Groot kaasjeskruid opname veroorzaakt gastro-intestinale problemen zoals braken, diarree en indigestie. Schadelijk in stikstofrijke grond, kan de hoge nitraatinhoud van de bladeren carcinogene nitrosaminen vormen. Personen met galstenen moeten het vermijden. Hoge hoeveelheden kunnen door de laxerende eigenschappen uitdroging veroorzaken.

Oorspronkelijk afkomstig uit Eurazië en Noord-Afrika, is groot kaasjeskruid wereldwijd genaturaliseerd en heeft hij alleen geen rapportages in Antarctica. Ondanks zijn inheemse status, wordt het beschouwd als invasief in Europa, evenals in verschillende andere landen waar het voorkomt, waaronder de VS en Chili. De zaden die groot kaasjeskruid produceert zijn dikwandig en kunnen lange tijd overleven in de bodem. Wanneer ze ontkiemen, zijn de wortels die ze uitstrekken zo houtachtig en dik dat ze lastig te verwijderen zijn met blote handen of gereedschap. Als ze mogen groeien en bloeien, is verwijdering praktisch onmogelijk vanwege het hoge aantal zaden dat hij zal verspreiden.

De beste tijd om groot kaasjeskruid te beheersen of te verwijderen is in het vroege voorjaar of de late herfst voordat het zaad zet. Dit is cruciaal om te voorkomen dat de plant zich ongecontroleerd verspreidt.