Alle delen van asclepias fascicularis zijn giftig, vooral de sap. Inname kan symptomen veroorzaken die variëren van misselijkheid tot dodelijke stuiptrekkingen of ademhalingsverlamming. Zowel honden als katten lopen een gematigd risico op toxiciteit door asclepias fascicularis. Symptomen zijn onder meer braken, diarree en lusteloosheid. Onmiddellijke veterinaire zorg is cruciaal als inname plaatsvindt, en huisdiereigenaren moeten contact met asclepias fascicularis voorkomen.

Oorspronkelijk afkomstig uit Noord-Amerika, kan asclepias fascicularis giftig zijn voor vee, en om deze reden wordt de plant vaak als onkruid beschouwd in graascontexts, waar het dieren kan schaden. Bovendien kunnen asclepias fascicularis-planten zich lateraal verspreiden via wortelstokken naast zaadproductie, waardoor ze andere soorten kunnen overtreffen in omstandigheden met hoge waterbeschikbaarheid. In situaties waar asclepias fascicularis onkruidachtig is geworden, kan het worden beheerst of verminderd door handmatig uittrekken, maaien en herbicidegebruik. Begrazing wordt niet aanbevolen vanwege de giftigheid, en branden en ploegen kunnen hergroei van overgebleven wortelfragmenten aanmoedigen.

Het beste seizoen om asclepias fascicularis te verwijderen is in de late winter tot het vroege voorjaar. Dit is voordat de plant de kans heeft gehad om te bloeien en zaden te vormen.