Finger millet komt oorspronkelijk uit de hooglanden van Ethiopië en Oeganda. Interessante gewaskenmerken van vingergierst zijn het vermogen om de teelt op hoogten boven 2000 m boven de zeespiegel te weerstaan, de hoge droogtetolerantie en de lange opslagtijd van de korrels.

Kafferkoren is een graan dat al eeuwen lang als belangrijke bron van voedsel wordt gebruikt, vooral in Afrika en India. Uit het graan van de plant wordt ook siroop gemaakt, die in zuidelijk Noord-Amerika lange tijd populair was als zoetstof. Tegenwoordig is de plant populair omdat het graan glutenvrij is. Kafferkoren heeft de eigenschap te kunnen stoppen met groeien gedurende een droge periode en de groei te hervatten wanneer er weer voldoende vocht in de bodem zit.

De cajanus cajan is een rechtopstaande struik of onderstruik die gewoonlijk tot een hoogte van 1,5 m tot 3 m groeit (zelden tot 4 m ). De schors van de takken is opvallend geribbeld en behaard met gouden, aangrenzende of licht uitstekende, zijdeachtige trichomen. De bladeren zijn geveerd in drie delen.

Jakhalsbes zijn struiken en bomen die inheems zijn in tropische gebieden. Sommige soorten worden vooral in China geteeld vanwege hun eetbare fruit (de kaki). Ook het hardhout van een aantal soorten is gewild. De jakhalsbes wordt ook als sierplant geteeld.

Het is een eerstejaars kruidachtige plant waarvan de stengel zich over de grond uitstrekt. Hoogte kan oplopen tot 30 tot 90 cm. De stengel heeft grof haar dat over het hele oppervlak groeit, op een gevorkte manier vertakt vanaf de basis en wortel schiet bij elk knooppunt. De bladeren hebben een onderscheidende bladsteel en het blad is 2,5-8 cm lang en 1,2-4,5 cm breed. Het heeft een ovale tot ovale ovale vorm met een stompe punt en een basis die geleidelijk smaller wordt tot een hartvorm. De bladeren hebben golvende randen. Er zijn haren aan beide kanten van de bladeren en de schede is vliezig en 1 tot 2 cm lang, met veel staande haren. De bloemen hangen in juli-oktober. Het schutblad dat de bloem omhult, heeft een kort handvat en heeft een waaiervormig tot peervormig haar. Aan de voet van de schutbladen zijn beide zijden samengevoegd tot een trechter. De bloemen zijn iets kleiner dan de communis en de blauwe bloembladen zijn ongeveer 4 tot 5 mm lang. In de herfst worden gesloten bloemen vaak ondergronds gebruikt.

De 7 tot 11 blaadjes van het grote samengestelde blad hebben 7 tot 12 laterale aderen, meestal minder dan het gerelateerde Natale mahonie. De dehiscente vrucht is roodachtig bruin, bolvormig en heeft een diameter van ongeveer 3 cm. Net als bij de Natal mahonie, is elk zwart zaad bijna omgeven door een rode aril.

Het geslacht boombasilicum bestaat uit tientallen soorten struiken en kruidachtige planten die vrijwel wereldwijd voorkomen. 1 soort, Ocimum Basilicum, wordt in verschillende cuisines als keukenkruid gebruikt. Sommige soorten uit dit geslacht worden door de larven van vlinders en motten als voedsel gebruikt.

Bauhinia monandra is een soort vlinderbloemigen, van de familie Fabaceae. Veel voorkomende namen zijn roze bauhinia, orchideeboom en de pluim van Napoleon. Natuurlijk groeien ze in Madagaskar, maar zijn genaturaliseerd in Birma, Australië, Christmas Island, het Caribisch gebied, Zuid-VS en de eilanden in de Stille Oceaan. De soort is invasief in Nieuw-Caledonië.

Echte Sisal , Agave sisalana , bestaat uit een rozet van zwaardvormige bladeren van ongeveer 4,9 - 6,6 voet lang. Jonge bladeren kunnen een paar minuten tanden langs hun marges hebben, maar verliezen ze als ze volwassen worden. De sisal plant heeft een levensduur van 7-10 jaar en produceert meestal 200-250 commercieel bruikbare bladeren.

