Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

Deze goudsbloemsoort kan 0,6 tot 2 m lang worden.

Welriekende Ganzenvoet (Dysphania ambrosioides) is inheems in tropische delen van Noord- en Zuid-Amerika. Zowel de bladeren als de stengels hebben kleine klieren die een vieze geur afgeven. Het is een kruid dat langs de zijkanten van wegen en beekbeddingen groeit.

Veronica speciosa (Veronica speciosa) is een bloeiende plantensoort afkomstig uit Nieuw-Zeeland en verwant aan de weegbree. Veronica speciosa bloeit van de zomer tot de herfst. Deze soort trekt bijen aan. Ze is ook bekend onder de alternatieve latijnse naam 'Hebe speciosa'.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

Crassula ovata 'undulata' is een variant van de geldboom of jadeplant die erg populair is als kamerplant. Met zijn rode randje ziet hij er interessant uit, en bovendien is hij makkelijk in het onderhoud. In het zuiden van Afrika groeit deze plant in het wild. In de zomer verschijnen er clusters met kleine bloemetjes.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

Hoewel de genista monspessulana mooi bloeit, wordt de plant buiten het Middellandse Zeegebied (waar de plant van nature voorkomt) vooral gezien als een schadelijk onkruid. De struik verdringt inheemse plantensoorten, vat makkelijk vlam en kan zo dicht groeien dat jonge bomen niet genoeg licht krijgen en er geen ruimte is voor wilde dieren. De bladeren en zaden zijn bovendien giftig.

De bladbegonia (Begonia rex) is een zeer geliefde kamerplant vanwege de bijzondere veelkleurige bladeren die soms wel een metaalachtige glans lijken te hebben. Deze begonia bloeit, maar heeft minder opvallende bloemen dan andere soorten begonia's. De plant groeit gemakkelijk van stekjes of soms zelfs een enkel blad.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.

De alocasie ( Alocasia macrorrhizos ) heeft opvallend grote bladeren met een golvende rand die op olifantsoren lijken. De wortelstokken zijn eetbaar wanneer de plant goed gekookt of gedroogd is. Ze worden vooral gegeten in Azië. De stekels op de stengels en bladeren en het sap kunnen jeukende huidirritatie veroorzaken.

De prachtige hemelsblauwe, buisvormige bloemen zijn kenmerkend voor mannentrouw, een klimplant met zeer lange twijgen. De plant is een geweldige bloeier, die van de zomer tot in de late herfst steeds nieuwe bloemen vormt. Omdat hij niet goed tegen kou is bestand, is de mannentrouw geen geschikte tuinplant. Als kuipplant kan hij wel gehouden worden.

Witte munt is een zeldzame wilde plant die als bedreigd op de Nederlandse Rode Lijst voor planten staat. Hij is nog wel vrij algemeen in Zuid-Limburg, waar hij het liefst op vochtige plekken in de volle zon groeit. Witte munt wordt als bodembedekker in siertuinen gebruikt.

De graptopetalum 'bronz' (Graptopetalum 'Bronz') is een kleine vetplant met, zoals de naam al aangeeft, bronskleurig blad. Graptopetalum 'bronz' krijgt 's zomers prachtige kleine, stervormige, roze bloemetjes die mooi contrasteren met de kleur van het blad.

De nestvaren (Asplenium nidus) is een groenblijvende varen met opvallende bladeren, die schuin omhoog groeien in de vorm van een vaas. Het centrum wordt als 'nest' aangeduid, omdat hieruit steeds weer nieuwe bladeren opkomen. De nestvaren is een epifytische soort die zichzelf in zijn natuurlijke habitat en andere, warmere klimaten in bomen wortelt.

De krulvaren (Nephrolepis exaltata) is een bekende kamerplant die de voorkeur geeft aan vochtige omgevingen. De plant is niet giftig en huisdiervriendelijk. De krulvaren vormt sporenhoopjes aan de onderkant van de bladeren, maar de meeste cultivars kunnen zich hiermee niet vermeerderen en moeten aan de wortel verdeeld worden.

Wit vetkruid is een lid van de vetplantenfamilie. In de zomer gaan de stengels van deze plant aardig hoog op en heeft hij witte en soms roze bloemen. Bijen komen vanwege de nectar graag op de bloemen af en zorgen zo voor de bevruchting. Daarna groeien de vruchtbeginsels uit tot kokervruchten. Omdat de wit vetkruid erg goed tegen de zon kan wordt hij ook wel gebruikt als dakbedekking.

De kalanchoë longiflora 'coccinea' (Kalanchoe longiflora 'Coccinea') staat bekend om haar veelkleurige blad en gele bloemen, die van de herfst tot de winter bloeien. Ze heeft een lage en kruipende groeiwijze, waardoor ze zich makkelijk in de breedte uit kan breiden. Omdat ze hitte- en droogtetolerant is, kunnen de bladeren afhankelijk van de omgeving diepgroen of karmozijnrood van kleur zijn.