Het zijn bomen of struiken die opvallen door hun lange, gesegmenteerde vertakkingen die als bladeren functioneren. Gevallen cladodes vormen een dichte, zachte mat onder de allocasuarina s. Een ander kenmerkend kenmerk zijn de stekelige "kegels", ongeveer de grootte van een eikel maar met een textuur die meer lijkt op een coniferenkegel. Net als bij peulvruchten bezitten allocasuarina naamwortels knobbeltjes die symbiotische stikstofbindende bacteriën bevatten; samen met hun sterk aan droogte aangepaste gebladerte, maakt dit allocasuarina om te gedijen in zeer arme grond en semi-aride gebieden. Veelgebruikte allocasuarina zijn echter veel minder bushfire-tolerant dan eucalyptussen. Ze zijn endemisch in Australië en komen voornamelijk in het zuiden voor.