Juffertje-in-het-groen bloeit met mooie bloemen in verschillende tinten roze tot roodpaars, lichtblauw tot violetblauw, paars en wit. Na de bloei verschijnen prachtige zaaddozen, die bijzonder geschikt zijn om in droogboeketten te gebruiken.

De amerikaanse amberboom wordt al meer dan 3 eeuwen als sierboom in Europa gebruikt. De bladeren lijken op die van de esdoorn, maar hebben een gespreide stand. De boom is in de herfst zeer kleurrijk, met dieprood, geel en oranje blad. Zowel de hars als het hout worden in de VS commercieel gebruikt.

Pachypodium geayi is een soort van Pachypodium die zijn oorsprong vindt in het zuidwesten van Madagaskar. Het heeft een metallic grijze pachycaul stam en de bladeren zijn dun en grijsgroen, met een felroze middenrib. De plant heeft witte bloemen. Pachypodium geayi is een van de grootste van de Madagaskar-soorten.

De amerikaanse iep (Ulmus americana) is al eeuwenlang een belangrijke boom voor de inheemse Noord-Amerikaanse volken. Het hout is buigzaam en splintert niet snel. Ze maakten er dan ook kano's, bogen en touw van. Een gezonde amerikaanse iep kan tot wel 300 jaar oud worden.

Vrijwel alle gekweekte tulpen stammen af van de tuintulp. En net zoals de meeste tulpen is de tuintulp waarschijnlijk afkomstig uit Turkije. De naam tulp is afgeleid van het Perzische ‘tulipan’ wat tulband betekent.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

De korenbloem (Centaurea cyanus) groeide oorspronkelijk veel op akkers tussen het koren, maar is tegenwoordig vooral een sierplant in tuinen. De korenbloem staat bekend om de prachtige blauwe kleur. Korenbloemblauw was een van de lievelingskleuren van de Nederlandse kunstschilder Johannes Vermeer. Hij gebruikte deze kleur onder andere in zijn beroemde schilderijen Het Melkmeisje en Het Meisje met de Parel.

Vanwege zijn handvormige bladeren wordt de schefflera in Nederland vaak vingerplant genoemd. In China wordt van de bladeren van de plant gezegd dat ze als een soort paraplu bescherming bieden aan de omgeving. Ook in de Engels naam Dwarf umbrella tree (dwerg parasolboom) zie je dit terug.

Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

De dendrobium nobile (Dendrobium nobile), die verkrijgbaar is in veel verschillende kleuren en patronen, wordt tegenwoordig veel gekweekt als sierplant. De dendrobium nobile was oorspronkelijk een van de vijftig fundamentele kruiden in de traditionele Chinese geneeskunde. Hoewel er geen bewijs is dat deze orchidee giftig is voor huisdieren, wordt toch aangeraden om hem buiten bereik van katten te houden.

Het sap van de woestijnroos werd vroeger in Afrika gebruikt om giftige pijlen mee te maken. In Oman wordt de woestijnroos door de inheemse bevolking gebruikt als medicijn. De plant komt voor in de woestijn en moet daarom niet te veel water krijgen, anders zal ze haar mooie, roze bladeren afwerpen.

Hottentotvijg is een kruipende vetplant die afkomstig is uit Zuid-Afrika. Na de bloei komt de eetbare vijg tevoorschijn, die rijp is wanneer hij in de nazomer geel kleurt. Op een kalkrijke zandgrond komt de hottentotvijg het beste tot zijn recht.

De pachypodium lamerei (Pachypodium lamerei) is eigenlijk een vetplant en daarom nauwer verwant aan cactussen dan aan palmen. Hij dankt zijn naam aan de bladeren die rond de kroon groeien. Het sap van de pachypodium lamerei staat bekend als giftig voor huisdieren en mensen, maar is moeilijk te bereiken vanwege de beschermende stekels op de stam en vormt daarom over het algemeen geen probleem.

De vijgcactus (Opuntia ficus-indica) is eetbaar en wordt veel geteeld als voeding voor mensen en vee. De cochenilleluis, waarvan een eetbare rode kleurstof wordt geproduceerd, leeft op deze cactussoort. Wees voorzichtig bij het aanraken van de vijgcactus: naast de herkenbare grote naalden heeft deze cactus ook kleine naaldjes met weerhaken die huidirritatie veroorzaken.

Euphorbia tithymaloides (Euphorbia tithymaloides) is een wintervaste vetplant die u in tuinen aan kunt treffen. Als u deze unieke plant in uw tuin wilt aanplanten is het wel verstandig om voor bescherming te zorgen, zoals handschoenen en een veiligheidsbril. Deze plant kan namelijk flinke huidirritaties veroorzaken.

De krulvaren (Nephrolepis exaltata) is een bekende kamerplant die de voorkeur geeft aan vochtige omgevingen. De plant is niet giftig en huisdiervriendelijk. De krulvaren vormt sporenhoopjes aan de onderkant van de bladeren, maar de meeste cultivars kunnen zich hiermee niet vermeerderen en moeten aan de wortel verdeeld worden.

Wit vetkruid is een lid van de vetplantenfamilie. In de zomer gaan de stengels van deze plant aardig hoog op en heeft hij witte en soms roze bloemen. Bijen komen vanwege de nectar graag op de bloemen af en zorgen zo voor de bevruchting. Daarna groeien de vruchtbeginsels uit tot kokervruchten. Omdat de wit vetkruid erg goed tegen de zon kan wordt hij ook wel gebruikt als dakbedekking.

Het is een stengelloze groenblijvende struik die groeit tot 56 cm hoog en 1.5 m breed. Het heeft een basale rozet van scherp puntige, zwaardachtige bladeren tot 22 lang. In de zomer worden 1.5 m lange pluimen van klokvormige romige witte bloemen boven het gebladerte gehouden.

Van het witte sap dat bij inkeping van de bast vrijkomt uit de indische rubberboom werd vroeger rubber gemaakt, maar daar wordt nu de Braziliaanse rubberboom voor gebruikt. Als kamerplant blijft de indische rubberboom kleiner dan op de plantage, maar hij moet wel op een plek staan waar groei mogelijk is. Als je hem toch moet bijsnoeien, houd er dan rekening mee dat het witte sap irriterend is voor de huid en giftig voor huisdieren.

Deze plant schiet zijn stuifmeel over grote afstanden, en wordt daarom ook wel de Kanonneerplant genoemd. Door deze eigenschap kan de kanonneerplant zich makkelijk verspreid. Vooral in Azië en Oceanië wordt de plant als een invasieve soort beschouwd.