De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

Wat je kunt zien in Kenia is een kleine struik van maximaal 5 meter, maar er zijn ook individuen ongeveer 10 meter. Het blad is ongeveer 30 cm lang en splitst zich soms in drieën, met de bovenste en onderste delen bedekt met haar, met een lange bladsteel en een brede eivorm, de basis is hartvormig, de punt is scherp en de rand heeft een kleine zaagtand . De bloem heeft een diameter van ongeveer 2 of 3-4 cm en heeft de vorm van een schotel, een bloem of concentrische of conische bloeiwijze, of 5 bloemblaadjes van wit of rood, of ongeveer 20 bloemen met rode strepen in wit. En hangt van de bladeren. Er zijn 15 meeldraden, maar de binnenste 5 zijn groot en maken deel uit van hetzelfde ringlichaam als de tijdelijke meeldraad die later wordt beschreven, de bloemdraad direct onder de hiel is gebogen in een knievorm en de hiel is iets Het buigt naar buiten. De resterende 10 meeldraden zijn iets kleiner en de garens staan volledig rechtop en vormen het buitenste ringlichaam, afgewisseld met de binnenste meeldraden en tijdelijke meeldraden.

Kousenband heet officieel Vigna unguiculata subsp. sesquipedalis, dat op zijn uitzonderlijke lengte duidt: sesquipedalis is Latijn voor "anderhalve voet lang". Een peul van negentig centimeter is geen uitzondering maar zulke lengtes vereisen een lange groeiperiode onder warme omstandigheden, zoals in Zuidwest-Azië, het Caraïbisch gebied of op Hawaï, waar de kousenband ook wordt geteeld.

Kafferkoren is een graan dat al eeuwen lang als belangrijke bron van voedsel wordt gebruikt, vooral in Afrika en India. Uit het graan van de plant wordt ook siroop gemaakt, die in zuidelijk Noord-Amerika lange tijd populair was als zoetstof. Tegenwoordig is de plant populair omdat het graan glutenvrij is. Kafferkoren heeft de eigenschap te kunnen stoppen met groeien gedurende een droge periode en de groei te hervatten wanneer er weer voldoende vocht in de bodem zit.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

Zegekruid (Nicandra physalodes) is een tropische plant die als sierplant wordt gekweekt. De donkergekleurde 'stippen' die het oppervlak van de bladeren sieren zijn eigenlijk scherpe, stijve haartjes die de plant beschermen tegen plantenetende insecten. Daarnaast geeft zegekruid een stinkende geur af die hem tegen vliegen beschermt door ze te verlammen.

De boom bereikt matige tot grote hoogten tot 30 m, met een omtrek van 1,2 tot 4 m. Het heeft een chlorofyllaag net onder de buitenste schors, die aan de buitenkant lichtgeel is en aan de binnenkant wit. Gmelina arborea naamhout is lichtgeel tot crèmekleurig of roze-bleek als het fris is, wordt geelachtig bruin bij blootstelling en is zacht tot matig hard, licht tot matig zwaar, glanzend als het fris is, meestal recht tot onregelmatig of zelden golvend korrelig en middelmatig van structuur . De vrucht is tot 2,5 cm lang, glad, donkergroen, wordt geel als hij rijp is en heeft een fruitige geur.

Finger millet komt oorspronkelijk uit de hooglanden van Ethiopië en Oeganda. Interessante gewaskenmerken van vingergierst zijn het vermogen om de teelt op hoogten boven 2000 m boven de zeespiegel te weerstaan, de hoge droogtetolerantie en de lange opslagtijd van de korrels.

De kapokboom werd in de Mayacultuur beschouwd als de Wereldboom, de boom die de wereld draagt op zijn bladerdak. De bloemen trekken zowel bijen en vleermuizen aan. De kapokboom wordt hier soms als kamerplant gehouden.

De cajanus cajan is een rechtopstaande struik of onderstruik die gewoonlijk tot een hoogte van 1,5 m tot 3 m groeit (zelden tot 4 m ). De schors van de takken is opvallend geribbeld en behaard met gouden, aangrenzende of licht uitstekende, zijdeachtige trichomen. De bladeren zijn geveerd in drie delen.

Proso millet is een familielid van vossenstaartgierst, parelgierst, maïs en sorghum binnen de grassubfamilie Panicoideae. Terwijl al deze gewassen C4-fotosynthese gebruiken, gebruiken de anderen allemaal de NADP-ME als hun primaire koolstof-shuttleroute, terwijl de primaire C4-koolstof-shuttle in proso-gierst de NAD-ME-route is.

Hevea brasiliensis is een lange bladverliezende boom die in het wild tot 141 voet hoog wordt. De bladeren hebben drie blaadjes en zijn spiraalvormig gerangschikt. De bloeiwijze omvat afzonderlijke mannelijke en vrouwelijke bloemen. De bloemen zijn scherp, crèmegeel en hebben geen bloemblaadjes. De vrucht is een capsule die drie grote zaden bevat; het opent explosief wanneer het rijp is.

De phoenix reclinata is een vederpalm met groene tot grijze, lange en veerachtige bladeren. De stam is schubachtig en bruin. De bekendste phoenix reclinata is de dadelpalm, met vruchten die wereldwijd gegeten worden en een grote rol spelen in de culturen van Noord-Afrika en het Mediterrane gedeelte van het Midden-Oosten, waar deze soort zijn oorsprong heeft.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

De kalanchoe is een zeer reproductieve plant. Ze heeft kleine, vlinderachtige, adventieve knoppen die op de bladranden groeien en bij de minste aanraking vallen. Deze zaailingen groeien op de grond snel uit tot nieuwe planten. De kalanchoe heeft de neiging andere planten te verdringen, dus het is het beste om haar alleen te planten en niet in een pot met andere planten.

Echte Sisal , Agave sisalana , bestaat uit een rozet van zwaardvormige bladeren van ongeveer 4,9 - 6,6 voet lang. Jonge bladeren kunnen een paar minuten tanden langs hun marges hebben, maar verliezen ze als ze volwassen worden. De sisal plant heeft een levensduur van 7-10 jaar en produceert meestal 200-250 commercieel bruikbare bladeren.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.

De flamboyant is een vlinderbloem die oorspronkelijk uit Madagascar komt, maar daar tegenwoordig vrij zeldzaam is, terwijl de boom wel veel als sierboom wordt geplant in de rest van de tropen. Met de opvallende bloemen heeft de flamboyant inderdaad een flamboyante uitstraling!

In de Himalaya's worden stoute jongens gebruikt als ''levende hekken'' in bijvoorbeeld de veehouderij of om grenzen van gebieden aan te geven. Stoute jongens wordt ook in veel gebieden gekweekt als decoratieve plant vanwege de opvallende bloemen, die bovendien vlinders aantrekken. De plant is erg giftig: honden, katten en mensen zouden zijn gestorven na het eten ervan.

Desmodium uncinatum is een omvangrijk geslacht van meestal onopvallende planten. Het zijn peulgewassen die soms gekweekt worden om als groenbemester of veevoer te dienen. In de hete zomermaanden eten allerlei dieren van de bladeren van deze planten.