Hoewel de overblijvend Vlas een veel voorkomende plant is, wordt deze in de meeste regio's niet als een onkruid of een invasieve soort beschouwd. De plant gedijt goed in kalkgrasland. Het kan naast andere soorten bestaan en het voegt biodiversiteit toe aan die plantengemeenschappen. Alle vlas soorten staan bekend om hun esthetiek - ze kunnen blauwe, rode, gele of witte bloemen hebben. Niettemin heeft de overblijvend Vlas het potentieel om een onkruid te worden, omdat het zich onder de juiste klimatologische en omgevingsomstandigheden kan verspreiden naar aangrenzende vegetatieve gemeenschappen. De planten zijn bestand tegen koude winters en hebben een uitstekende droogtetolerantie. Ze geven de voorkeur aan open gebieden met blootstelling aan de volle zon; ze zijn echter zeer flexibel en kunnen ook halfschaduwomstandigheden verdragen. Bovendien vestigen vlas soorten zich relatief snel en gemakkelijk via zaadverdeling en zijn ze hittebestendig. Ondanks dat ze delicaat lijken, zijn deze planten ongelooflijk sterk. In feite hebben Europeanen ze in het verleden gebruikt om touw en linnen te maken.