Consumptie van krulzuring kan milde tot matige toxiciteit veroorzaken bij mensen, katten en honden. Bij mensen kan het leiden tot nierstenen en een laxerende werking bij zuigelingen. Katten en honden vertonen fysieke ongemakken, gastrointestinalen verstoringen, braken en diarree. Alle delen zijn toxisch. Ongedwongen veterinaire zorg is noodzakelijk indien ingenomen.

Krulzuring is inheems in het vasteland van Europa en West-Azië, maar is wijdverspreid genaturaliseerd in veel gematigde gebieden van de wereld. Zijn niet-inheemse verspreiding omvat de Britse Eilanden, Noord-Amerika, gematigd Zuid-Amerika, Nieuw-Zeeland en gematigd Australië. Krulzuring kan groeien in een breed scala aan habitats en wordt vaak gevonden langs wegen, parkeerplaatsen, spoorbeddingen, bosranden, kuststroken, velden en braakliggende terreinen. Het verspreidt zich gemakkelijk, wat reden tot bezorgdheid is. De belangrijkste manier van verspreiding is via zijn lichte zaden die kunnen drijven op water, blijven hangen in vacht en kleding, en gewaszaden besmetten. In veel plaatsen, waaronder het Verenigd Koninkrijk en de staten Arkansas en Iowa in de VS, wordt het officieel geclassificeerd als een schadelijk of 'gevaarlijk' onkruid.

De beste tijd om krulzuring te verwijderen is in het vroege voorjaar of de herfst, wanneer de plant actief groeit maar nog niet in zaad is gegaan. Hier zijn enkele methoden om deze onkruid te bestrijden: