De frangipani is een tropische kuipplant met prachtige, wasachtige bloemen, die een sterke, zoete geur verspreiden. Maar pas op, want het witte, melkachtige sap uit de stengels is irriterend voor huid en ogen en giftig bij inname.

Aziatische Rijst wordt in vele landen van de wereld verbouwd, en is een belangrijke voedselbron. Het is een essentieel ingrediënt in vele gerechten, en ook in sommige alcoholische dranken zoals sake. Er bestaan cultivars die overstromingen kunnen doorstaan. Deze "drijvende rijst" kan stengels van meer dan 7 m lang krijgen.

De alocasie ( Alocasia macrorrhizos ) heeft opvallend grote bladeren met een golvende rand die op olifantsoren lijken. De wortelstokken zijn eetbaar wanneer de plant goed gekookt of gedroogd is. Ze worden vooral gegeten in Azië. De stekels op de stengels en bladeren en het sap kunnen jeukende huidirritatie veroorzaken.

De dendrobium nobile (Dendrobium nobile), die verkrijgbaar is in veel verschillende kleuren en patronen, wordt tegenwoordig veel gekweekt als sierplant. De dendrobium nobile was oorspronkelijk een van de vijftig fundamentele kruiden in de traditionele Chinese geneeskunde. Hoewel er geen bewijs is dat deze orchidee giftig is voor huisdieren, wordt toch aangeraden om hem buiten bereik van katten te houden.

Hennep (Cannabis sativa) is een heel nuttige en veelzijdige plant. Hennepzaad is erg voedzaam en wordt tegenwoordig als 'superfood' gezien. De hieruit gewonnen hennepolie bevat essentiële vetzuren, maar kan niet goed tegen verhitting en is daarom niet geschikt om mee te bakken. De vezels van deze plant worden gebruikt voor onder andere textiel, papier en isolatiematerialen.

Heliconia Metallica is een 7 m hoge, tropische plant met dichte, groene bladeren en prachtige bloemen. Net als de banaan vormt deze plant een schijnstam, die gevormd wordt door de over elkaar vallende schutbladeren. Er bestaan inmiddels bijna 200 commerciële varianten van deze plant, wat aantoont hoe geliefd hij is. In gematigde klimaten wordt de heliconia Metallica als snijbloem geteeld.

Dankzij de opvallende, kleurrijke bladpatronen is olifantsoor een populaire kamerplant. Alle delen van de plant zijn giftig. Het Maleise woord 'kaladi' in de botanische naam, (Caladium bicolor), verwijst naar een familie met eetbare knollen, waarop deze soort een uitzondering vormt. Olifantsoor kan in de tuin geplant worden, maar kan niet tegen vorst.

De geluksplant (Cordyline fruticosa) is een exotische plant met opvallend gestreepte bladeren. Hij speelt een belangrijke rol in de cultuur van diverse volken uit Oceanië. De plant zou spirituele krachten hebben en wordt gebruikt bij verschillende rituelen en als decoratie. De plant wordt ook gebruikt voor het maken van kleurstoffen.

De pauwenkers is een erg mooie struik uit India, die populair is als sierplant in tropische tuinen. De bloemschermen zijn ook prachtige snijbloemen en worden bij boeddhistische tempels soms in bloemenoffers verwerkt. Pauwenkers wordt als populairste bloem van Suriname, maar is niet de nationale bloem.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De plant kan een hoogte van 12 meter bereiken. De doorschijnende donkergroene bladeren zijn ovaal van vorm. De witte of roze tot rode bloemen bevatten vijf stampers en vijf bloembladeren met een diameter van 3 tot 5 centimeter. De eivormige vruchten zijn 5 tot 10 centimeter lang die tijdens de rijping van groen via geel naar rood van kleur gaat.

Het bijzondere van de goeppertia lancifolia is dat de bladeren 's morgens opengaan en 's avonds sluiten. De naam van de plant klinkt alarmerend, maar je hoeft je geen zorgen te maken, want de plant is ongevaarlijk.

Graptopetalum Mendozae is een vetplant die van nature voorkomt in Midden-Amerika. Hoe meer zonlicht de plant krijgt, hoe intenser de kleur van de bladeren wordt. De planten overleven temperaturen onder de 5 graden meestal niet. De plant is uitstekend geschikt als kamerplant, al moet er wel een zonnige standplaats worden gekozen.

Frangipani (Plumeria obtusa) is een plantensoort die afkomstig is uit West-Indië en elders is genaturaliseerd. De frangipani wordt gekweekt voor zijn opvallende, aromatische bloemen, en in Cambodja worden de bloesems gebruikt in religieuze offers. Deze plant wordt het meest gekweekt in Zuidoost-Azië.

Euphorbia heterophylla groeit tussen 30 cm en 1 m lang en heeft holle stengels die vertakt of eenvoudig kunnen zijn met hoekige ribben. De onderste bladeren zijn afwisselend, terwijl de bovenste bladeren tegenovergesteld zijn en meestal een witachtige of felrode basis hebben. De stengel straalt een giftige melkachtige witte latex uit. Ze hebben geen bloemblaadjes, de rode kleur maakt deel uit van de kleuring van de jonge bladeren. De vruchten zijn kleine, gesegmenteerde capsules.

Limnocharis flava groeit in bosjes tot ongeveer 50 cm lang. De driehoekige bladeren en holle stelen zijn kaal. De bloeiwijzen hebben een zeer karakteristieke vorm en produceren drielobbige gele bloemen met een diameter van ongeveer 1,5 cm . De vruchten zijn bolvormig.

Frangipani (Plumeria alba) is een bladverliezende struik die inheems is in Midden-Amerika en het Caribisch gebied. Hij wordt het meest gekweekt in Zuidoost-Azië. Frangipani is de nationale bloem van Laos. In Laos is deze soort een symbool van geluk en wordt Dok Champa genoemd. Frangipani wordt vaak gekweekt als sierplant, vooral in Cambodjaanse pagodes.

Het is een eerstejaars kruidachtige plant waarvan de stengel zich over de grond uitstrekt. Hoogte kan oplopen tot 30 tot 90 cm. De stengel heeft grof haar dat over het hele oppervlak groeit, op een gevorkte manier vertakt vanaf de basis en wortel schiet bij elk knooppunt. De bladeren hebben een onderscheidende bladsteel en het blad is 2,5-8 cm lang en 1,2-4,5 cm breed. Het heeft een ovale tot ovale ovale vorm met een stompe punt en een basis die geleidelijk smaller wordt tot een hartvorm. De bladeren hebben golvende randen. Er zijn haren aan beide kanten van de bladeren en de schede is vliezig en 1 tot 2 cm lang, met veel staande haren. De bloemen hangen in juli-oktober. Het schutblad dat de bloem omhult, heeft een kort handvat en heeft een waaiervormig tot peervormig haar. Aan de voet van de schutbladen zijn beide zijden samengevoegd tot een trechter. De bloemen zijn iets kleiner dan de communis en de blauwe bloembladen zijn ongeveer 4 tot 5 mm lang. In de herfst worden gesloten bloemen vaak ondergronds gebruikt.

Door de naam van deze klimplant zal het je vast niet verbazen dat de bloemen te herkennen zijn aan de zwarte cirkel in het midden, waardoor de bloem aan een oog doet denken. Naast klimmen kan de suzanne-met-de-mooie-ogen prachtig hangen.