Deze goudsbloemsoort kan 0,6 tot 2 m lang worden.

Het bijzondere van de goeppertia lancifolia is dat de bladeren 's morgens opengaan en 's avonds sluiten. De naam van de plant klinkt alarmerend, maar je hoeft je geen zorgen te maken, want de plant is ongevaarlijk.

Frangipani (Plumeria obtusa) is een plantensoort die afkomstig is uit West-Indië en elders is genaturaliseerd. De frangipani wordt gekweekt voor zijn opvallende, aromatische bloemen, en in Cambodja worden de bloesems gebruikt in religieuze offers. Deze plant wordt het meest gekweekt in Zuidoost-Azië.

Limnocharis flava groeit in bosjes tot ongeveer 50 cm lang. De driehoekige bladeren en holle stelen zijn kaal. De bloeiwijzen hebben een zeer karakteristieke vorm en produceren drielobbige gele bloemen met een diameter van ongeveer 1,5 cm . De vruchten zijn bolvormig.

De palmvaren is een pracht van een plant, die in Nederland en België als kamerplant verkocht wordt. De naam van de plant klopt niet helemaal, want het is geen palm. Maar hij lijkt er wel verdacht veel op. Let op als er kinderen of dieren in huis wonen; de plant is namelijk giftig.

Frangipani (Plumeria alba) is een bladverliezende struik die inheems is in Midden-Amerika en het Caribisch gebied. Hij wordt het meest gekweekt in Zuidoost-Azië. Frangipani is de nationale bloem van Laos. In Laos is deze soort een symbool van geluk en wordt Dok Champa genoemd. Frangipani wordt vaak gekweekt als sierplant, vooral in Cambodjaanse pagodes.

Het is een eerstejaars kruidachtige plant waarvan de stengel zich over de grond uitstrekt. Hoogte kan oplopen tot 30 tot 90 cm. De stengel heeft grof haar dat over het hele oppervlak groeit, op een gevorkte manier vertakt vanaf de basis en wortel schiet bij elk knooppunt. De bladeren hebben een onderscheidende bladsteel en het blad is 2,5-8 cm lang en 1,2-4,5 cm breed. Het heeft een ovale tot ovale ovale vorm met een stompe punt en een basis die geleidelijk smaller wordt tot een hartvorm. De bladeren hebben golvende randen. Er zijn haren aan beide kanten van de bladeren en de schede is vliezig en 1 tot 2 cm lang, met veel staande haren. De bloemen hangen in juli-oktober. Het schutblad dat de bloem omhult, heeft een kort handvat en heeft een waaiervormig tot peervormig haar. Aan de voet van de schutbladen zijn beide zijden samengevoegd tot een trechter. De bloemen zijn iets kleiner dan de communis en de blauwe bloembladen zijn ongeveer 4 tot 5 mm lang. In de herfst worden gesloten bloemen vaak ondergronds gebruikt.

Door de naam van deze klimplant zal het je vast niet verbazen dat de bloemen te herkennen zijn aan de zwarte cirkel in het midden, waardoor de bloem aan een oog doet denken. Naast klimmen kan de suzanne-met-de-mooie-ogen prachtig hangen.

Het geslacht boombasilicum bestaat uit tientallen soorten struiken en kruidachtige planten die vrijwel wereldwijd voorkomen. 1 soort, Ocimum Basilicum, wordt in verschillende cuisines als keukenkruid gebruikt. Sommige soorten uit dit geslacht worden door de larven van vlinders en motten als voedsel gebruikt.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

Japanse Boeddahden is een conifeer met kegelvruchten met schubben, die opzwellen, rood kleuren en vlezig worden wanneer ze volgroeid zijn. Dit is een boom die hoog wordt aangeschreven in feng shui en daardoor in het oosten voor veel geld wordt verhandeld. Hij kan ook goed als bonsai worden gekweekt.

Cerbera odollam is een geslacht van groenblijvende kleine bomen of struiken, afkomstig uit tropisch Azië, Australië, Madagaskar en verschillende eilanden in de Indische Oceaan en de westelijke Stille Oceaan. De bladeren zijn afwisselend en missen interpetiolaire stipules. De buisvormige bloemkolven zijn actinomorf, dat wil zeggen dat ze symmetrisch zijn en langs elke diameter in helften kunnen worden verdeeld. Alle bomen bevatten een witte latex. De vruchten zijn steenvruchten.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

Gymnosporia diversifolia is een oude wereld van planten, die suffrutices, struiken en bomen omvatten. Het werd vroeger beschouwd als aangeboren met Maytenus, maar meer recent onderzoek scheidde het op basis van de aanwezigheid van achyblasten (afgeknotte vertakkingen) en stekels, afwisselende bladeren of fascicles van bladeren, een bloeiwijze die een dichasium vormt, meestal unisex-bloemen, en fruit dat een dehiscent vormt capsule, met een aril op het zaad. Het geslacht komt voor in Afrika, Azië, Europa en Australië. Het geslacht omvat ongeveer 114 soorten.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

Dwergdadelpalm (Phoenix roebelenii) is een palmsoort die afkomstig is uit China, Laos en Vietnam. Dwergdadelpalm wordt vaak gekweekt als kamerplant. Deze plant heeft direct zonlicht nodig voor een optimale groei. In de natuur groeit hij langs rivieren.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.

De alocasie ( Alocasia macrorrhizos ) heeft opvallend grote bladeren met een golvende rand die op olifantsoren lijken. De wortelstokken zijn eetbaar wanneer de plant goed gekookt of gedroogd is. Ze worden vooral gegeten in Azië. De stekels op de stengels en bladeren en het sap kunnen jeukende huidirritatie veroorzaken.