Tribulus terrestris jest toksyczny dla kotów i psów. Wszystkie części rośliny zawierają szkodliwe substancje. Objawy obejmują problemy żołądkowo-jelitowe oraz ospałość. Natychmiastowa pomoc weterynaryjna jest kluczowa, jeśli podejrzewa się spożycie, aby zapewnić szybką interwencję i bezpieczeństwo dla zwierząt domowych. Monitorowanie i ograniczanie dostępu do tribulus terrestris jest istotne dla właścicieli zwierząt.

Tribulus terrestris pochodzi z rejonu Morza Śródziemnego, ale rozprzestrzeniła się szeroko w strefach tropikalnych i subtropikalnych na całym świecie. Jest uznawana za inwazyjną w wielu stanach USA oraz w 38 krajach na całym świecie. Te klasyfikacje wynikają z jej cech chwastobójczych. Tribulus terrestris może rozprzestrzeniać się na duże odległości, ponieważ jej nasiona mogą przyczepiać się do ludzi lub zwierząt. Te nasiona mogą zachować żywotność przez kilka lat. Po zakorzenieniu się, może wypierać korzystne rośliny i monopolizować zasoby. Często atakuje pola uprawne, gdzie zarejestrowano ją jako chwast wpływający na 21 upraw. Dodatkowo powoduje podrażnienia przy kontakcie i jest trująca po spożyciu przez zwierzęta gospodarskie i dzikie. Do zwalczania infestacji tribulus terrestris używano polaryzacji gleby, roślin okrywowych oraz płytkiej uprawy. Można również stosować określone gatunki ryjkowców i herbicydy, takie jak ametryn.

Najlepszą porą na usunięcie tribulus terrestris jest późna wiosna lub wczesne lato, najlepiej po pojawieniu się pędów, ale przed zakwitnięciem i wydaniem nasion. Oto kilka łatwych do zastosowania, ekologicznych metod kontrolowania wzrostu tribulus terrestris: