De stinkende gouwe is een veelvoorkomend kruid met kleine gouden (‘gouwe’) bloempjes. Het oranjegele sap uit de steel van de plant werd vroeger gebruikt ter bestrijding van wratten, vandaar dat de plant ook wel wrattenkruid genoemd wordt. Daarnaast werd de plant door alchemisten gebruikt bij de zoektocht naar de Steen der wijzen en was het in de Middeleeuwen populair bij heksen voor het fabriceren van geneeskrachtige zalven.

Duizendblad groeit vaak op braakliggende terreinen en kan goed tegen droogte. De plant trekt insecten aan zoals sluipwespen en lieveheersbeestjes, die bepaalde insectenplagen kunnen bestrijden. Dat is voor veel mensen een belangrijke reden om het duizendblad aan te planten.

De wilde kardinaalsmuts is een struik met roodkleurige vruchten die vierkante kardinaalsmutsen lijken. In juni is de wilde kardinaalsmuts helemaal bedekt door de witte draden van de Kardinaalsstippelmot die haar eitjes in de heester heeft gelegd. De rupsen van de mot eten vervolgens alle blaadjes op, maar zodra Kardinaalsstippelmotjes uitkomen, herstelt de struik zich weer en gaat hij met frisse groene blaadjes de zomer in.

De gewone vogelkers (Prunus padus) komt veel voor in parken en bosranden. In de lente zit de boom vol heerlijk ruikende witte bloemen, die bestoven worden door verschillende insecten. In het najaar eten vooral vogels graag van de kersen. Ze zijn niet geschikt voor menselijke consumptie.

Vanwege de bloeimaand van het witte bloemetje dat dan in grote aantallen groeit in het gras, wordt het madeliefje ook wel meizoentje genoemd waar prachtige kransen van gemaakt kunnen worden. Het madeliefje wordt in verband gebracht met de Germaanse godin Freya, het symbool van vruchtbaarheid, maar in de Katholieke traditie staat het bloemetje juist symbool voor maagdelijkheid en daarmee de maagd Maria.

De gelderse roos (Viburnum opulus), bezongen in het bekende Russische lied 'Kalinka', is een bloeiende struik die in Nederland groeit in het rivierengebied. De rode bessen van de gelderse roos worden gegeten door vogels, zoals de goudvink, grote lijster, roodborst en pestvogel. De bessen zijn eetbaar voor mensen, maar zijn erg zuur en worden dus vrijwel alleen in jam gebruikt. Een steriele variant van de struik is populair voor tuinen.

Struikheide is een bodembedekkend, groenblijvende struikje dat in de nazomer bloeit met paarse bloemetjes. De honing van struikheide zou een reinigende werking hebben en werd in de Middeleeuwen al gebruikt tegen allerlei kwaaltjes. Ook werden er vroeger bezems gemaakt van de plant. De Latijnse naam ‘calluna’ komt van het Griekse woord ‘callunoo’, dat 'reinigen' betekent.

De reuzenbalsemien is een eenjarige plant met opvallende bloemen, die wel tot 2,5 m hoog kan worden. Het zaad verspreidt zich doordat het door de plant wordt weggeslingerd wanneer de rijpe vrucht wordt aangeraakt. Vanwege zijn snelle verspreiding wordt de reuzenbalsemien in Nederland als een ongewenste exoot beschouwd.

De jadeplant is een vetplant met kenmerkende groene blaadjes en komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika, vandaar dat hij van de zonnige en lichte plekken in huis houdt. De plant zou geluk, voorspoed en rijkdom brengen en wordt daarom ook wel geldplant genoemd.

Hondsdraf (Glechoma hederacea) is een kruipende plant, die ook als epifyt gevonden kan worden, bijvoorbeeld in knotwilgen. Hondsdraf wordt bezocht door verschillende bijensoorten. Van de bladeren kan een aromatische thee gezet worden. Door de Saksen werd er bier van gebrouwen.

De noorse esdoorn komt, in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden, van oorsprong uit oostelijk Europa en westelijk Azië. Deze bomen kunnen tot 30 m hoog worden. Het hout van deze boom wordt onder andere gebruikt voor muziekinstrumenten. Zo gebruikte Stradivarius het hout van deze boom voor de rugzijde van de bekende violen. De noorse esdoorn wordt ook vaak als sierboom geplant.

Kleinbladige klimop is niet alleen een groene versiering van middeleeuwse kastelen en ruïnes, de plant is ook zeer geschikt als heg- en bodembedekker. Klimopbladeren bevatten saponinen, dat zijn stoffen die vetten kunnen oplossen, en kunnen daarom zelfs gebruikt worden als natuurlijk wasmiddel.

Grote kattenstaart is een plant die ontkiemt op bodems die matig tot voedselrijk zijn. Hij is vaak te vinden op natte plekken met weinig water, zoals bijna droogstaande sloten, vijvers of greppels. De bestuiving vindt plaats door onder andere kevers, bijen en zweefvliegen.

Het bijzondere aan in het wild groeiend slangenkruid is dat het van kleur kan veranderen. De knoppen van de plant zijn eerst rozerood, vervolgens als gesloten bloem paars en geopend tenslotte helder blauwe. Zijn naam dankt de plant aan het feit dat hij vroeger gebruikt werd tegen slangenbeten. Met enige fantasie zie je in de bloem ook de kop van een slang met een uitgestoken gespleten slangentong.

Het klein hoefblad (Tussilago farfara) is een naaktbloeier, wat inhoudt dat de plant bloeit voordat hij bladeren heeft. Klein hoefblad moet niet gegeten worden, want alle delen van de plant zijn schadelijk. Veel solitaire bijensoorten bezoeken deze plant.

De Lijsterbes (Sorbus aucuparia) heet zo omdat vooral lijsters dol zijn op de felrode bessen, maar ze worden ook door andere vogels graag gegeten. De dichte structuur van de boom is bovendien heel geschikt om nesten in te bouwen. De bloemen van de gewone lijsterbes trekken veel insecten aan.

De kalanchoe blossfeldiana (Kalanchoe blossfeldiana) komt oorspronkelijk uit Madagascar en is sinds de jaren 30 een populaire huisplant. Andere vetplanten worden meestal gekweekt vanwege hun interessante bladeren, maar de Kalanchoe blossfeldiana wordt gewaardeerd voor haar kleurrijke bloemen in de herfst en winter. Daarom wordt deze plant vaak als cadeau gegeven tijdens de feestdagen, waar haar tweede naam "Kerst Kalanchoë" vandaan komt. Ze is giftig voor huisdieren.

De wilde cichorei is waarschijnlijk door de Romeinen in Nederland geïntroduceerd en groeit hier inmiddels rijkelijk. De gemalen wortels werden in de Tweede Wereldoorlog gebruikt om een soort koffie van te maken, wat nog steeds gebeurt in het Middellandse Zeegebied. De plant wordt commercieel verbouwd om inuline (een glucosevervanger) uit te winnen.

Zevenblad (Aegopodium podagraria) groeit veel in schaduwrijke bermen en akkerranden. Het werd vroeger wel in tuinen aangeplant, maar wordt tegenwoordig als een hardnekkig onkruid gezien, omdat het zich door de ondergrondse wortelstokken snel verspreidt en moeilijk te verwijderen is. Het wordt om deze reden dan ook wel 'tuinmansverdriet' genoemd.

De cosmea (Cosmos bipinnatus) is een populaire tuinplant met mooie bloemen die ook als snijbloem gebruikt kunnen worden. De cosmea is een eenjarige plant, maar doordat hij zichzelf via zaad zelf verspreidt, keert deze plant toch vaak jarenlang op dezelfde plaats terug. In sommige delen van de wereld wordt hij daarom als een invasieve soort beschouwd.