Gymnosporia senegalensis is een oude wereld van planten, die suffrutices, struiken en bomen omvatten. Het werd vroeger beschouwd als aangeboren met Maytenus, maar meer recent onderzoek scheidde het op basis van de aanwezigheid van achyblasten (afgeknotte vertakkingen) en stekels, afwisselende bladeren of fascicles van bladeren, een bloeiwijze die een dichasium vormt, meestal unisex-bloemen, en fruit dat een dehiscent vormt capsule, met een aril op het zaad. Het geslacht komt voor in Afrika, Azië, Europa en Australië. Het geslacht omvat ongeveer 114 soorten.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

De flamboyant is een vlinderbloem die oorspronkelijk uit Madagascar komt, maar daar tegenwoordig vrij zeldzaam is, terwijl de boom wel veel als sierboom wordt geplant in de rest van de tropen. Met de opvallende bloemen heeft de flamboyant inderdaad een flamboyante uitstraling!

In de Himalaya's worden stoute jongens gebruikt als ''levende hekken'' in bijvoorbeeld de veehouderij of om grenzen van gebieden aan te geven. Stoute jongens wordt ook in veel gebieden gekweekt als decoratieve plant vanwege de opvallende bloemen, die bovendien vlinders aantrekken. De plant is erg giftig: honden, katten en mensen zouden zijn gestorven na het eten ervan.

Er zijn veel verschillende benamingen voor deze boom. In de Engelse taal staan de vruchten van de boom bekend als desert dates en de boom als soapberry-tree. In het Arabisch staat de soort bekend als lalob, hidjihi, inteishit of heglig, in de Hausa-taal als aduwa, in Swahili als mchunju en in het Amhaars als bedena.

Asparagus africanus zijn in talloze landen te vinden. Ze variëren van kruidachtige planten tot klimplanten en hebben stengels die als bladeren fungeren. Een paar soorten zijn eetbaar en worden op grote schaal gecultiveerd, zoals de groene asperge, terwijl andere soorten alleen als sierplant worden gebruikt.

Het kalanchoë pinnata heeft zijn naam te danken aan de vele kleine plantjes die zich aan de randen van de scheuten groeien. De plant wordt vaak als sierplant binnenshuis gekweekt en over de hele wereld onder tal van verschillende namen bekend geworden.

Er bestaan volgens sommigen wel duizenden soorten solanum campylacanthum. Omdat hun kenmerken nogal verschillen is het soms lastig om dit geslacht te herkennen. Solanum campylacanthum zijn in de hele wereld te vinden, zowel in het wild als gecultiveerd. Terwijl sommige van deze soorten erg giftig zijn, worden andere, zoals tomaten, aubergines en aardappelen, veel gegeten.

Een gardenia ternifolia is een struik of kleine boom die rond het midden van de lente begint te bloeien. De bloemen hebben 5 tot 12 relatief grote bloembladeren en geven soms een sterke geur af. Door deze opvallende bloemen worden gardenia ternifolia vaak gehouden als sierplant. De vruchten van verschillende soorten worden gebruikt in de productie van gele kleurstof.

De vijgcactus (Opuntia ficus-indica) is eetbaar en wordt veel geteeld als voeding voor mensen en vee. De cochenilleluis, waarvan een eetbare rode kleurstof wordt geproduceerd, leeft op deze cactussoort. Wees voorzichtig bij het aanraken van de vijgcactus: naast de herkenbare grote naalden heeft deze cactus ook kleine naaldjes met weerhaken die huidirritatie veroorzaken.

Kousenband heet officieel Vigna unguiculata subsp. sesquipedalis, dat op zijn uitzonderlijke lengte duidt: sesquipedalis is Latijn voor "anderhalve voet lang". Een peul van negentig centimeter is geen uitzondering maar zulke lengtes vereisen een lange groeiperiode onder warme omstandigheden, zoals in Zuidwest-Azië, het Caraïbisch gebied of op Hawaï, waar de kousenband ook wordt geteeld.