Stinkende Kamille vormt een gematigd toxisch risico voor katten en honden. Het innemen van elk deel van de plant kan leiden tot vergiftiging, met symptomen zoals braken, diarree en lethargie. Directe veterinaire zorg is essentieel als vergiftiging wordt vermoed om de gezondheid en veiligheid van het dier te waarborgen. Katten- en hondenbezitters moeten voorkomen dat hun huisdieren stinkende Kamille consumeren en hun toegang daartoe in de gaten houden.

Stinkende Kamille komt oorspronkelijk uit Europa en delen van Aziatische regio's. Als onkruid bezit het bepaalde eigenschappen die het schadelijk maken, vooral in een tuinierscontext. Ten eerste heeft het een ongelooflijke voortplantingscapaciteit, omdat het een groot aantal zaden produceert die jarenlang in de bodem kunnen overleven en onder gunstige omstandigheden kunnen ontkiemen. Ten tweede heeft het een agressieve groeigewoonte die het in staat stelt om andere inheemse en gecultiveerde planten te verdringen en soms zelfs te overtreffen in de strijd om essentiële middelen zoals voedingsstoffen, water en zonlicht. Deze infestatie kan leiden tot een aanzienlijke vermindering van plantendiversiteit en gewasopbrengsten. Bovendien geeft het een onaangename geur af die voor veel tuinders onaangenaam kan zijn. De belangrijkste methode van verspreiding van stinkende Kamille is via de grote hoeveelheid zaden, die kunnen worden verspreid door wind, water, wilde dieren en zelfs door menselijke activiteiten zoals landbouw en tuinieren.

Het beste seizoen om stinkende Kamille te verwijderen is in het late voorjaar of vroege zomer, net voordat de plant begint te bloeien. Het onkruid moet idealiter in de vegetatieve staat worden verwijderd, voor de bloei, om zaadvorming en verspreiding te voorkomen.