Kafferkoren is een graan dat al eeuwen lang als belangrijke bron van voedsel wordt gebruikt, vooral in Afrika en India. Uit het graan van de plant wordt ook siroop gemaakt, die in zuidelijk Noord-Amerika lange tijd populair was als zoetstof. Tegenwoordig is de plant populair omdat het graan glutenvrij is. Kafferkoren heeft de eigenschap te kunnen stoppen met groeien gedurende een droge periode en de groei te hervatten wanneer er weer voldoende vocht in de bodem zit.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

De Tithonia diversifolia lijkt met zijn felgele kleur erg op de traditionele zonnebloem. De plant is inheems in Amerika, en is naar Azië geëxporteerd waar hij nu als symbool dient voor sommige provincies en steden in Vietnam en Taiwan. De Tithonia diversifolia wordt ook gebruikt als biologische mest en kan dus gewasopbrengsten verhogen voor boeren.

Finger millet komt oorspronkelijk uit de hooglanden van Ethiopië en Oeganda. Interessante gewaskenmerken van vingergierst zijn het vermogen om de teelt op hoogten boven 2000 m boven de zeespiegel te weerstaan, de hoge droogtetolerantie en de lange opslagtijd van de korrels.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

De australische zilvereik (Grevillea robusta) is helemaal geen eik! Deze hoge boom groeit in warme klimaten en wordt geplant als sierboom of schaduwboom, bijvoorbeeld op thee- en koffieplantages. Het hout van de australische zilvereik is bestand tegen houtrot en is daarom populair voor raamkozijnen en meubilair. Ook wordt het gebruikt voor gitaren. Contact met de bladeren kan huidirritatie veroorzaken.

In de Himalaya's worden stoute jongens gebruikt als ''levende hekken'' in bijvoorbeeld de veehouderij of om grenzen van gebieden aan te geven. Stoute jongens wordt ook in veel gebieden gekweekt als decoratieve plant vanwege de opvallende bloemen, die bovendien vlinders aantrekken. De plant is erg giftig: honden, katten en mensen zouden zijn gestorven na het eten ervan.

Er bestaan volgens sommigen wel duizenden soorten solanum campylacanthum. Omdat hun kenmerken nogal verschillen is het soms lastig om dit geslacht te herkennen. Solanum campylacanthum zijn in de hele wereld te vinden, zowel in het wild als gecultiveerd. Terwijl sommige van deze soorten erg giftig zijn, worden andere, zoals tomaten, aubergines en aardappelen, veel gegeten.

De peruaanse rinkelboom (Cascabela thevetia) wordt ook wel 'gele oleander' genoemd en is net als de oleander erg giftig, waarbij het in Midden-Amerika gebruikt werd om vissen te doden. De bloemen, die maar 1 dag bloeien, en de harde delen van de vruchten worden soms verwerkt in sieraden.

Senna spectabilis is een boom die hier vaak geplant wordt vanwege de felgele bloemen die hij in de zomer krijgt. In Afrika werd de boom geplant als vuurhout en om ontbossing tegen te gaan, maar door zijn invasieve karakter verdringt senna spectabilis hier andere, inheemse boomsoorten.

De wonderboom (Ricinus communis) staat vooral bekend om de olie die uit de 'bonen' (het zijn feitelijk geen echte bonen) wordt geperst. Deze wonderolie of castorolie heeft zeer veel toepassingen: als smeermiddel, in cosmetica, en in de productie van kunststof, inkt, verf en parfum. De rauwe bonen zijn echter ontzettend giftig.

Het is een kruidachtige plant met bladverliezende groeiwijze, met een harig en zeer vertakt uiterlijk, die tussen de 30 en 70 cm hoog wordt. De bladeren zijn afwisselend, eivormig en geveerd met lancetvormige segmenten. De bloeiwijze wordt gevonden in corymbs of zeer veel pluimen. De bloemkroon is verdeeld in vijf segmenten en het zaad is een achene.

De plant heeft een levensduur van maximaal dertig jaar en kan tot 33 voet lang worden. De grote ovale bladeren zijn grijsgroen van kleur en bedekt met viltachtige haren. De bloem is paars met een geel centrum.

Kousenband heet officieel Vigna unguiculata subsp. sesquipedalis, dat op zijn uitzonderlijke lengte duidt: sesquipedalis is Latijn voor "anderhalve voet lang". Een peul van negentig centimeter is geen uitzondering maar zulke lengtes vereisen een lange groeiperiode onder warme omstandigheden, zoals in Zuidwest-Azië, het Caraïbisch gebied of op Hawaï, waar de kousenband ook wordt geteeld.

Bladeren: - Afwisselend, samengesteld, paripinnate; rachis gekanaliseerd, aanwezigheid van een klier aan de basis van de rachis; stipuleren, stipules schuin hartvormig, acuminaat; folders 4-5 paar, afmeting (3,7 cm x 2 cm - 7 cm x 3,5 cm), obate tot langwerpig lancetvormig; acuminaat, marge ciliaat, kaal of puberteit. Bloemen: - Compleet, biseksueel, enigszins onregelmatig, zygomorf, pentamer, hypogyn, pedicelaat; schutblad, schutbladeren wit met rozeachtige tint, dun, ovaal-acuminaat, caducous; geel.

Deze palm dankt zijn soortnaam ‘Fragrans’ aan zijn heerlijk geurende bloemen. Vanwege de gelijkenis van de bladeren met die van de maisplant, wordt hij in het Engels ook wel Corn plant genoemd. De dracaena fragrans is een zeer gemakkelijk te onderhouden kamerplant. De plant kan bij inname maagproblemen veroorzaken, dus zet hem op een plek buiten het bereik van kinderen en huisdieren.

Deze inheemse Afrikaanse plant is herkenbaar aan zijn aparte geur, die omschreven is als die van muizen, natte hond of pindakaas. In sommige Kenyaanse culturen wordt senna Didymobotrya gebruikt om er een zure melk van te maken, die vooral wordt gebruikt bij festiviteiten. Uit onderzoek is echter gebleken dat de plant erg giftig is.

De doornappel ( Datura stramonium ) is een eenjarige, giftige plant uit de nachtschadefamilie. De plant zou onder andere door heksen gebruikt worden, en heet daarom ook wel 'duivelskruid'. De doornappel komt vrij veel voor in duingebieden in Nederland en als onkruid op akkers. De witte bloemen hebben een opvallende, grillige vorm en de doosvrucht heeft grote stekels.

De papiermoerbei (Broussonetia papyrifera) heeft een belangrijke rol gespeeld bij de ontwikkeling van een alledaags en onmisbaar materiaal: papier. De plant wordt al eeuwenlang in Azië en sommige eilanden in de Stille Oceaan gekweekt, onder meer voor de vezels uit de bast. De papiermoerbei is in de tropen een zeer invasieve soort.