Het inheemse bereik van sint-janskruid omvat Eurazië en Noord-Afrika. Het heeft zich verspreid naar delen van Amerika, Oceanië en Zuid-Afrika en staat als schadelijk vermeld in gebieden van de Verenigde Staten en Canada. Het wordt op boerderijen en in tuinen gekweekt voor verschillende toepassingen. Sint-janskruid is echter giftig voor sommige vee, put de bodemvocht uit, concurreert met inheemse soorten en kan het risico op brand verhogen. Het verspreidt zich snel aangezien individuele planten tot 100.000 zaden per jaar kunnen produceren, zaden maximaal 10 jaar levensvatbaar kunnen blijven, en planten zich ook lateraal kunnen verspreiden via wortelstokken. Handmatig trekken, ploegen, maaien en branden zijn doorgaans niet effectieve controlemethoden en kunnen zelfs de voortplanting stimuleren. Het is resistent tegen sommige herbiciden, maar is vatbaar voor verschillende soorten bladetende kevers.