Szczaw kędzierzawy pochodzi z Afryki Północnej, Europy i wielu części Azji. Został naturalizowany w większości innych obszarów świata. Rośnie energicznie w wielu siedliskach, zwłaszcza na obrzeżach lasów, łąkach i plażach. Jest bardzo inwazyjny i agresywny i prawie wszędzie jest uważany za chwast.

Spożycie szczaw kędzierzawy może powodować łagodną do umiarkowanej toksyczność u ludzi, kotów i psów. U ludzi może skutkować kamicą nerkową oraz działaniem przeczyszczającym u niemowląt. Koty i psy wykazują fizyczny dyskomfort, problemy żołądkowo-jelitowe, wymioty i biegunkę. Wszystkie części rośliny są toksyczne. W przypadku spożycia niezbędna jest natychmiastowa pomoc weterynaryjna.

Szczaw kędzierzawy pochodzi z Europy kontynentalnej i zachodniej Azji, ale została szeroko rozprzestrzeniona w wielu umiarkowanych regionach świata. Jej nienatywne zasięgi obejmują Wyspy Brytyjskie, Amerykę Północną, umiarkowaną Amerykę Południową, Nową Zelandię i umiarkowaną Australię. Szczaw kędzierzawy może rosnąć w różnorodnych siedliskach i jest powszechnie spotykana przy drogach, parkingach, torach kolejowych, skrajach lasów, wybrzeżach, polach i nieużytkach. Łatwo się rozprzestrzenia, co budzi obawy. Główny sposób jej rozprzestrzeniania to lekkie nasiona, które mogą unosić się na wodzie, przyczepiać się do futra i odzieży oraz przenoszone zanieczyszczonymi nasionami upraw. W wielu miejscach, w tym w Wielkiej Brytanii oraz w stanach Arkansas i Iowa w USA, jest oficjalnie klasyfikowana jako szkodliwy chwast.

Najlepszym sezonem na usunięcie szczaw kędzierzawy jest wczesna wiosna lub jesień, kiedy roślina aktywnie rośnie, ale jeszcze nie zakwitła. Oto kilka metod kontroli tego chwastu: