De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

Kafferkoren is een graan dat al eeuwen lang als belangrijke bron van voedsel wordt gebruikt, vooral in Afrika en India. Uit het graan van de plant wordt ook siroop gemaakt, die in zuidelijk Noord-Amerika lange tijd populair was als zoetstof. Tegenwoordig is de plant populair omdat het graan glutenvrij is. Kafferkoren heeft de eigenschap te kunnen stoppen met groeien gedurende een droge periode en de groei te hervatten wanneer er weer voldoende vocht in de bodem zit.

De cajanus cajan is een rechtopstaande struik of onderstruik die gewoonlijk tot een hoogte van 1,5 m tot 3 m groeit (zelden tot 4 m ). De schors van de takken is opvallend geribbeld en behaard met gouden, aangrenzende of licht uitstekende, zijdeachtige trichomen. De bladeren zijn geveerd in drie delen.

Eulophia livingstoneana is een geslacht van ongeveer tweehonderd soorten bloeiende planten. Orchideeën in de soort eulophia livingstoneana zijn meestal terrestrische kruiden met een ondergrondse wortelstok of pseudobollen op het oppervlak. Veel soorten hebben geen bladeren, maar wanneer bladeren aanwezig zijn, zijn ze lang en smal, soms geplooid. De bloemen worden gedragen op een bloeiende stengel die soms voor de bladeren verschijnt met een paar tot veel bloemen. De bloemen in sommige soorten zijn klein, maar anderen hebben grote, opzichtige bloemen in een breed scala aan kleuren. De kelkbladen zijn meestal groter dan de bloemblaadjes, maar het labellum heeft drie lobben en een uitloper of buidel aan de basis. Het geslacht is wijd verspreid, maar de meeste soorten worden gevonden in Afrika en Azië.

De phoenix reclinata is een vederpalm met groene tot grijze, lange en veerachtige bladeren. De stam is schubachtig en bruin. De bekendste phoenix reclinata is de dadelpalm, met vruchten die wereldwijd gegeten worden en een grote rol spelen in de culturen van Noord-Afrika en het Mediterrane gedeelte van het Midden-Oosten, waar deze soort zijn oorsprong heeft.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

Echte Sisal , Agave sisalana , bestaat uit een rozet van zwaardvormige bladeren van ongeveer 4,9 - 6,6 voet lang. Jonge bladeren kunnen een paar minuten tanden langs hun marges hebben, maar verliezen ze als ze volwassen worden. De sisal plant heeft een levensduur van 7-10 jaar en produceert meestal 200-250 commercieel bruikbare bladeren.

De flamboyant is een vlinderbloem die oorspronkelijk uit Madagascar komt, maar daar tegenwoordig vrij zeldzaam is, terwijl de boom wel veel als sierboom wordt geplant in de rest van de tropen. Met de opvallende bloemen heeft de flamboyant inderdaad een flamboyante uitstraling!

De vruchten van de watermeloen (Citrullus lanatus) worden al duizenden jaren gegeten. Omdat watermeloenen voor meer dan 90 procent uit water bestaan, kunnen woestijnvolkeren in de Kalahariwoestijn zes weken lang overleven op alleen wilde watermeloen. Ook de zaden zijn eetbaar en worden in China en Vietnam gegeten bij nieuwjaarsvieringen.

In de Himalaya's worden stoute jongens gebruikt als ''levende hekken'' in bijvoorbeeld de veehouderij of om grenzen van gebieden aan te geven. Stoute jongens wordt ook in veel gebieden gekweekt als decoratieve plant vanwege de opvallende bloemen, die bovendien vlinders aantrekken. De plant is erg giftig: honden, katten en mensen zouden zijn gestorven na het eten ervan.

