Muurleeuwenbek vormt een mild vergiftigingsrisico voor katten en honden. Alle delen van muurleeuwenbek zijn giftig en moeten in grote hoeveelheden worden geconsumeerd om vergiftiging te veroorzaken. Symptomen omvatten maag-darmproblemen en algemeen ongemak. Huisdieren die ongewoon gedrag vertonen, moeten snel veterinaire zorg krijgen om hun veiligheid te waarborgen. Het is cruciaal voor eigenaren om te observeren en medische aandacht te zoeken. Zowel katten als honden lopen risico bij inname van elk deel van de plant.

Muurleeuwenbek komt oorspronkelijk uit Zuid-Europa. Het wordt vaak als onkruid bestempeld vanwege zijn snel verspreidende en sterke aard. Deze plant kan zichzelf zaaien, zich snel verspreiden en zich zelfs in ongunstige omstandigheden vestigen, wat allemaal gemeenschappelijke kenmerken van onkruid zijn. Een andere factor is de mogelijke schade aan tuinen. Muurleeuwenbek kan wild groeien en andere planten verdringen wat betreft middelen, wat de balans in de tuin kan verstoren. Als men muurleeuwenbek opzettelijk kweekt, moeten tuiniers waakzaam zijn voor ongecontroleerde uitbreiding en verlies van controle over de groeipatronen. Het belangrijkste middel waarmee muurleeuwenbek zich verspreidt, is via zijn zelfzaaiende vermogen. Het laat zaadjes vallen die gemakkelijk ontkiemen, waardoor het snel nieuwe gebieden kan bevolken.

Voor muurleeuwenbek is het het beste om de groei in de late winter of vroege lente te beheersen, vóórdat het zaadjes vormt, omdat dit de periode is waarin het zich agressief kan verspreiden.