De kerstcactus bloeit in de herfst en wordt rond die tijd vaak als kamerplant verkocht. Dit is dus vlak voor de kerst, vandaar de naam. In de Verenigde Staten wordt deze plant niet aan kerstmis, maar aan Thanksgiving verbonden, en wordt daar Thanksgiving cactus genoemd. De plant is een epifyt, die zich in het wild met zijn wortels aan boomstammen of boomtakken hecht.

De Dracaena wordt in het Nederlands drakenbloedboom of drakenplant genoemd. Net als andere Dracaena-soorten is de drakenbloedboom een sterke, makkelijk te verzorgen kamerplant die van warmte houdt. Kenmerkend voor de dit type drakenplant is de vertakte stam.

De bontbladige olijfwilg is een bladhoudende olijfwilg met ovale, grijsgroene bladeren. De naam doet misschien anders vermoeden, maar de plant heeft geen stekels. Bontbladige olijfwilg komt oorspronkelijk uit Oost-Aziatische landen zoals Japan, qua klimaat vergelijkbaar met West-Europa, daarom doet de plant het prima in Nederland.

De gladde iep (Ulmus minor) heeft kleine rode bloemen en opvallende vruchten (nootjes) met brede vleugels. De boom kan honderden jaren oud worden en kan dan een stam hebben met een diameter van wel 6 m. Tijdens de bloei van de gladde iep, een windbestuiver, komen pollen vrij, die bij sommige mensen allergische reacties kunnen geven.

De esparcette (Onobrychis viciifolia) is een peulvrucht met een hoge voedingswaarde, die wordt gebruikt voor veevoer, resistent is tegen veel voorkomende ziekten en plagen en bij dieren een gunstige antiparasitaire werking heeft. De esparcette wordt voor zowel nectar als stuifmeel bestoven door bijen; de zoete nectar bestaat voor 42-55% uit suikers.

Chinese vernisboom is een bijzondere boom, die meestal langs straten en in parken aangeplant wordt en die het ook goed doet in de tuin. Hij krijgt in de zomer pluimen met kleine, gele bloemen, maar wat de boom echt uniek maakt zijn de spectaculaire blaasvruchten, die lijken op met lucht gevulde bladeren.

De valse tulpenboom (Magnolia grandiflora) wordt vanwege zijn uitbundige witte bloemen al meer dan duizend jaar als sierplant gebruikt. In China werd deze magnolia in keizerlijke tuinen gekweekt. De valse tulpenboom is nauw verwant aan de eerste prehistorische bloemplanten.

De naam blauwe Ossentong verwijst naar de beharing, die de dauw vasthoudt en zo voorkomt dat te veel water verdampt. Uit de wortel werd vroeger een kleurstof gehaald voor make-up. Daarnaast werd de deze plant ook gebruikt als wierook.

De tropische episcia cupreata is met zijn felgekleurde rode bloemen en generfde bladeren een geliefde kamerplant. Hij doet het vooral goed in relatief warme omgevingen met een hoge luchtvochtigheid. Let op: episcia cupreata kan wol- en bladluizen aantrekken.

De amerikaanse amberboom wordt al meer dan 3 eeuwen als sierboom in Europa gebruikt. De bladeren lijken op die van de esdoorn, maar hebben een gespreide stand. De boom is in de herfst zeer kleurrijk, met dieprood, geel en oranje blad. Zowel de hars als het hout worden in de VS commercieel gebruikt.

De kalanchoe is een zeer reproductieve plant. Ze heeft kleine, vlinderachtige, adventieve knoppen die op de bladranden groeien en bij de minste aanraking vallen. Deze zaailingen groeien op de grond snel uit tot nieuwe planten. De kalanchoe heeft de neiging andere planten te verdringen, dus het is het beste om haar alleen te planten en niet in een pot met andere planten.

Duizendschoon is een bodembedekkende vaste plant uit de anjerfamilie. De wilde soort heeft een rode bloem. Veredelde cultivars kunnen witte, paarse of roze bloemen hebben. Je ziet ze veel als snijbloemen. De duizendschoon staat het liefst op een zonnige plek. De meeste commercieel verkrijgbare soorten worden tot 70 cm hoog.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.

De sinningia speciosa (Sinningia speciosa) is een tropische plant, die hier als kamerplant wordt gehouden. Hij heeft dan, net als in de tropen, een hoge luchtvochtigheid, veel licht en warmte nodig. Uit de knollen van deze plant groeien bladeren zonder stengels.

Pachypodium geayi is een soort van Pachypodium die zijn oorsprong vindt in het zuidwesten van Madagaskar. Het heeft een metallic grijze pachycaul stam en de bladeren zijn dun en grijsgroen, met een felroze middenrib. De plant heeft witte bloemen. Pachypodium geayi is een van de grootste van de Madagaskar-soorten.

De stengelloze sleutelbloem is een zeer vroege lichtgele voorjaarsbloeier die vroeger veel voorkwam in weidegebieden. Tegenwoordig komt de bloem in Nederland nog maar zeer zelden in het wild voor. In 2012 is er door natuurorganisaties in Drenthe een herstelplan opgezet en In het voorjaar van 2021 zijn diverse bloeiende sleutelbloemen gesignaleerd. Het is uiteindelijk de bedoeling dat de soort zichzelf weer in stand kan houden.

De kleine rode vruchten van wasmalve zijn een bron van voedsel voor allerlei dieren, waaronder vogels. De bloemen zijn altijd een beetje weggedraaid van het licht en openen zich nooit helemaal. Hij doet het goed in potten en in de schaduw.

De blauwe passiebloem ( Passiflora caerulea ) is de meest voorkomende passiebloem in Nederland, waar hij zowel in huis als in de tuin een geliefde klimplant is. De blauwe passiebloem kan zich echter erg snel verspreiden en kan tuinen dan overwoekeren. De vruchten zijn eetbaar, maar de passievruchten die in de winkel liggen komen meestal van de Passiflora edulis.

Het kaaps viooltje komt van oorsprong voor in Oost-Afrika, maar wordt daar steeds zeldzamer door het verdwijnen van zijn habitat. Hier wordt de plant vooral als kamerplant gehouden. Er bestaan veel cultivars van deze plant, met verschillende bloemkleuren en bloemvormen. De plant kan tot 15 cm hoog worden en, als hij de kans krijgt, tot 30 cm de breedte in groeien.

Vrijwel alle gekweekte tulpen stammen af van de tuintulp. En net zoals de meeste tulpen is de tuintulp waarschijnlijk afkomstig uit Turkije. De naam tulp is afgeleid van het Perzische ‘tulipan’ wat tulband betekent.