar de bloemen zich ook openen.

Australische laurier is een groenblijvende struik, die tot wel 10 m hoog kan worden en ook de breedte in kan groeien. Australische laurier is een stevige plant die goed tegen droogte kan. Daarom wordt de plant vaak als heg gebruikt.

De wijnstok (Vitis vinifera) is een klimplant waaraan druiven groeien. De wijnstok wordt dan ook gekweekt in wijngaarden voor de productie van wijn, en de druiven worden daarnaast natuurlijk ook gebruikt als vers fruit of gedroogd tot rozijnen en krenten. Alleen gekweekte druiven worden lekker zoet; wilde planten produceren alleen zuur fruit.

De stengel is kleverig. De bladeren zijn langwerpig en grof golvend getand. De onderste bladeren zijn stengelomvattend en de bovenste smal en gesteeld. De wortel is spoelvormig.

De in Europa inheemse luzerne wordt wereldwijde onder de naam alfalfa als veevoer gebruikt. De luzerne kan dankzij zijn wortelknolletjes stikstof binden en hoeft daardoor minder bemest te worden. De naam alfalfa betekent ''vader van al het voedsel''.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.

De japanse kardinaalsmuts komt oorspronkelijk uit Japan en Korea en is, in tegenstelling tot de inheemse variant, wintergroen. Hij is daardoor zeer geschikt om aan te planten als haag. De bladeren van de plant hebben de vorm van kardinaalsmutsen. Van het sterke kardinaalsmutshout werden vroeger spoelen voor spinnenwielen gemaakt.

De tuingoudsbloem is een makkelijk te zaaien plant die je tuin in de zomermaanden een zomerse aanblik geeft. Er wordt gezegd dat als de bloemen van de tuingoudsbloem ’s ochtends niet opengaan, het wel eens een regenachtige dag zou kunnen worden. Bij kruidenvrouwtjes uit de Middeleeuwen was de bloem al favoriet vanwege zijn desinfecterende en kalmerende eigenschappen.

De suikermeloen (Cucumis melo) smaakt meestal zoet, maar er zijn ook varianten verkrijgbaar die minder suiker bevatten en soms zelfs licht bitter smaken. Het oranje vruchtvlees bevat veel caroteen. De plant kan in Nederland in kassen gekweekt worden, maar de suikermeloen heeft veel warmte nodig om te rijpen. De bloemen worden bestoven door bijen en hommels.

Alnus glutinosa komt als boomsoort veel voor, eigenlijk overal waar voldoende vocht aanwezig is. Dit is veelal langs wateren zoals rivieren, beekjes en moerassen. Het donkere uiterlijk maakt de zwarte els makkelijk herkenbaar. Qua hoogte kan deze boom, die onderdeel van de berkenfamilie is, tot wel 24 meter reiken. De elzen trekken vogels, zoals sijzen, en ook insecten aan, zoals het elzenhaantje.

De haagwinde heeft kruipende stengels die over de grond groeien. Pas wanneer de plant ergens tegenop kan groeien komt hij in bloei. Vanwege de vorm van de bloemen wordt deze plant ook wel 'pispotje' genoemd. Omdat de plant zich via zijn ondergrondse wortelstokken snel verspreidt wordt hij ook wel als onkruid beschouwd. De haagwinde is een waardplant voor de rupsen van de windepijlstaart, en trekt ook bijen en hommels aan.

De paardenbloem is vrijwel overal op de wereld te vinden. Na de bloeiperiode worden er vruchtpluizen gevormd, die de door de wind meegedragen worden. De zaadjes kunnen zich zo tot wel 3 km verspreiden.