Wolfspoot is niet giftig; echter, voor mensen met schildklieraandoeningen wordt voorzichtigheid aangeraden. Studies suggereren mogelijk medicinale toepassingen voor schildklierziekten, maar in zeldzame gevallen kunnen wolfspoot en andere Lycopus-planten leiden tot vergroting van de schildklier. Stoppen met het gebruik kan symptomen verergeren.

Wolfspoot is inheems in Europa en Azië en is geïntroduceerd in de meeste delen van de wereld. Het kan onkruid worden in verstoorde habitats, omdat het een vroege opvolgingssoort is en als landbouwonkruid is geregistreerd. Het gedijt in verschillende vochtige omgevingen, waaronder langs beken, meren, greppels en stranden. Zodra het zich heeft gevestigd, kan het zich zijwaarts verspreiden via wortelstokken, waardoor het mogelijk dichte percelen kan vormen en inheemse soorten kan verdringen. Het is ook giftig bij inname. De hele plant moet worden verwijderd als controle van wolfspoot gewenst is, vanwege het vermogen om opnieuw uit wortelresten te groeien.

Het verwijderen van wolfspoot is het meest effectief tijdens de late lente of vroege zomerperiode voordat de plant de kans krijgt om zaad te zetten. Deze timing is cruciaal omdat het beheersen van de plant aanzienlijk moeilijker wordt zodra het onkruid zijn zaad heeft verspreid. Laten we nu ingaan op de verschillende manieren om deze plant te beheersen of te verwijderen.