De beuk is een van nature in Europa voorkomende boom die houdt van schaduwrijke plekken. Hij heeft een dunne bast, die bij te veel direct zonlicht kan verbranden. Beukenhout werd gebruikt als omslag bij de eerste boeken. Het woord boek komt van het Germaanse woord voor beuk, boche.

Duizendblad groeit vaak op braakliggende terreinen en kan goed tegen droogte. De plant trekt insecten aan zoals sluipwespen en lieveheersbeestjes, die bepaalde insectenplagen kunnen bestrijden. Dat is voor veel mensen een belangrijke reden om het duizendblad aan te planten.

De gewone esdoorn is een vrij hoge boom die in Nederland veel te zien is langs straten en lanen. ‘Es’ in de naam gewone esdoorn is het Germaanse woord voor speer en scherp. ‘Doorn’ is afgeleid van het Germaanse woord voor hout ‘teer’. Samengevoegd werd de boom dus ‘speren-hout’, genoemd naar de belangrijkste toepassing van de boom.

Kleinbladige klimop is niet alleen een groene versiering van middeleeuwse kastelen en ruïnes, de plant is ook zeer geschikt als heg- en bodembedekker. Klimopbladeren bevatten saponinen, dat zijn stoffen die vetten kunnen oplossen, en kunnen daarom zelfs gebruikt worden als natuurlijk wasmiddel.

De noorse esdoorn komt, in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, van oorsprong uit oostelijk Europa en westelijk Azië. Deze bomen kunnen tot 30 m hoog worden. Het hout van deze boom wordt onder andere gebruikt voor muziekinstrumenten. Zo gebruikte Stradivarius het hout van deze boom voor de rugzijde van de bekende violen. De noorse esdoorn wordt ook vaak als sierboom geplant.

De hazelaar is een struik van meestal 3 tot 8 m hoog, maar hij kan in gunstige omstandigheden een hoogte van 15 m bereiken. Een wilde hazelaar draagt pas na 10 jaar voor het eerst vrucht.

De zoete kers komt in Nederland vooral voor in de Betuwe, waar de meeste kersen geteeld worden. Omdat kersen niet tegen regen kunnen, worden ze vaak geteeld onder een afdakje of een zeil. Zoete kersen zijn niet alleen een heerlijk en gezond tussendoortje maar worden ook vaak gebruikt bij het bakken van taarten.

De haagbeuk (Carpinus betulus) is een boom die (zoals de naam al aangeeft) veel gebruikt wordt voor hagen, omdat hij makkelijk te snoeien is. De haagbeuk is populair bij veel dieren: het is een waardplant van de meikever, rupsen voeden zich met de bladeren, en appelvinken, boomklevers, bosmuizen en hazelmuizen eten graag de nootjes.

Alleen de twijgen van de jonge rode kornoelje (Cornus sanguinea) zijn rood; oudere struiken worden wit en hebben ook witte bloemen. Het hout wordt gebruikt om stelen van slaginstrumenten te maken. De vruchten zijn eetbaar, maar smaken erg bitter en kunnen in geringe mate braakneiging opwekken. Bij aanraking kunnen de bladeren tot huidirritatie leiden.

Het keukenkruid oregano (Origanum vulgare) is nauw verwant aan majoraan, het meest gebruikte keukenkruid ter wereld. De groei van deze plant is een indicator voor de aanwezigheid van kalk in de bodem. Uit de oregano wordt een etherische olie gewonnen.

Hondsdraf (Glechoma hederacea) is een kruipende plant, die ook als epifyt gevonden kan worden, bijvoorbeeld in knotwilgen. Hondsdraf wordt bezocht door verschillende bijensoorten. Van de bladeren kan een aromatische thee gezet worden. Door de Saksen werd er bier van gebrouwen.

Kruipend zenegroen (Ajuga reptans) is een bodembedekker met (voornamelijk) blauwe bloemen, die ook in het wild voorkomt langs de waterkant en in vochtige bossen. Verschillende soorten bijen en vlinders voeden zich met de nectar van deze plant. Bovendien is kruipend zenegroen de waardplant van de microvlinder zenegroenbladroller.

De Lijsterbes (Sorbus aucuparia) heet zo omdat vooral lijsters dol zijn op de felrode bessen, maar ze worden ook door andere vogels graag gegeten. De dichte structuur van de boom is bovendien heel geschikt om nesten in te bouwen. De bloemen van de gewone lijsterbes trekken veel insecten aan.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De gewone vlier is een inheemse Noord-Europese boom, eigenlijk een grote struik, met in het voorjaar witte, sprookjesachtige bloemen. Aan de vlier zitten ook vaak oude, dode takken waarin de Germanen het natuurlijke proces van transformatie herkenden. Ze beschouwden de gewone vlier als een symbool daarvan. Niet verwonderlijk dat de Germaanse godin Hel, heerseres van de onderwereld, in sprookjes vrouw Holle genoemd, onder een magische gewone vlier woonde.

De ruwe berk (Betula pendula) is gemakkelijk te herkennen aan zijn witte, gebarsten bast en aan de lange katjes in de lente. Dankzij zijn witte uiterlijk wordt hij ook wel 'zilverberk' genoemd. De larven van veel insecten voeden zich graag aan de boom en het hout wordt gebruikt voor meubilair en klein houtwerk.

De stinkende gouwe is een veelvoorkomend kruid met kleine gouden (‘gouwe’) bloempjes. Het oranjegele sap uit de steel van de plant werd vroeger gebruikt ter bestrijding van wratten, vandaar dat de plant ook wel wrattenkruid genoemd wordt. Daarnaast werd de plant door alchemisten gebruikt bij de zoektocht naar de Steen der wijzen en was het in de Middeleeuwen populair bij heksen voor het fabriceren van geneeskrachtige zalven.

De capsicum annuum komt oorspronkelijk uit Amerika en is in de 16e eeuw via Spanje ons land binnengekomen. Tegenwoordig wordt hij hier verbouwd in kassen. Een vrucht van de plantsoort Capsicum annuum heet ook paprika. Een andere vrucht van deze soort is de Spaanse peper of chilipeper, die een veel scherpere smaak heeft.

De welbekende appelboom is één van de meest gekweekte vruchten ter wereld. Er zijn meer dan 7500 verschillende soorten appels. China produceert verreweg de meeste appels per jaar, namelijk rond de 40 miljard kg. In Nederland wordt per jaar zo'n 40 miljoen kg geproduceerd. De appelboom komt voor in vele mythen en sagen. De Noorse godin Idun zou bijvoorbeeld magische appels kweken waardoor de goden jeugdig bleven. In de Griekse en Romeinse oudheid was de appel een symbool van rijkdom en weelde.

De reuzenbalsemien is een eenjarige plant met opvallende bloemen, die wel tot 2,5 m hoog kan worden. Het zaad verspreidt zich doordat het door de plant wordt weggeslingerd wanneer de rijpe vrucht wordt aangeraakt. Vanwege zijn snelle verspreiding wordt de reuzenbalsemien in Nederland als een ongewenste exoot beschouwd.