Echte Sisal , Agave sisalana , bestaat uit een rozet van zwaardvormige bladeren van ongeveer 4,9 - 6,6 voet lang. Jonge bladeren kunnen een paar minuten tanden langs hun marges hebben, maar verliezen ze als ze volwassen worden. De sisal plant heeft een levensduur van 7-10 jaar en produceert meestal 200-250 commercieel bruikbare bladeren.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

Er bestaan volgens sommigen wel duizenden soorten solanum campylacanthum. Omdat hun kenmerken nogal verschillen is het soms lastig om dit geslacht te herkennen. Solanum campylacanthum zijn in de hele wereld te vinden, zowel in het wild als gecultiveerd. Terwijl sommige van deze soorten erg giftig zijn, worden andere, zoals tomaten, aubergines en aardappelen, veel gegeten.

De indische sering is een inheemse boom in landen als China en Zuid-Korea. Delen van deze boom worden op verschillende manieren gebruikt. Zo worden van het hout meubels en muziekinstrumenten gemaakt. Gomhars en zaadolie van de indische sering worden in de volksgeneeskunde gebruikt.

Bladeren: - Afwisselend, samengesteld, paripinnate; rachis gekanaliseerd, aanwezigheid van een klier aan de basis van de rachis; stipuleren, stipules schuin hartvormig, acuminaat; folders 4-5 paar, afmeting (3,7 cm x 2 cm - 7 cm x 3,5 cm), obate tot langwerpig lancetvormig; acuminaat, marge ciliaat, kaal of puberteit. Bloemen: - Compleet, biseksueel, enigszins onregelmatig, zygomorf, pentamer, hypogyn, pedicelaat; schutblad, schutbladeren wit met rozeachtige tint, dun, ovaal-acuminaat, caducous; geel.

De peruaanse rinkelboom (Cascabela thevetia) wordt ook wel 'gele oleander' genoemd en is net als de oleander erg giftig, waarbij het in Midden-Amerika gebruikt werd om vissen te doden. De bloemen, die maar 1 dag bloeien, en de harde delen van de vruchten worden soms verwerkt in sieraden.

Het fruit en de zaden van de neem vormen de basis voor neemolie, die wordt gebruikt bij pest-en ziektemanagement in de organische landbouw en in medicijnen. Op het Indische subcontinent is de boom van cultureel belang; een reincarnatie van Krishna zou geboren zijn onder een neem.

Parkinsonia Aculeata werd vroeger vanwege de doornen vaak gebruikt als natuurlijke afscheiding. Het broze hout is makkelijk te bewerken en wordt soms gebruikt als stookhout en voor de productie van houtskool en papier. De plant, die rond 1900 in Australië werd geïntroduceerd, geldt daar nu als invasieve soort.

Senna siamea zijn inheems in de tropische gebieden van de wereld en kunnen kruidplanten, struiken en kleine bomen zijn. Alle soorten hebben gele bloemen die in trossen bij elkaar groeien. Sommige soorten senna siamea worden gebruikt als sierplanten in de landschapsarchitectuur, vanwege hun uiterlijk en het feit dat ze vlinders aantrekken.

De wonderboom (Ricinus communis) staat vooral bekend om de olie die uit de 'bonen' (het zijn feitelijk geen echte bonen) wordt geperst. Deze wonderolie of castorolie heeft zeer veel toepassingen: als smeermiddel, in cosmetica, en in de productie van kunststof, inkt, verf en parfum. De rauwe bonen zijn echter ontzettend giftig.

Waar de witte mimosa is, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, geen familie van de mimosa met gele bloesems. Op plaatsen waar de boom is ingevoerd is het veelal tot invasieve soort verworden. De bladeren van de witte mimosa worden gebruikt als veevoer, maar zijn giftig voor paarden, ezels en varkens. Van de houtpulp wordt papier gemaakt.

De op een vetplant lijkende groene, potloodvormige bladeren van de potloodplant bevatten een giftig melksap dat blindheid kan veroorzaken. In Oost-Azië wordt dit melksap gebruikt als pijlgif bij de jacht of toegevoegd aan aas om ongewenste wilde dieren te doden.

De planten van het geslacht juncus oxycarpus lijken op het eerste zicht op grassoorten. De honderden soorten van dit geslacht kunnen over de hele wereld worden aangetroffen, behalve op Antarctica. Ze hebben een uitgesproken voorkeur voor natte en koelere habitats.

De cajanus cajan is een rechtopstaande struik of onderstruik die gewoonlijk tot een hoogte van 1,5 m tot 3 m groeit (zelden tot 4 m ). De schors van de takken is opvallend geribbeld en behaard met gouden, aangrenzende of licht uitstekende, zijdeachtige trichomen. De bladeren zijn geveerd in drie delen.

Door de naam van deze klimplant zal het je vast niet verbazen dat de bloemen te herkennen zijn aan de zwarte cirkel in het midden, waardoor de bloem aan een oog doet denken. Naast klimmen kan de suzanne-met-de-mooie-ogen prachtig hangen.

Melganzenvoet is een wilde plantensoort die vooral groeit op braakliggende terreinen. Tegenwoordig wordt de plant gezien als onkruid, in de prehistorie werd hij echter gebruikt als voedsel. Hiertoe werden de zaden gemalen tot meel, vandaar de naam ‘mel’. ‘Ganzenvoet’ heeft betrekking op de gelijkenis van de onderste bladeren met die van een pootafdruk van een gans.

De phoenix reclinata is een vederpalm met groene tot grijze, lange en veerachtige bladeren. De stam is schubachtig en bruin. De bekendste phoenix reclinata is de dadelpalm, met vruchten die wereldwijd gegeten worden en een grote rol spelen in de culturen van Noord-Afrika en het Mediterrane gedeelte van het Midden-Oosten, waar deze soort zijn oorsprong heeft.

De bladeren zijn afwisselend geplaatst, tot 20 × 7 cm groot, blauwgroen van kleur en hebben witte nerven. De bladeren zijn gelobd en bestaan uit grof-stekelig getande lobben met meestal een naar boven omgerolde rand. De bovenste bladeren zijn zittend en stengelomvattend.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

Bauhinia monandra is een soort vlinderbloemigen, van de familie Fabaceae. Veel voorkomende namen zijn roze bauhinia, orchideeboom en de pluim van Napoleon. Natuurlijk groeien ze in Madagaskar, maar zijn genaturaliseerd in Birma, Australië, Christmas Island, het Caribisch gebied, Zuid-VS en de eilanden in de Stille Oceaan. De soort is invasief in Nieuw-Caledonië.