De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

De kerstcactus bloeit in de herfst en wordt rond die tijd vaak als kamerplant verkocht. Dit is dus vlak voor de kerst, vandaar de naam. In de Verenigde Staten wordt deze plant niet aan kerstmis, maar aan Thanksgiving verbonden, en wordt daar Thanksgiving cactus genoemd. De plant is een epifyt, die zich in het wild met zijn wortels aan boomstammen of boomtakken hecht.

Het blauw Schapengras is een interessant en bijzonder siergras, doordat de plant bij verschillende temperatuur een verschillende kleur aanneemt. In de warmte kleuren de bladeren blauw, en in de winterkoude groen. Het blauw Schapengras is te gebruiken als een weinig onderhoud vergende bodembedekker.

Deze goudsbloemsoort kan 0,6 tot 2 m lang worden.

De kelkbladeren zijn tot 4,7 x 2,5 cm groot. De kroonbladeren zijn tot 4,7 x 2 cm groot. De corona bestaat uit vijf tot zes rijen, die paars en wit gestreept zijn aan de basis en daarboven witte en violette strepen hebben. De buitenste twee rijen zijn 4-7 cm lang en gegolfd. De binnenste rijen zijn 0,1-0,4 cm lang.

De scheefkelk (Iberis sempervirens) is een winterharde, groenblijvende plant met kleine witte, roze of gele bloemen. De plant is populair als sierplant in met name rotstuinen, omdat de plant laag blijft en de bladeren op kussentjes lijken. Scheefkelk verspreidt zich gemakkelijk en er bestaan diverse ondersoorten en cultivars.

Euphorbia heterophylla groeit tussen 30 cm en 1 m lang en heeft holle stengels die vertakt of eenvoudig kunnen zijn met hoekige ribben. De onderste bladeren zijn afwisselend, terwijl de bovenste bladeren tegenovergesteld zijn en meestal een witachtige of felrode basis hebben. De stengel straalt een giftige melkachtige witte latex uit. Ze hebben geen bloemblaadjes, de rode kleur maakt deel uit van de kleuring van de jonge bladeren. De vruchten zijn kleine, gesegmenteerde capsules.

Het Papegaaienblad doet zijn naam eer aan met zijn felgekleurde groene bladeren, met gele, oranje en rode vlekken. Dit bijzondere uiterlijk heeft het papegaaienblad tot een populaire tuinplant gemaakt, die het ook in een pot goed doet. De bloemen van deze plant zijn minder spectaculair.

Witte mosterd (Sinapis alba) is een plant met gele bloemen die met name gekweekt wordt vanwege zijn scherpe zaden, waarvan mosterd wordt gemaakt. Witte mosterd komt uit het Middellandse-Zeegebied, maar is over een groot deel van de wereld genaturaliseerd. De plant wordt in de landbouw als een onkruid gezien en op sommige plekken als een invasieve soort beschouwd.

Struikveronica is een oogstrelende groenblijvende plant die niet hoger dan 80 cm wordt en prachtige bloeiwijzen voortbrengt. Deze witte, blauwe of paarse bloemen trekken veel bijen, vlinders en vogels aan. Deze plant wordt wel een Allerheiligentype genoemd, omdat hij omstreeks die tijd bloeit.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

Rozemarijn is een wintervast kruid dat in vele culturen van oudsher een symbool van vriendschap en trouw is. Vaak werd een takje meegegeven aan mensen die op reis gingen. het werd ook in trouwrituelen gebruikt.

De vruchten van de watermeloen (Citrullus lanatus) worden al duizenden jaren gegeten. Omdat watermeloenen voor meer dan 90 procent uit water bestaan, kunnen woestijnvolkeren in de Kalahariwoestijn zes weken lang overleven op alleen wilde watermeloen. Ook de zaden zijn eetbaar en worden in China en Vietnam gegeten bij nieuwjaarsvieringen.

Het kaaps viooltje komt van oorsprong voor in Oost-Afrika, maar wordt daar steeds zeldzamer door het verdwijnen van zijn habitat. Hier wordt de plant vooral als kamerplant gehouden. Er bestaan veel cultivars van deze plant, met verschillende bloemkleuren en bloemvormen. De plant kan tot 15 cm hoog worden en, als hij de kans krijgt, tot 30 cm de breedte in groeien.

De flamboyant is een vlinderbloem die oorspronkelijk uit Madagascar komt, maar daar tegenwoordig vrij zeldzaam is, terwijl de boom wel veel als sierboom wordt geplant in de rest van de tropen. Met de opvallende bloemen heeft de flamboyant inderdaad een flamboyante uitstraling!

Vrijwel alle gekweekte tulpen stammen af van de tuintulp. En net zoals de meeste tulpen is de tuintulp waarschijnlijk afkomstig uit Turkije. De naam tulp is afgeleid van het Perzische ‘tulipan’ wat tulband betekent.

De rozenpelargonium (Pelargonium graveolens) heeft een heerlijke geur en wordt daarom ook veel als geurige sierplant in tuinen gebruikt. Bovendien wordt de etherische olie van de rozenpelargonium in de parfumindustrie gebruikt als alternatief voor de veel duurdere rozenolie.

In de Himalaya's worden stoute jongens gebruikt als ''levende hekken'' in bijvoorbeeld de veehouderij of om grenzen van gebieden aan te geven. Stoute jongens wordt ook in veel gebieden gekweekt als decoratieve plant vanwege de opvallende bloemen, die bovendien vlinders aantrekken. De plant is erg giftig: honden, katten en mensen zouden zijn gestorven na het eten ervan.

Euonymus japonicus 'Aureo-marginatus' zijn bladverliezende of groenblijvende, bloeiende struiken en kleine bomen. Ze zijn geschikt om als haag te laten groeien, en laten vaak ook prachtige herfstkleuren zien. Het zijn waardplanten voor een bepaalde mottensoort. Alle delen van deze planten zijn giftig voor de mens.

De lepelplant (Spathiphyllum cochlearispathum) is een populaire kamerplant met karakteristieke witte bloemen. Hoewel de plant in het Engels 'Peace lily' wordt genoemd, is het eigenlijk geen lelie. De plant is licht giftig en inname van het blad kan een brandend gevoel en misselijkheid veroorzaken. Contact met de bladeren kan tot huidirritatie leiden.