Blaartrekkende Boterbloem vervuilt mensen, katten en honden door inname of huidcontact. Alle delen zijn giftig als ze vers zijn, wat kan leiden tot spijsverteringsproblemen, convulsies en potentieel ernstige symptomen zoals stilstand van de ademhaling. Huidcontact kan resulteren in uitslag en wonden. Directe veterinaire of medische hulp is van levensbelang bij blootstelling om herstel te waarborgen. De verantwoordelijke stof is protoanemonin.

Blaartrekkende Boterbloem is inheems en wijdverspreid in wetlands en vochtige habitats van het noordelijk halfrond, maar is ook ingeburgerd in geschikte habitats in een groot deel van Australië. Elke plant produceert honderden zaden per bloem, dus het heeft het potentieel om bepaalde gebieden te domineren als het niet onder controle blijft. De onkruidproblemen zijn afhankelijk van de bevolkingsdichtheid. Het kan een serieus onkruid zijn in Noord-Amerikaanse waterwegen en moerassige velden en groeit soms zo dicht dat het de waterstroom in ondiepe afvoeren en kanalen belemmert. Blaartrekkende Boterbloem is de giftigste boterbloem. Wanneer verse bladeren worden beschadigd of gekneusd, veroorzaakt het zweren en blaren op de huid. Blaartrekkende Boterbloem is ook giftig voor vee en potentieel dodelijk als voldoende hoeveelheden worden geconsumeerd. Aangezien het zich alleen verspreidt via kortlevende zaden, kan het worden beheerst door verwijdering of maaien voordat het zaad vormt.

Het beste seizoen voor het verwijderen van blaartrekkende Boterbloem is de late lente of vroege zomer, voordat de plant zaad vormt. Hier zijn enkele methoden die je kunt gebruiken om deze plant te verwijderen of te beheersen: