De vaste lupine hoort bij de familie van vlinderbloemigen. Het is niet alleen een mooie tuinplant, maar wordt ook gebruikt om het stikstofgehalte in de bodem te verhogen, zodat andere planten beter kunnen groeien. De zaden van de plant werden vroeger als voedsel gebruikt. In lupine herken je het woord ‘lupus’, de Latijnse naam voor ‘wolf’, daarom werden de zaden ook wel wolfsbonen genoemd. Tegenwoordig worden er vleesvervangers gemaakt van de zaden.

De gekweekte siernetel (Coleus scutellarioides) staat bekend om de opvallende bladpatronen in veel verschillende kleuren, van wit en geel tot rood en donkerpaars. Van nature heeft deze plant echter voornamelijk groene bladeren.

De gatenplant is een tropische klimplant, die in zijn natuurlijke habitat tot wel 9 m hoog worden. Deze plant houdt van een hoge luchtvochtigheid en schaduw. De vruchten van de gatenplant doen er een jaar over om te rijpen. In koudere klimaten is deze plant alleen geschikt als kamerplant en zal deze bijna nooit bloeien.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De kalanchoe blossfeldiana (Kalanchoe blossfeldiana) komt oorspronkelijk uit Madagascar en is sinds de jaren 30 een populaire huisplant. Andere vetplanten worden meestal gekweekt vanwege hun interessante bladeren, maar de Kalanchoe blossfeldiana wordt gewaardeerd voor haar kleurrijke bloemen in de herfst en winter. Daarom wordt deze plant vaak als cadeau gegeven tijdens de feestdagen, waar haar tweede naam "Kerst Kalanchoë" vandaan komt. Ze is giftig voor huisdieren.

De dahlia was al geliefd bij de Azteken in Midden-Amerika en is de nationale bloem van Mexico. In Nederland kwam de bloem vroeger veel voor in moestuinen bij boerderijen. Het bijzondere van deze bloem is dat hij geen geur afgeeft. Dat hij toch bijen en insecten aantrekt komt enkel en alleen door zijn uitbundige kleurenpracht.

De framboos (Rubus idaeus) is natuurlijk bekend vanwege zijn heerlijke zoete vruchtjes. Frambozen zijn meestal rood, maar sommige rassen hebben gele vruchten. De larve van de frambozenkever leeft tussen de vrucht en de vruchtbodem. Als je een framboos plukt, is het dus verstandig om te kijken of er geen larve in zit!

Tegenwoordig kent iedereen de van oorsprong tropische tomaat, maar toch is de tomaat pas sinds de 19e eeuw in het noorden van Europa geïntroduceerd. De rode kleur dankt de tomaat aan de stof lypoceen, een natuurlijke kleurstof die ook nog eens gezond is. Van groene, onrijpe tomaten is bekend dat ze giftig zijn, in het geval van tomaten geldt dus: hoe roder hoe beter.

De zamioculcas zamiifolia, ook wel ZZ-plant genoemd, is een stoere, heldergroene kamerplant die wel tegen een stootje kan. Als je bedenkt dat hij uit ruige, rotsachtige gebieden in Afrika komt, dan is voor hem een plaatsje in een willekeurige woonkamer in Nederland geen probleem. Dus zelfs voor personen die echt geen groene vingers hebben, is deze plant uit Zanzibar een geschikte huisgenoot.

De pannenkoekenplant werd in 1945 door een missionaris uit China meegenomen naar Noorwegen. Van daaruit hebben de stekken zich verspreid over Europa. In de jaren 70 was deze plant zeer populair en de laatste jaren is de pannenkoekenplant weer helemaal terug als kamerplant.

Door zijn hoogte (tot wel 1 meter) en vrolijk geel gekleurde bloemen is het gewoon barbarakruid (Barbarea vulgaris) een opvallende verschijning in wegbermen, langs beken en op dijkhellingen. De naam van de plant stamt uit de Middeleeuwen, toen het de gewoonte was dat planten zonder naam naar heiligen werden vernoemd.

De grote hortensia staat bekend om zijn grote bolvormige blauwe of roze bloemen. De oorspronkelijke kleur is roze, maar in een zuurdere bodem krijgen de bloemen een blauwe kleur. De struik kan veel water opnemen en werd om die reden vroeger vaak langs de muren van boerderijen geplant.

De aromatische bloemen van de trosvlier (Sambucus racemosa) trekken veel vlinders aan en, voornamelijk in Amerika, ook kolibries. De plant is giftig, maar vogels eten de bessen van de trosvlier wel graag, en verspreiden zo de zaden.

De Lijsterbes (Sorbus aucuparia) heet zo omdat vooral lijsters dol zijn op de felrode bessen, maar ze worden ook door andere vogels graag gegeten. De dichte structuur van de boom is bovendien heel geschikt om nesten in te bouwen. De bloemen van de gewone lijsterbes trekken veel insecten aan.

De canadese guldenroede is een behulpzame plant: de betekenis van de wetenschappelijk naam ''Solidago'' is ''heel maken''. Vroeger werd de plant gebruikt als verband. De Canadese guldenroede wordt ook gebruikt voor het maken van mosterd en bruine verf.

Deze palm dankt zijn soortnaam ‘Fragrans’ aan zijn heerlijk geurende bloemen. Vanwege de gelijkenis van de bladeren met die van de maisplant, wordt hij in het Engels ook wel Corn plant genoemd. De dracaena fragrans is een zeer gemakkelijk te onderhouden kamerplant. De plant kan bij inname maagproblemen veroorzaken, dus zet hem op een plek buiten het bereik van kinderen en huisdieren.

De capsicum annuum komt oorspronkelijk uit Amerika en is in de 16e eeuw via Spanje ons land binnengekomen. Tegenwoordig wordt hij hier verbouwd in kassen. Een vrucht van de plantsoort Capsicum annuum heet ook paprika. Een andere vrucht van deze soort is de Spaanse peper of chilipeper, die een veel scherpere smaak heeft.

Duizendblad groeit vaak op braakliggende terreinen en kan goed tegen droogte. De plant trekt insecten aan zoals sluipwespen en lieveheersbeestjes, die bepaalde insectenplagen kunnen bestrijden. Dat is voor veel mensen een belangrijke reden om het duizendblad aan te planten.

Zevenblad (Aegopodium podagraria) groeit veel in schaduwrijke bermen en akkerranden. Het werd vroeger wel in tuinen aangeplant, maar wordt tegenwoordig als een hardnekkig onkruid gezien, omdat het zich door de ondergrondse wortelstokken snel verspreidt en moeilijk te verwijderen is. Het wordt om deze reden dan ook wel 'tuinmansverdriet' genoemd.

Moerasspirea (Filipendula ulmaria) is een vaste plant met roomkleurige bloemen, die wel tot 2 m hoog kan worden. De bloemen, bladeren en stengel van de moerasspirea zijn eetbaar. De bloemen worden bijvoorbeeld als smaakmaker in verschillende alcoholische dranken gebruikt.