Veldzuring is licht toxisch voor mensen, katten en honden vanwege het oxaalzuur in de hele plant. Contact of inname kan leiden tot huid- en slijmvliesirritatie, buikpijn, misselijkheid, braken en diarree. Symptomen bij huisdieren omvatten gastro-intestinale ongemakken en lichamelijk ongemak. Onmiddellijke medische of veterinaire hulp is cruciaal als vergiftiging wordt vermoed.

Veldzuring, algemeen bekend als Zuring, vindt zijn oorsprong in Europa en delen van Azië. Het wordt beschouwd als onkruid vanwege zijn snelle groei en krachtige reproductiekenmerken, die aanzienlijke verstoringen in de balans van tuinekosystemen veroorzaken. Als een overblijvend kruid heeft het een lange levensduur en produceert het overvloedige hoeveelheden zaden via bloemspikes die zich over grote gebieden kunnen verspreiden. De plant gedijt in verschillende bodemomstandigheden en eenmaal gevestigd, concurreert het agressief met inheemse planten en cultivars om vitale hulpbronnen zoals zonlicht, water en voedingsstoffen, waardoor de algehele tuinverscheidenheid wordt geschaad. Veldzuring heeft ook een diep wortelstelsel dat zijn invasieve aard verder versterkt. Dit maakt het moeilijk te verdelgen omdat het gemakkelijk opnieuw groeit, zelfs nadat de bovengrondse delen zijn verwijderd. De primaire methode van verspreiding van veldzuring is door zaadverspreiding, geholpen door wind, water, mensen of dieren.

Het optimale seizoen om veldzuring te verwijderen is tijdens de late lente of vroege zomer. Het is het beste om veldzuring te verwijderen voordat het de kans krijgt om te bloeien en zaad te zetten om verdere verspreiding te voorkomen. Hier zijn enkele organische of interessante methoden om veldzuring te beheersen: