Deze exotische plant bloeit uitbundig in velerlei kleuren. Hij wordt in (sub)tropische gebieden geteeld als sierplant en is de nationale bloem van Maleisië. In Hawaï dragen vrouwen de bloemen van de chinese roos in hun haar. Zelfs in het koude Nederland fleurt de hibiscus huiskamers op met zijn tropische uitstraling.

De geluksplant (Cordyline fruticosa) is een exotische plant met opvallend gestreepte bladeren. Hij speelt een belangrijke rol in de cultuur van diverse volken uit Oceanië. De plant zou spirituele krachten hebben en wordt gebruikt bij verschillende rituelen en als decoratie. De plant wordt ook gebruikt voor het maken van kleurstoffen.

Roze maagdenpalm komt van origine alleen in Madagaskar voor, maar wordt daar nu bedreigd. In Nederland wordt de plant vaak gebruikt als kamerplant of eenjarige buitenplant. De plant maakt de stoffen vinblastine en vincristine aan, die gebruikt worden in bepaalde medicijnen. Hij kan goed tegen de zon, maar kan wel zo af en toe wat extra mest gebruiken. De bloeiperiode is van juni tot september.

Lycium sandwicense is een geslacht van bloeiende planten in de nachtschadefamilie, Solanaceae. Lycium sandwicense zijn struiken, vaak netelig, groeiend 1 tot 4 m lang. De bladeren zijn klein, smal en vlezig en zijn afwisselend gerangschikt, soms in bundels. Bloemen zijn solitair of gedragen in clusters. De trechtervormige of klokvormige bloemkroon is wit, groen of paars van kleur. De vrucht is een tweekamerige, meestal vlezige en sappige bes. De meest lycium sandwicense heeft vlezige, rode bessen met meer dan 10 zaden. Er zijn ongeveer 70 tot 80 soorten. Het geslacht heeft een disjuncte verdeling over de hele wereld, met soorten die op de meeste continenten voorkomen in gematigde en subtropische gebieden.

Er bestaan volgens sommigen wel duizenden soorten solanum wendlandii. Omdat hun kenmerken nogal verschillen is het soms lastig om dit geslacht te herkennen. Solanum wendlandii zijn in de hele wereld te vinden, zowel in het wild als gecultiveerd. Terwijl sommige van deze soorten erg giftig zijn, worden andere, zoals tomaten, aubergines en aardappelen, veel gegeten.

Wilde sorgo (Sorghum halepense) is een grassoort die vernoemd is naar het Syrische Aleppo en over vrijwel de hele wereld wordt gezien als zeer ongewenst onkruid. Het gras kan waar aangeplant erosie tegengaan en is gewoonlijk eetbaar is voor vee. Maar dat met mate, want de bladeren kunnen blauwzuur bevatten dat voor vee giftig is.

Euphorbia heterophylla groeit tussen 30 cm en 1 m lang en heeft holle stengels die vertakt of eenvoudig kunnen zijn met hoekige ribben. De onderste bladeren zijn afwisselend, terwijl de bovenste bladeren tegenovergesteld zijn en meestal een witachtige of felrode basis hebben. De stengel straalt een giftige melkachtige witte latex uit. Ze hebben geen bloemblaadjes, de rode kleur maakt deel uit van de kleuring van de jonge bladeren. De vruchten zijn kleine, gesegmenteerde capsules.

Het is een eerstejaars kruidachtige plant waarvan de stengel zich over de grond uitstrekt. Hoogte kan oplopen tot 30 tot 90 cm. De stengel heeft grof haar dat over het hele oppervlak groeit, op een gevorkte manier vertakt vanaf de basis en wortel schiet bij elk knooppunt. De bladeren hebben een onderscheidende bladsteel en het blad is 2,5-8 cm lang en 1,2-4,5 cm breed. Het heeft een ovale tot ovale ovale vorm met een stompe punt en een basis die geleidelijk smaller wordt tot een hartvorm. De bladeren hebben golvende randen. Er zijn haren aan beide kanten van de bladeren en de schede is vliezig en 1 tot 2 cm lang, met veel staande haren. De bloemen hangen in juli-oktober. Het schutblad dat de bloem omhult, heeft een kort handvat en heeft een waaiervormig tot peervormig haar. Aan de voet van de schutbladen zijn beide zijden samengevoegd tot een trechter. De bloemen zijn iets kleiner dan de communis en de blauwe bloembladen zijn ongeveer 4 tot 5 mm lang. In de herfst worden gesloten bloemen vaak ondergronds gebruikt.