Eulophia speciosa is een geslacht van ongeveer tweehonderd soorten bloeiende planten. Orchideeën in de soort eulophia speciosa zijn meestal terrestrische kruiden met een ondergrondse wortelstok of pseudobollen op het oppervlak. Veel soorten hebben geen bladeren, maar wanneer bladeren aanwezig zijn, zijn ze lang en smal, soms geplooid. De bloemen worden gedragen op een bloeiende stengel die soms voor de bladeren verschijnt met een paar tot veel bloemen. De bloemen in sommige soorten zijn klein, maar anderen hebben grote, opzichtige bloemen in een breed scala aan kleuren. De kelkbladen zijn meestal groter dan de bloemblaadjes, maar het labellum heeft drie lobben en een uitloper of buidel aan de basis. Het geslacht is wijd verspreid, maar de meeste soorten worden gevonden in Afrika en Azië.

Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

Gewone tarwe (Triticum aestivum) is een belangrijke commerciële graansoort die wereldwijd wordt verbouwd voor de productie van tarwemeel. Het meel, dat rijk is aan gluten, is het meest gebruikte meel voor het maken van brood. Gewone tarwe werd in de 16e eeuw in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Tarwezaden worden in de herfst geplant en het graan wordt de volgende late lente tot vroege zomer geoogst.

Er bestaan volgens sommigen wel duizenden soorten solanum campylacanthum. Omdat hun kenmerken nogal verschillen is het soms lastig om dit geslacht te herkennen. Solanum campylacanthum zijn in de hele wereld te vinden, zowel in het wild als gecultiveerd. Terwijl sommige van deze soorten erg giftig zijn, worden andere, zoals tomaten, aubergines en aardappelen, veel gegeten.

Themeda triandra is een gras dat groeit in dichte bosjes tot 1.5 m lang en 51 cm breed. Hij bloeit in de zomer en produceert grote roodbruine aartjes op vertakte stengels. De bladeren zijn 3,9 - 11,8 lang en 0,039 - 0,315 breed, maar kunnen 3,9 - 19,7 lang zijn en 0,079 - 0,197 breed. De bloeiwijze is samengesteld, gefascineerd, is 3,9 - 11,8 lang en bestaat uit een enkele tros. De steeltjes zijn langwerpig en zijn 0,5 mm lang, terwijl het lemma 0,98-2,76 lang is en zowel apicaal als genetisch is.

Aristolochia elegans is een groot geslacht dat bestaat uit honderden verschillende soorten kruidachtige planten en klimplanten, waarvan er een aantal giftig is. Planten uit het geslacht hebben spectaculaire kelkbloemen, die in een soort camouflage-achtige kleuren voorkomen. Hierdoor zijn ze zeer populair als sierplant. Een paar soorten uit dit geslacht worden met uitsterven bedreigd.

De vijgcactus (Opuntia ficus-indica) is eetbaar en wordt veel geteeld als voeding voor mensen en vee. De cochenilleluis, waarvan een eetbare rode kleurstof wordt geproduceerd, leeft op deze cactussoort. Wees voorzichtig bij het aanraken van de vijgcactus: naast de herkenbare grote naalden heeft deze cactus ook kleine naaldjes met weerhaken die huidirritatie veroorzaken.

Kousenband heet officieel Vigna unguiculata subsp. sesquipedalis, dat op zijn uitzonderlijke lengte duidt: sesquipedalis is Latijn voor "anderhalve voet lang". Een peul van negentig centimeter is geen uitzondering maar zulke lengtes vereisen een lange groeiperiode onder warme omstandigheden, zoals in Zuidwest-Azië, het Caraïbisch gebied of op Hawaï, waar de kousenband ook wordt geteeld.

Het werd vroeger geclassificeerd als een soort Panicum. Het is de wilde voorouder van het gecultiveerde graangewas Echinochloa frumentacea, sawa-gierst. Sommige taxonomen behandelen de twee taxa als één soort, in welk geval de gedomesticeerde vormen ook kunnen worden aangeduid als E. colona.

Sesbania sesban is een geslacht van bloeiende planten in de erwtenfamilie, Fabaceae, en het enige geslacht dat in stam Sesbanieae wordt gevonden. Planten van dit geslacht, waarvan sommige aquatisch zijn. Momenteel worden ongeveer 60 soorten geaccepteerd, waarvan er nog ongeveer 39 onopgelost zijn. Het grootste aantal soorten wordt gevonden in Afrika, en de rest in Australië, Hawaii en Azië.