De struiken en bomen uit het omvangrijke geslacht vachellia tortilis komen van nature alleen voor in de Caraïben en bepaalde delen van Afrika. Ze hebben allemaal stevige doorns als verdediging tegen grote grazende dieren, zoals gazellen en giraffen.

Tamarinde is een langzaam groeiende boom die 30 m hoog kan worden. De boom draagt kleine trossen bloemen met gele of rode strepen. De bladeren vouwen zich dicht in de nacht. Tamarinde wordt over de hele wereld gekweekt vanwege zijn eetbare vruchten. Het hout wordt ook gebruik in de meubelindustrie.

Er zijn veel verschillende benamingen voor deze boom. In de Engelse taal staan de vruchten van de boom bekend als desert dates en de boom als soapberry-tree. In het Arabisch staat de soort bekend als lalob, hidjihi, inteishit of heglig, in de Hausa-taal als aduwa, in Swahili als mchunju en in het Amhaars als bedena.

Cenchrus Americanus is een eenjarige, grasachtige plant die in enigszins droge, tropische en subtropische gebieden groeit. Het gras word al duizenden jaren verbouwd om zijn graan, dat vooral in Afrika en op het Indiase subcontinent het basisvoedsel vormt..

De planten van het geslacht juncus oxycarpus lijken op het eerste zicht op grassoorten. De honderden soorten van dit geslacht kunnen over de hele wereld worden aangetroffen, behalve op Antarctica. Ze hebben een uitgesproken voorkeur voor natte en koelere habitats.

Prosopis glandulosa (Prosopis glandulosa) is een doornige struik die verwant is aan peulvruchten. Hij groeit in het zuidwesten van de Verenigde Staten en Mexico en is invasief geworden in Afrika en Australië. Op sommige plaatsen kan prosopis glandulosa uitgroeien tot de hoogte van een grote boom; een beroemd exemplaar van 12 meter hoog is te vinden op Smoke Tree Ranch in Californië.

Het is een eerstejaars kruidachtige plant waarvan de stengel zich over de grond uitstrekt. Hoogte kan oplopen tot 30 tot 90 cm. De stengel heeft grof haar dat over het hele oppervlak groeit, op een gevorkte manier vertakt vanaf de basis en wortel schiet bij elk knooppunt. De bladeren hebben een onderscheidende bladsteel en het blad is 2,5-8 cm lang en 1,2-4,5 cm breed. Het heeft een ovale tot ovale ovale vorm met een stompe punt en een basis die geleidelijk smaller wordt tot een hartvorm. De bladeren hebben golvende randen. Er zijn haren aan beide kanten van de bladeren en de schede is vliezig en 1 tot 2 cm lang, met veel staande haren. De bloemen hangen in juli-oktober. Het schutblad dat de bloem omhult, heeft een kort handvat en heeft een waaiervormig tot peervormig haar. Aan de voet van de schutbladen zijn beide zijden samengevoegd tot een trechter. De bloemen zijn iets kleiner dan de communis en de blauwe bloembladen zijn ongeveer 4 tot 5 mm lang. In de herfst worden gesloten bloemen vaak ondergronds gebruikt.

De grassoorten die deel uitmaken van het omvangrijke geslacht eragrostis japonica worden vaak gebruikt als veevoeder. Soorten uit het geslacht worden overal ter wereld aangetroffen. Op sommige eilanden zijn deze planten belangrijke bodembedekkers omdat er niet veel andere planten groeien. Ook zijn er soorten die gekweekt worden als sierplanten.

De grassoorten die deel uitmaken van het omvangrijke geslacht eragrostis atrovirens worden vaak gebruikt als veevoeder. Soorten uit het geslacht worden overal ter wereld aangetroffen. Op sommige eilanden zijn deze planten belangrijke bodembedekkers omdat er niet veel andere planten groeien. Ook zijn er soorten die gekweekt worden als sierplanten.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

De botanische naam van de zonnekruid, Helenium autumnale, verwijst naar Helena van Troje, omdat de legende beweert dat deze bloem uit de grond verscheen toen zij huilde. De plant heeft een grote aantrekkingskracht op bijen en staat erom bekend dat er zelfs wild dieren op afkomen, maar voor herkauwers is zonnekruid giftig.

Dit gras kruipt en heeft een rechte scheut die meestal ongeveer 30 cm lang is.

Asparagus africanus zijn in talloze landen te vinden. Ze variëren van kruidachtige planten tot klimplanten en hebben stengels die als bladeren fungeren. Een paar soorten zijn eetbaar en worden op grote schaal gecultiveerd, zoals de groene asperge, terwijl andere soorten alleen als sierplant worden gebruikt.

Arivela viscosa ( Arivela viscosa ) gedijt wereldwijd in warme vochtige streken. Deze veelzijdige plant wordt tot 1 m hoog. Producten op basis van arivela viscosa worden in voedingswinkels gebruikt om bepaalde keverplagen te voorkomen. De piepkleine zaadjes kunnen door de wind worden meegevoerd of aan vacht of kleding blijven kleven.

Citroenmelisse (Melissa officinalis) is een kruid dat naar citroen ruikt en bijen aantrekt. Het woord 'melisse' is dan ook afgeleid van het Oudgriekse woord voor bij. Van citroenmelisse kan thee gezet worden. De plant kan ook gebruikt worden om muggen af te weren.

Het werd vroeger geclassificeerd als een soort Panicum. Het is de wilde voorouder van het gecultiveerde graangewas Echinochloa frumentacea, sawa-gierst. Sommige taxonomen behandelen de twee taxa als één soort, in welk geval de gedomesticeerde vormen ook kunnen worden aangeduid als E. colona.

Van het witte sap dat bij inkeping van de bast vrijkomt uit de indische rubberboom werd vroeger rubber gemaakt, maar daar wordt nu de Braziliaanse rubberboom voor gebruikt. Als kamerplant blijft de indische rubberboom kleiner dan op de plantage, maar hij moet wel op een plek staan waar groei mogelijk is. Als je hem toch moet bijsnoeien, houd er dan rekening mee dat het witte sap irriterend is voor de huid en giftig voor huisdieren.