De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

Van het witte sap dat bij inkeping van de bast vrijkomt uit de indische rubberboom werd vroeger rubber gemaakt, maar daar wordt nu de Braziliaanse rubberboom voor gebruikt. Als kamerplant blijft de indische rubberboom kleiner dan op de plantage, maar hij moet wel op een plek staan waar groei mogelijk is. Als je hem toch moet bijsnoeien, houd er dan rekening mee dat het witte sap irriterend is voor de huid en giftig voor huisdieren.

Ondanks het hoge eiwitgehalte is durum geen sterke tarwe in de zin dat het deeg kracht geeft door de vorming van een glutennetwerk. Durum bevat 27% extraheerbare natte gluten, ongeveer 3% hoger dan in zachte tarwe (T. aestivum L.).

De vijgenboom (Ficus carica) is bekend door de vruchten die vooral populair zijn in de Midden-Oosterse keuken. Vijgen kunnen vers of gedroogd gegeten worden. De vijgenboom leeft in symbiose met de vijgenwesp, die de boom bevrucht door eitjes te leggen in de bloemen, en zich daarbij tegelijkertijd zelf voortplant. Omdat de vijgenwesp in Nederland niet voorkomt, dragen alleen gekweekte bomen vruchten.

Gewone tarwe (Triticum aestivum) is een belangrijke commerciële graansoort die wereldwijd wordt verbouwd voor de productie van tarwemeel. Het meel, dat rijk is aan gluten, is het meest gebruikte meel voor het maken van brood. Gewone tarwe werd in de 16e eeuw in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Tarwezaden worden in de herfst geplant en het graan wordt de volgende late lente tot vroege zomer geoogst.

De bloemen van deze heerlijk geurende struik werden in de Griekse traditie gewijd aan godin Aphrodite van de schoonheid en de liefde. Nog steeds worden de tere witte bloemetjes verwerkt in bruidsboeketten. De olie van mirte wordt gebruikt in parfums en bij aromatherapie.

Door de opvallende bladpatronen is de dieffenbachia (Dieffenbachia seguine) een populaire plant, zowel als kamerplant als in schaduwrijke tuinen. In perfecte omstandigheden kan de plant bloeien met witte bloemen. Het plantensap is giftig en kan keel en stembanden wel twee weken verlammen, wat praten onmogelijk maakt. Ook kan het sap de huid sterk irriteren.

De oleander is een veelkleurige struik uit het Middellandse Zeegebied die niet van de Nederlandse winters houdt. Vandaar dat hij in ons land vooral gebruikt wordt om in de zomer een mediterrane sfeer te creëren op terrassen en balkons en als het kouder wordt weer naar een warm plekje binnenshuis verplaatst wordt. Pas wel op met kinderen en huisdieren, want de plant is zeer giftig.

De vruchten van de watermeloen (Citrullus lanatus) worden al duizenden jaren gegeten. Omdat watermeloenen voor meer dan 90 procent uit water bestaan, kunnen woestijnvolkeren in de Kalahariwoestijn zes weken lang overleven op alleen wilde watermeloen. Ook de zaden zijn eetbaar en worden in China en Vietnam gegeten bij nieuwjaarsvieringen.

Gerst wordt al meer dan 7000 jaar geteeld, en voor die tijd werden de korrels van wilde planten al door nomadische volken verzameld. In Nederland wordt gerst vooral gebruikt voor de productie van bier en als veevoer.

De peulen van de tuinboon leveren de bekende groente en de plant is dan ook in veel moestuinen te vinden. Hij is vorstbestendig en kan dus al vroeg in het jaar geplant worden.

De vrucht van de granaatappel (Punica granatum) wordt veel gebruikt in Midden-Oosterse gerechten. Hij was oorspronkelijk ook de grondstof voor de limonadesiroop grenadine. De granaatappel heeft een symbolische betekenis van vruchtbaarheid in diverse mythologische en bijbelse verhalen.

Hoewel de geluksbamboe erg op bamboe lijkt, is hij dat eigenlijk niet. Het is namelijk een lid van de drakenboomfamilie. In tegenstelling tot bamboe is het een echte huiskamerplant. De plant heeft een bijzondere symbolische betekenis: hij staat in Azië en met name China van oudsher voor geluk, voorspoed en gezondheid. Vooral in de bekende op een toren lijkende vorm is het dan ook een populair geschenk.

De monnikspeper (Vitex agnus-castus) produceert bessen en bladeren waaruit een etherische olie gewonnen kan worden. De monnikspeper is winterhard en heeft aromatische bloemen die 's zomers veel vlinders aantrekken.

Wilde haver komt voor als onkruid in graan-, vlas- en koolzaadakkers en in bermen, op dijken en stortplaatsen. Het aantal chromosomen is 2n = 42.

De dadelpalm (Phoenix dactylifera) produceert een populaire vrucht: de dadel. Daarnaast worden de sterke bladeren van de dadelpalm voor verschillende doeleinden gebruikt, zoals het maken van touwen, manden, hoeden, matten en muren en daken van hutten.

De biet (Beta vulgaris) heeft diverse bekende ondersoorten, zoals de rode biet, de suikerbiet, de snijbiet en de voederbiet. Hiervan is de snijbiet de enige plant die geen knolvormende wortel heeft, maar alleen geteeld wordt voor de bladeren. De biet heeft een hoge culinaire en economische waarde.

Vrijwel de hele mariadistel (Silybum marianum) is eetbaar: de jonge bladeren kunnen gegeten worden als spinazie, de stengel smaakt een beetje naar asperge en het bloemhoofd kan net zo klaargemaakt worden als artisjok. Wanneer de plant op stikstofrijke grond groeit kunnen de bladeren echter schadelijke nitraten bevatten. De mariadistel kan in het wild in bermen gevonden worden.

De sanseveria is een plant met langwerpige bladen, die wel tot 90 cm lang kunnen worden. Deze plant is zeer populair als kamerplant, onder andere omdat hij de luchtkwaliteit zou verbeteren. Daar is echter geen wetenschappelijk bewijs voor. Verder is het een erg sterke plant, die weinig verzorging nodig heeft. Van de bladeren van de sanseveria kunnen pezen of touw gemaakt worden voor bijvoorbeeld handbogen en gevlochten maanden.

De tuinwolfsmelk is een giftige plant, net zoals alle andere planten uit dit geslacht. Je herkent ze aan het witte sap dat uit de stengel komt wanneer die breekt. Tuinwolfsmelk heeft een zeer bijzondere bloeiwijze, die in geen enkele andere soort te vinden is.