Jak uprawiać i pielęgnować Ipomoea

Wilec ziemniaczany, choć zwany potocznie słodkim ziemniakiem, wcale ziemniakiem nie jest. Wilec ziemniaczany powszechnie uprawia się w celach spożywczych w krajach o cieplejszym klimacie. Z uwagi na liczne kultywary o atrakcyjnych liściach w różnych odcieniach zieleni, żółci i purpury uprawiany jest czasem jako roślina ozdobna.

Wilec purpurowy to roślina zielna w Polsce uprawiana jako roślina ozdobna, ceniona za kolorowe kwiaty w kształcie trąbki. Wilec purpurowy jak wskazuje jego nazwa, jest w stanie się wspinać, dlatego jest najczęściej wykorzystywany do okrywania altan i ogrodzeń.

Wilec indyjski ( Ipomoea indica ) to wiecznie zielona roślina pnąca. Rano jej kwiaty są jasnoniebieskie, a pod koniec popołudnia przybierają fioletowo-różowy kolor. Nowe kwiaty pojawiają się codziennie od późnej wiosny do wczesnej jesieni. Jest rośliną inwazyjną.

Gatunek ten został po raz pierwszy opisany przez Karola Linneusza w 1759 roku. Ipomoea hederifolia została rozpowszechniona na obszarach tropikalnych poza rodzimym rejonem występowania. W niektórych miejscach, na przykład w Australii została uznana za gatunek inwazyjny, a w Brazylii jest zwalczana jako chwast zagrażający uprawom. Jest toksyczna dla zwierząt.

Ipomoea horsfalliae ( Ipomoea horsfalliae ) to wiecznie zielone pnącze pochodzące z Ameryki Południowej, gdzie najlepiej rośnie na bogatej, żyznej glebie w pełnym słońcu. W swoim rodzimym zasięgu, Ipomoea horsfalliae jest zapylana prawie wyłącznie przez kolibry. Jest często uprawiana jako ozdobna roślina ogrodowa ze względu na rubinowo-czerwone lub purpurowe kwiaty i błyszczące, ciemnozielone liście.