De knollen van aardpeer zijn over het algemeen eetbaar, maar het hanteren van jonge aardpeers kan contactdermatitis veroorzaken. Het eten van bladeren, bloemen of onrijpe knollen kan leiden tot gastro-intestinale ongemakken, vooral bij mensen die gevoelig zijn voor inuline. Draag handschoenen bij het hanteren van jonge planten en zorg ervoor dat de knollen goed gerijpt en voorbereid zijn vóór consumptie.

Aardpeer wordt beschouwd als een inheemse onkruid in de Verenigde Staten en Canada, en een invasieve soort in Europa, Azië, Australië, Nieuw-Zeeland en tropisch Zuid-Amerika. Aardpeer werd oorspronkelijk gekweekt voor menselijk voedsel, veevoer, fructose- of alcoholproductie en voor zijn sierbloemen. Echter, aardpeer kan de natuurlijke vegetatie langs wegen en rivieroevers overtreffen en kan een landbouwonkruid worden. Mechanische beheersing is in sommige contexten succesvol gebleken. Maaien kan in het voorjaar worden toegepast nadat de knollen van het vorige jaar uitgeput zijn, maar voordat nieuwe knollen zich vormen. Handmatig trekken in de herfst of vroege voorjaar kan ook effectief zijn. Chemische beheersing is bereikt door de toepassing van glyfosaat, dicamba en/of clopyralid.

De beste tijd om aardpeer te beheren is in het vroege voorjaar voordat ze beginnen te ontkiemen om ongecontroleerde verspreiding te voorkomen. Beheersing moet worden gestart voordat de planten de bloeifase bereiken om de vorming van knollen te vermijden die achtergelaten kunnen worden in de grond.