Paardengras kan milde allergische reacties veroorzaken bij sommige mensen, wat leidt tot hooikoorts of huiduitslag. Bovendien accumuleert het nitraten, wat mogelijk toxische effecten kan creëren als het door mensen wordt ingenomen.

Paardengras is inheems in Zuid-Amerika. Het is wereldwijd geïntroduceerd als voedergewas en wordt nu beschouwd als invasief in 57 landen in Noord-Amerika, Oceanië, Europa en Azië. Het is ook een onkruid in landbouwcontexten omdat het zich gemakkelijk vestigt in verstoorde gebieden, waaronder landbouwvelden en tuinen. Paardengras tolereert een verscheidenheid aan temperatuur- en bodemomstandigheden, en in combinatie met zijn vermogen om zich te verspreiden door wind, dieren en menselijke activiteiten, kan het zich snel over grote gebieden verspreiden. Wanneer beheersing van paardengras gewenst is in landbouwcontexten, kunnen het verkleinen van de rijenafstand, het uitstellen van het zaaien en diep ploegtechnieken effectief zijn. Het heeft resistentie tegen sommige herbiciden ontwikkeld, maar bepaalde herbiciden kunnen nog steeds effectief zijn.

De beste tijd om paardengras te verwijderen kan variëren, maar over het algemeen is vroege lente of late herfst het beste. Dit komt omdat het belangrijk is om de plant te verwijderen voordat hij in bloei komt en zaden begint te verspreiden. Hier is een gids voor organische of niet-wetenschappelijke controlemethoden: