Stylosanthes hamata is een geslacht van bloeiende planten in de peulvruchtenfamilie, Fabaceae en bevat tal van zeer belangrijke weidevoeders en voedergewassen. Het geslacht wordt gekenmerkt door trifoliate bladeren en kleine gele bloemen. Soorten kunnen eenjarig of meerjarig zijn en de morfologie varieert tussen soorten en binnen soorten in reactie op begrazingsdruk. Sommige soorten groeien als een lage houtachtige struik tot 1,5 m, terwijl anderen als een kruidachtige struik groeien, maar een uitgestrekte groeivorm kunnen aannemen en gedijen onder hoge begrazingsdruk. Alle behalve twee soorten van het geslacht zijn inheems in Amerika.

De grassoorten die deel uitmaken van het omvangrijke geslacht eragrostis japonica worden vaak gebruikt als veevoeder. Soorten uit het geslacht worden overal ter wereld aangetroffen. Op sommige eilanden zijn deze planten belangrijke bodembedekkers omdat er niet veel andere planten groeien. Ook zijn er soorten die gekweekt worden als sierplanten.

De vruchten van de watermeloen (Citrullus lanatus) worden al duizenden jaren gegeten. Omdat watermeloenen voor meer dan 90 procent uit water bestaan, kunnen woestijnvolkeren in de Kalahariwoestijn zes weken lang overleven op alleen wilde watermeloen. Ook de zaden zijn eetbaar en worden in China en Vietnam gegeten bij nieuwjaarsvieringen.

De plant kan 12–35 lang worden en bestaat uit alternatieve geveerde bladeren met blaadjes, meestal met drie tegenovergestelde paren die omgekeerd van vorm zijn met een afgeronde punt. De stengels hebben duidelijk geurende bladeren als ze jong zijn. De bloemen komen in paren voor in oksels van bladeren met vijf bloemblaadjes en lichtgeel van kleur. De peulen zijn enigszins afgeplat of vierhoekig, 10 tot 15 cm lang en sikkelvormig, vandaar de gemeenschappelijke naam sikkelpeul.

Calotropis procera is een soort uit de maagdenpalmfamilie (Apocynaceae). De soort is een succulente struik of kleine boom, die voorkomt in Noord-Afrika, tropisch Afrika, West-Azië, Zuid-Azië en Indochina.

Macroptilium gibbosifolium is een laag groeiende plant die de neiging heeft om te klimmen als hij een soort steun heeft. Deze wilde bloem geeft de voorkeur aan droge habitats zoals droge graslanden en vlaktes. Hij produceert mooie, roze-oranje bloemen die een typische erwt-achtige vorm hebben. In zeldzame gevallen produceert de plant een gele bloem.

Abutilon fruticosum is een overblijvend kruid dat tot 6 voet lang wordt, maar gewoonlijk niet meer dan 3 voet . De afwisselend geplaatste bladeren zijn maximaal 4 centimeter lang. De bladen zijn dik en bedekt met haren, die grijs lijken. De geeloranje bloemen zijn tot ongeveer 2.5 cm breed.

Er zijn veel verschillende benamingen voor deze boom. In de Engelse taal staan de vruchten van de boom bekend als desert dates en de boom als soapberry-tree. In het Arabisch staat de soort bekend als lalob, hidjihi, inteishit of heglig, in de Hausa-taal als aduwa, in Swahili als mchunju en in het Amhaars als bedena.

De bloeiwijze is een tros bloemen van elk maximaal 1 cm lang. De bloemen variëren in kleur van wit tot roze, oranje of paarsachtig. De vrucht is een gebogen peulvrucht van maximaal 4 cm lang en bestaat uit verschillende verbonden eenheden, waarbij elke eenheid een zaadje bevat.

Dit gras kruipt en heeft een rechte scheut die meestal ongeveer 30 cm lang is.

De plant groeit algemeen in Jemen, waar het Meru wordt genoemd. In de 18e eeuw werd de Arabische naam Meru van de plant gebruikt als de bron voor de geslachtsnaam Maerua. De 18e-eeuwse taxonoom was Peter Forskal, die Jemen bezocht in de jaren 1760.

Het zoete gras groeit als een jaarlijkse krautige plant en bereikt statuurhoogten van meestal 10 tot 35, zelden tot 50 cm. De onderste tot opgaande stengels zijn vertakt en wortels zijn gevormd op de knooppunten (knooppunten). De alternatieve gerangschikte bladeren zijn verdeeld in bladschede en bladblad. De bladschede is opgeblazen opgebold.

Grote bosjes kleine witte bloemen bedekken de takken van de struik. De bloemen hebben 5 bloemblaadjes met een groot aantal meeldraden die zich ver voorbij de bloemblaadjes uitstrekken. De plant produceert ook een kleine seedpod die groen begint, maar dan bruin wordt wanneer hij volledig is gerijpt. De zaaddozen hebben meestal een lengte van 4 tot 7 cm en zijn 6 tot 8 mm breed. De bladeren die een van de belangrijkste eigenschappen van de plant zijn, bestaan uit 10-20 paar lange dunne bladeren die langs een stengel gaan. Ze komen in paren van 3-12. Een uniek kenmerk van de Acaciella angustissima is dat het doornloos is in tegenstelling tot de meeste leden van het geslacht Acacia.

Het werd vroeger geclassificeerd als een soort Panicum. Het is de wilde voorouder van het gecultiveerde graangewas Echinochloa frumentacea, sawa-gierst. Sommige taxonomen behandelen de twee taxa als één soort, in welk geval de gedomesticeerde vormen ook kunnen worden aangeduid als E. colona.

De stengels verspreiden zich naar buiten en worden dan rechtopstaand aan de uiteinden. Een stengel kan 1 m lang zijn en een rechtopstaande hoogte bereiken van ongeveer 60 cm. Elke knoop op de stengel is omgeven door een ring van haren. De ruwharige bladbladen zijn maximaal 30 cm lang. De bloeiwijze is een reeks paarsachtig of groene takken elk tot 7 cm lang. Er zijn over het algemeen 2 tot 9 takken, maar soms tot 15. Het aartje kan meer dan 2 cm lang zijn, inclusief de lange awn. De voortent is gedraaid en heeft twee bochten erin. Het wortelsysteem gaat niet dieper dan 1 m.

Dit overblijvende kruid heeft twijnen of slepende stengels die 1,2 m lang kunnen worden. De bladeren bestaan uit drie folders van 3 tot 3,5 cm lang. De bloeiwijze is een tros van maximaal 15 bloemen. De bloemen zijn geel met paarse of bruine nerven en meten tot 8 mm lang. De vrucht is 1 cm of 2 cm lang.

De stelen stralen van de kruin tot een diameter van ongeveer 3,9 in tot meer dan 99 cm, vaak vertakkend. Ze zijn meestal uitgestrekt en vormen platte plekken, hoewel ze meer naar boven kunnen groeien in de schaduw of tussen hogere planten.