De meerderheid van de pinguicula moranensis zijn vaste planten. Alle soorten vormen stamloze rozetten. De dunne, witte wortels dienen vooral als anker voor de plant en om vocht op te nemen. Het blad van een pinguicula moranensis is glad, stijf en sappig, meestal felgroen of roze van kleur. De enkele, lang houdbare bloemen zijn zygomorf, met twee onderste lipbloemblaadjes die kenmerkend zijn voor de blaaswortelfamilie en een spoor dat zich uitstrekt vanaf de achterkant van de bloem. De kelk heeft vijf kelkblaadjes en de bloembladen zijn gerangschikt in een tweedelige onderlip en een driedelige bovenlip. De meest pinguicula moranensis naambloemen zijn blauw, violet of wit, vaak doordrenkt met een gele, groenachtige of roodachtige tint. De ronde tot eivormige zaadcapsules openen in droge helften in twee helften, waardoor talloze kleine, bruine zaden zichtbaar worden. Van de ongeveer 80 momenteel bekende soorten zijn er 13 inheems in Europa, 9 in Noord-Amerika. Het grootste aantal soorten komt voor in Zuid- en Midden-Amerika. Pinguicula moranensis zijn verspreid over het noordelijk halfrond.