Wanneer je de bladeren van de peperomia Pellucida licht kneust, komt er een milde mosterdgeur vrij die bij het uittrekken zelfs astma kan veroorzaken. De plant is gevoelig voor wolluis en slakken eten de bladeren graag. De tropische plant groeit gemakkelijk op stijle en harde ondergronden zoals muren en daken, maar doet het ook prima in een pot.

De rhizomateuze meerjarige of eenjarige grasachtige zegge groeit meestal tot een hoogte van 0,5 tot 2,0 ft. Hij bloeit tussen zomer en winter en produceert groenbruine bloemen. De stengels zijn stijf met een dikte van 0,039 tot 0,118 inch. Stengels zijn kaal met een driehoekige dwarsdoorsnede. De bladeren zijn erg smal, ongeveer 0,039 tot 0,157 met een grasachtig uiterlijk en zijn vaak getuft aan de basis van de plant. De zaadkop is een onregelmatige clustervorming aan het uiteinde van de stengel met bruine punten met drie tot zes groene bladschutbladeren eronder.

Job's tears of Job's-tranen, wetenschappelijke naam Coix lacryma-jobi, ook bekend als adlay of adlay millet, is een langkorrelige, blijvende tropische plant van de familie Poaceae. Het is inheems in Zuidoost-Azië, maar elders wordt gecultiveerd in tuinen als een jaarlijks.

Indische Amandel is een boom die vrij lang kan leven en voorkomt in vrijwel alle tropische gebieden. De boom groeit vaak langs de kust waar hij dienst doet als natuurlijke windbreker. De boom draagt rode vruchten waarvan de op amandelen lijkende zaden eetbaar zijn.

Syngonium is een kruipende of klimmende moerasplant uit het tropische regenwoud, die in Nederland als kamerplant wordt gehouden. Het is een bijzonder snelle groeier, die dan ook minder geschikt is voor kleinbehuisden. Hij heeft zijn naam te danken aan de pijlvormige bladeren, die groeien aan kenmerkende rechtopstaande stengels.

Het is een grote struik die tot ongeveer 4 m hoog is, typisch voor kustgebieden waar hij zeer dicht bij de zee groeit, blootgesteld aan de zoutnevel, meestal op zand- of kiezelbodems. Bladeren zijn licht sappig, ongeveer 20 cm lang, nauw afwisselend en druk bij de stengeluiteinden. De vruchten en bloemen zijn wit.

Echt venushaar (Adiantum capillus-veneris) is een veel voorkomende kamer- of tuinplant. Vaak wordt deze buiten in potten gezet. De plant moet van onderaf water krijgen, want het blad van deze varen stoot water af. Echt venushaar komt van nature voor op alle continenten, behalve Antarctica.

De vruchten van de watermeloen (Citrullus lanatus) worden al duizenden jaren gegeten. Omdat watermeloenen voor meer dan 90 procent uit water bestaan, kunnen woestijnvolkeren in de Kalahariwoestijn zes weken lang overleven op alleen wilde watermeloen. Ook de zaden zijn eetbaar en worden in China en Vietnam gegeten bij nieuwjaarsvieringen.

Vitex trifolia is een geslacht van honderden struiken en bomen die voornamelijk inheems zijn in tropische en subtropische gebieden. Ze verschillen enorm in grootte, van 1 meter tot 35 meter hoog. Soorten binnen het geslacht worden gekweekt om verschillende redenen: sommige dienen bijvoorbeeld als sierplant, van andere wordt het hout gebruikt en een aantal bevat stoffen die muggen verdrijven.

Phyllanthus urinaria bloeit in de zomer. Door zijn opvallende vertakte bladpatroon is het een aantrekkelijke sierplant, maar deze onkruidachtige plant moet zorgvuldig worden onderhouden om te voorkomen dat zijn zaden zich verspreiden naar ongewenste gebieden. Hij wordt beschouwd als invasief in het zuiden van de Verenigde Staten.