In het wild wordt de artemisia Frigida door witstaarthazen, saliehoenen, elanden en herten geconsumeerd. Wanneer de artemisia Frigida erg veel voorkomt op een plek, is dat vaak een teken van overbegrazing door vee. Het stuifmeel van de plant is veroorzaakt hooikoorts. In graslanden wordt de plant gezien als onkruid, omdat het in die gebieden snel groeit.

De paardenbloem is vrijwel overal op de wereld te vinden. Na de bloeiperiode worden er vruchtpluizen gevormd, die de door de wind meegedragen worden. De zaadjes kunnen zich zo tot wel 3 km verspreiden.

Stipa splendens (syn.Achnatherum splendens) is een eenzaadlobbige plantensoort van de familie Poaceae, subfamilie Pooideae, afkomstig uit Centraal-Azië, Siberië en Mongolië.

De omhulsels zijn schurftig of de laagste behaard. De bladen zijn tot 8 mm breed en schurftig tot puber boven. De spikes zijn plat en variëren van 2 tot 7 cm lang, met aartjes variërend van 8 tot 15 mm lang, met 3-5 bloemrijke, dichtbevolkte en zich verspreidend naar oplopend. Zijn glumes zijn 4 tot 6 mm lang, met een tip en de lemma's zijn 6 tot 8 mm lang en awnless of met een tip.

Orostachys spinosa is een geslacht van de vetplant die ongeveer 15 soorten bevat. Het is een tweejaarlijks kruid dat groeit in China, Japan, Kazachstan, Korea, Mongolië, Rusland. Orostachys spinosa is het meest morfologisch onderscheiden lid van de subfamilie Sedoideae, gekenmerkt door een semi-rozet-gewoonte en een spadixachtige terminus, nauw piramidale tot cilindrische bloeiwijze. Bladeren zijn lineair tot eivormig, vaak met saaie paarse stippen. De stengelopstelling is afwisselend en vormt een volle bloemkoolrozet. De wortels zijn vezelig en het heeft geen wortelstok.

Iris lactea heeft een dikke kruipende wortelstok, die bedekt is met roodachtige paarse vezels. Het groeit tot een hoogte tussen, 2.5 tot 46 cm, met een 10 tot 30 cm bloeiende stengel. De bloemen zijn er in verschillende tinten, van lichtblauw tot violet, wit of geel. Het heeft donkere standaarden, delicate witte watervallen, die gestreept zijn met blauw, rood-paars of violet. De bladeren zijn lineair, meestal geribbeld, grijsachtig groen, oprijzend vanaf de basis van de plant. Ze zijn tussen 14 tot 70 cm lang en tussen 3 tot 7 mm breed. Het vrucht (maakt zaden) tussen juni en september (na de bloei), de zaadcapsule is smal en cilindrisch van vorm, met 6 ribben die langs de zijkant van de capsule lopen, die eindigt in een snavelachtige punt.

Leymus salinus is een grassoort die bekend staat onder de gemeenschappelijke namen Salina wildrye en zoute wildrye. Het is inheems in de westelijke Verenigde Staten. Het is genoemd naar zijn typeplaats Salina Pass, Utah.

Grote Pimpernel is een kruidachtige plant die je verspreid over het noordelijk halfrond tegen kunt komen, vooral op vochtige plaatsen. Met zijn roze bloemen, die in het begin van de zomer bloeien, is het een populaire tuinplant

De plant is kruidachtig en tweejarig of overblijvend. De grote bloemen bloeien aan het eind van gebogen stengels.

De 18 cm lange en 0,5 - 1 mm dikke bladeren van de niet bloeiende scheuten zijn opgerold en niet gewimperd. De vlakke bladschijf van de bloeiende scheuten is 1 - 2 mm breed. Op de randen van de bladschijf zitten afstaande, 1 mm lange haren. Het tongetje is ongeveer 0,5 mm lang.

De soort is 5-20 centimeter lang en heeft 3-8 paar bladen die elliptisch, omgekeerd, zittend en 0.5-1.5 centimeter (0.2-0.6 in) zijn met 4-8 millimeter (0.2- 0,3 in). De bladeren zijn 3-8 centimeter (1.2-3.1 in) lang met vliezige en bruin gekleurde stipules. Bloemen zijn zo groot als 0.7-1.5 centimeter (0.3-0.6 in) terwijl de kelkbladen eivormig zijn en de top acuut is.

Gewone tarwe (Triticum aestivum) is een belangrijke commerciële graansoort die wereldwijd wordt verbouwd voor de productie van tarwemeel. Het meel, dat rijk is aan gluten, is het meest gebruikte meel voor het maken van brood. Gewone tarwe werd in de 16e eeuw in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Tarwezaden worden in de herfst geplant en het graan wordt de volgende late lente tot vroege zomer geoogst.

Carex duriuscula ( Carex duriuscula ) is een grasachtige vaste plant die inheems is in centraal en oostelijk Noord-Amerika. Hij groeit het best op droge, zanderige grond en in de volle zon. Carex duriuscula is een relatief kleine sedgesoort en wordt maar 8 centimeter hoog.

Heteropappus altaicus _ is een geslacht van Aziatische bloeiende planten.

De beemdooievaarsbek is een belangrijke drachtplant voor bijen, die de weg naar de nectar vinden door donkergekleurde aders op blauwpaarse, of roze tot witte, bloemen. De naam van deze plant is ontleend aan de vorm van de vrucht, die op een lange snavel zou lijken.

Melganzenvoet is een wilde plantensoort die vooral groeit op braakliggende terreinen. Tegenwoordig wordt de plant gezien als onkruid, in de prehistorie werd hij echter gebruikt als voedsel. Hiertoe werden de zaden gemalen tot meel, vandaar de naam ‘mel’. ‘Ganzenvoet’ heeft betrekking op de gelijkenis van de onderste bladeren met die van een pootafdruk van een gans.

Trifolium lupinaster is een meerjarige, kruidachtige plant met een groeihoogte tussen 15 en 50 centimeter. De stengel staat rechtop of stijgend. Ze is kaal of met een paar krullende haren. Verschillende stengels groeien uit een groep verdikte penwortels. Takken zijn zeldzaam en kunnen alleen bovenaan worden gevonden.

De chinese anjer (Dianthus chinensis) is een geliefde sierplant in gematigde klimaten over de hele wereld. Cultivars zijn verkrijgbaar in veel verschillende kleuren en zijn ontwikkeld om vroeg te bloeien en lang in bloei te blijven. Dode bloemen moeten dan wel regelmatig verwijderd worden en beschut tegen kou.

Naaldroos is een winterharde struik die inheems is in de koudere regio's van het noordelijk halfrond. De takken hebben veel kleine, scherpe doornen. De grote, donkerroze bloemen zijn het symbool van de Canadese staat Alberta.

De in Europa inheemse luzerne wordt wereldwijde onder de naam alfalfa als veevoer gebruikt. De luzerne kan dankzij zijn wortelknolletjes stikstof binden en hoeft daardoor minder bemest te worden. De naam alfalfa betekent ''vader van al het voedsel''.