De kruipende boterbloem is een meerjarige plant uit de ranonkelfamilie die veel voorkomt op akkers en weilanden. De plant vermeerdert zich snel door zijn uitlopers en wordt wel als onkruid beschouwd. Grazers laten de plantjes staan, omdat ze licht giftig zijn.

De naam van de grote brandnetel is een duidelijke verwijzing naar de brandende, jeukende bultjes die deze plant veroorzaakt. Deze plant is geen gewenste gast in tuinen, maar is wel erg nuttig: de jonge bladeren van de grote brandnetel zijn erg voedzaam en worden gebruikt in soep en kaas. Vroeger werden brandnetels gebruikt om wol te verven.

De gestreepte witbol (Holcus lanatus) is een grassoort die onder de fluweelachtige haren zit. Hij groeit in vochtige grond, onder andere langs wegen, in grasvelden en op onbebouwd terrein. Het wordt vaak als invasieve soort gezien, omdat het gras andere soorten kan verdringen. De gestreepte witbol is een waardplant voor verschillende vlindersoorten.

De grote hortensia staat bekend om zijn grote bolvormige blauwe of roze bloemen. De oorspronkelijke kleur is roze, maar in een zuurdere bodem krijgen de bloemen een blauwe kleur. De struik kan veel water opnemen en werd om die reden vroeger vaak langs de muren van boerderijen geplant.

De gatenplant is een tropische klimplant, die in zijn natuurlijke habitat tot wel 9 m hoog worden. Deze plant houdt van een hoge luchtvochtigheid en schaduw. De vruchten van de gatenplant doen er een jaar over om te rijpen. In koudere klimaten is deze plant alleen geschikt als kamerplant en zal deze bijna nooit bloeien.

Hondsdraf (Glechoma hederacea) is een kruipende plant, die ook als epifyt gevonden kan worden, bijvoorbeeld in knotwilgen. Hondsdraf wordt bezocht door verschillende bijensoorten. Van de bladeren kan een aromatische thee gezet worden. Door de Saksen werd er bier van gebrouwen.

Duizendblad groeit vaak op braakliggende terreinen en kan goed tegen droogte. De plant trekt insecten aan zoals sluipwespen en lieveheersbeestjes, die bepaalde insectenplagen kunnen bestrijden. Dat is voor veel mensen een belangrijke reden om het duizendblad aan te planten.

De zomereik kan in gunstige omstandigheden 35 m hoog worden. De eikel, de vrucht van de zomereik, wordt door onder andere eekhoorns verzameld om een wintervoorraad aan te leggen. Sommige eikels worden vergeten en zo kan de eik zich verspreiden. Het harde, taaie hout van de eik wordt onder andere voor meubilair en als bouwhout gebruikt.

De witte klaver groeit op plekken met gras en lijkt sterk op aardbeiklaver en basterdklaver. Het is voor bijen een belangrijke drachtplant, en is ook voor de honingproductie van belang. Witte klaver is zeer geschikt als veevoer, en ook als bodembedekker in de tuinbouw.

De dicht zodevormende plant wordt 8 tot 40 cm hoog, vormt geen of vrij korte wortelstokken en heeft lange, bebladerde, bovengrondse uitlopers. De grijs- of blauwgroene, ruwe bladeren zijn 2 tot 5 mm breed en tot 10 cm lang. Het jonge blad is opgerold. Het tongetje is 2 tot 6 mm lang.

De pannenkoekenplant werd in 1945 door een missionaris uit China meegenomen naar Noorwegen. Van daaruit hebben de stekken zich verspreid over Europa. In de jaren 70 was deze plant zeer populair en de laatste jaren is de pannenkoekenplant weer helemaal terug als kamerplant.

Kleinbladige klimop is niet alleen een groene versiering van middeleeuwse kastelen en ruïnes, de plant is ook zeer geschikt als heg- en bodembedekker. Klimopbladeren bevatten saponinen, dat zijn stoffen die vetten kunnen oplossen, en kunnen daarom zelfs gebruikt worden als natuurlijk wasmiddel.

Rough bluegrass heeft puntige ligules die 0,1875-0,375 lang zijn. De ruwe, slanke stengel wordt 1 tot 2 ft hoog. De aartjes zijn eivormig. Het heeft een losse, gegolfde groene pluim die erg vertakt is en 6 lang.

Smalle weegbree komt in West-Europa veel voor in graslanden, maar ook in voegen van bestrating. Het is een waardplant voor diverse vlinders, en zangvogels eten de zaden. De bladeren kunnen als voedsel voor knaagdieren en konijnen worden gebruikt.

Riet (Phragmites australis) is een invasief gras dat over de hele wereld voorkomt. Het groeit snel en verdrijft andere planten, inclusief inheemse soorten. Riet is echter ook een sterk, praktisch gras dat van oudsher als dakbedekking wordt gebruikt en als materiaal om muziekinstrumenten en andere voorwerpen van te maken.

Op akkers wordt de akkerdistel (Cirsium arvense) gezien als lastig te bestrijden onkruid, maar voor insecten en vogels biedt deze plant veel voordelen. De lichtpaarse bloemhoofden bevatten zeer veel nectar en trekken daardoor veel bijen en hommels aan. Omdat distelbegroeiing moeilijk toegankelijk is voor roofdieren, biedt de akkerdistel een veilige nestelplaats aan vogels als de vink, putter en veldleeuwerik.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De beuk is een van nature in Europa voorkomende boom die houdt van schaduwrijke plekken. Hij heeft een dunne bast, die bij te veel direct zonlicht kan verbranden. Beukenhout werd gebruikt als omslag bij de eerste boeken. Het woord boek komt van het Germaanse woord voor beuk, boche.

De Lijsterbes (Sorbus aucuparia) heet zo omdat vooral lijsters dol zijn op de felrode bessen, maar ze worden ook door andere vogels graag gegeten. De dichte structuur van de boom is bovendien heel geschikt om nesten in te bouwen. De bloemen van de gewone lijsterbes trekken veel insecten aan.

Jakobskruiskruid (Jacobaea vulgaris) geeft weilanden en bermen een fleurig aanzien, maar is eigenlijk een schadelijk onkruid dat zich snel verspreidt. De plant is giftig voor mensen en de meeste zoogdieren, en kan de lever zwaar beschadigen. De rups van de sint-jacobsvlinder (de zebrarups) eet de plant wel graag. De duinzijdebij voedt zich met nectar uit jakobskruiskruid.