De bekendste toepassing van de fijnspar is die als kerstboom. Een spar herken je aan zijn naalden die afzonderlijk van elkaar staan en kort en plat zijn. De naalden van de den daarentegen zijn rond en staan in groepjes bij elkaar. Het hout van de spar wordt meestal vurenhout genoemd en zowel gebruikt in de bouw als bij het vervaardigen van meubels en papier.

De grove den is een van de naaldbomen die van nature in zowel België als Nederland voorkomen. Hij werd in de 19de eeuw veel aangeplant voor mijnhout. Tegenwoordig wordt het hout van deze boom, dat bekend staat als grenen, veel als timmerhout gebruikt. Bovendien levert de boom grondstoffen voor terpentijnolie en teer.

De Lijsterbes (Sorbus aucuparia) heet zo omdat vooral lijsters dol zijn op de felrode bessen, maar ze worden ook door andere vogels graag gegeten. De dichte structuur van de boom is bovendien heel geschikt om nesten in te bouwen. De bloemen van de gewone lijsterbes trekken veel insecten aan.

Duizendblad groeit vaak op braakliggende terreinen en kan goed tegen droogte. De plant trekt insecten aan zoals sluipwespen en lieveheersbeestjes, die bepaalde insectenplagen kunnen bestrijden. Dat is voor veel mensen een belangrijke reden om het duizendblad aan te planten.

De blauwe bosbes (Vaccinium myrtillus) moet vooral niet verward worden met de commerciële blauwe bes! De blauwe bosbes wordt namelijk vrijwel alleen in het wild gevonden en wordt niet commercieel verbouwd. Bestuiving vindt vooral plaats door hommels.

De ratelpopulier (Populus tremula) is goed te herkennen aan het ratelende geluid dat de makkelijk draaibare bladeren maken in de wind. Je kunt deze boom in grote delen van Nederland vinden. De boom is in het voorjaar ook te herkennen aan de hangende katjes, die nog voor de bladeren verschijnen.

De vruchten van de rode bosbes worden vooral in Scandinavië veel in het wild geplukt, en worden daar en in delen van Centraal-Europa vaak verwerkt in compote als bijgerecht voor wild. De rauwe bessen smaken erg zuur en wrang. De rode bosbes is dwergstruik die in Nederland op de Veluwe en de Sallandse Heuvelrug in het wild gevonden kan worden.

De vaste lupine hoort bij de familie van vlinderbloemigen. Het is niet alleen een mooie tuinplant, maar wordt ook gebruikt om het stikstofgehalte in de bodem te verhogen, zodat andere planten beter kunnen groeien. De zaden van de plant werden vroeger als voedsel gebruikt. In lupine herken je het woord ‘lupus’, de Latijnse naam voor ‘wolf’, daarom werden de zaden ook wel wolfsbonen genoemd. Tegenwoordig worden er vleesvervangers gemaakt van de zaden.

De framboos (Rubus idaeus) is natuurlijk bekend vanwege zijn heerlijke zoete vruchtjes. Frambozen zijn meestal rood, maar sommige rassen hebben gele vruchten. De larve van de frambozenkever leeft tussen de vrucht en de vruchtbodem. Als je een framboos plukt, is het dus verstandig om te kijken of er geen larve in zit!

Struikheide is een bodembedekkend, groenblijvende struikje dat in de nazomer bloeit met paarse bloemetjes. De honing van struikheide zou een reinigende werking hebben en werd in de Middeleeuwen al gebruikt tegen allerlei kwaaltjes. Ook werden er vroeger bezems gemaakt van de plant. De Latijnse naam ‘calluna’ komt van het Griekse woord ‘callunoo’, dat 'reinigen' betekent.

De ruwe berk (Betula pendula) is gemakkelijk te herkennen aan zijn witte, gebarsten bast en aan de lange katjes in de lente. Dankzij zijn witte uiterlijk wordt hij ook wel 'zilverberk' genoemd. De larven van veel insecten voeden zich graag aan de boom en het hout wordt gebruikt voor meubilair en klein houtwerk.

Je treft fluitenkruid in Nederland vooral in wegbermen aan, die daardoor al vroeg in de lente wit kleuren. De plant kan tot 1.5 m hoog worden. Zoals de naam al aangeeft kunnen van de fluitenkruid, dankzij zijn holle stengels fluitjes gemaakt worden.

Het lelietje-van-dalen is een vaste plant die zowel in het wild als in de tuin voorkomt. De plant vermeerdert zich gemakkelijk door de ondergrondse wortelstokken. De lelietje-van-dalen heeft een fijne geur en is makkelijk is te kweken. Maar let wel op, want alle delen van deze plant zijn giftig.

Zevenblad (Aegopodium podagraria) groeit veel in schaduwrijke bermen en akkerranden. Het werd vroeger wel in tuinen aangeplant, maar wordt tegenwoordig als een hardnekkig onkruid gezien, omdat het zich door de ondergrondse wortelstokken snel verspreidt en moeilijk te verwijderen is. Het wordt om deze reden dan ook wel 'tuinmansverdriet' genoemd.

Jeneverbes is een conifeer die bekend staat om zijn bessen, die belangrijk ingrediënt vormen voor het produceren van gin en jenever. Ook worden de bessen gebruikt om er olie van te maken voor cosmetische producten. De conifiren groeien vooral op zandverstuiving- en heidelandschappen verspreid over het hele noordelijk halfrond.

Het klein hoefblad (Tussilago farfara) is een naaktbloeier, wat inhoudt dat de plant bloeit voordat hij bladeren heeft. Klein hoefblad moet niet gegeten worden, want alle delen van de plant zijn schadelijk. Veel solitaire bijensoorten bezoeken deze plant.

Het boerenwormkruid (Tanacetum vulgare) lijkt erg veel op het Jacobskruiskruid, maar heeft bloemen met alleen een hoofdje, zonder krans van straalbloempjes. Bij aanraking verspreidt de plant een kamferachtige geur. De etherische olie van boerenwormkruid is giftig.

De bosaardbei is de wilde vorm van de ons bekende aardbei, en komt hier van nature voor. Maar hij is niet de stamvader van de gecultiveerde soort. De vrucht is kleiner dan de commerciële aardbei.

Bijvoet is een kruid dat bijna overal ter wereld voorkomt en vele toepassingen heeft. Het wordt bijvoorbeeld gebruikt in de acupunctuur maar ook om muggen te verjagen. Van het kruid wordt verteld dat de Romeinen het tijdens lange marsen in hun sandalen stopten om zo de pijn in hun voeten te verminderen.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.