De in Europa inheemse luzerne wordt wereldwijde onder de naam alfalfa als veevoer gebruikt. De luzerne kan dankzij zijn wortelknolletjes stikstof binden en hoeft daardoor minder bemest te worden. De naam alfalfa betekent ''vader van al het voedsel''.

De naam basilicum komt van het woord basileus, wat koninklijk betekent. Basilicum wordt daarom ook wel koningskruid genoemd. Het wordt veel gebruikt in de Italiaanse keuken, waar de frisse smaak vooral in koude gerechten goed tot zijn recht komt. In de Oudheid kauwden Grieken en Romeinen al op basilicumblaadjes vanwege de opwekkende eigenschappen van het kruid.

De capsicum annuum komt oorspronkelijk uit Amerika en is in de 16e eeuw via Spanje ons land binnengekomen. Tegenwoordig wordt hij hier verbouwd in kassen. Een vrucht van de plantsoort Capsicum annuum heet ook paprika. Een andere vrucht van deze soort is de Spaanse peper of chilipeper, die een veel scherpere smaak heeft.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

Dankzij zijn witte, sterk geurende bloemen is arabische Jasmijn makkelijk te herkennen. Het is een zeer populaire plant vanwege zijn decoratieve uitstraling en hij wordt dan ook vaak gebruikt voor feesten en ceremonies. Arabische Jasmijn is de nationale bloem van onder meer Tunesië en de Filipijnen.

De mango (Mangifera indica) is een fruitboom die in tropische en subtropische gebieden op grote schaal wordt gekweekt voor de commerciële productie van mango's en ook als schaduwboom. De vruchten van de mango zijn niet alleen populair bij mensen, maar ook bij vleermuizen, apen, olifanten, wasberen en stekelvarkens.

De vijgenboom (Ficus carica) is bekend door de vruchten die vooral populair zijn in de Midden-Oosterse keuken. Vijgen kunnen vers of gedroogd gegeten worden. De vijgenboom leeft in symbiose met de vijgenwesp, die de boom bevrucht door eitjes te leggen in de bloemen, en zich daarbij tegelijkertijd zelf voortplant. Omdat de vijgenwesp in Nederland niet voorkomt, dragen alleen gekweekte bomen vruchten.

Euphorbia heterophylla groeit tussen 30 cm en 1 m lang en heeft holle stengels die vertakt of eenvoudig kunnen zijn met hoekige ribben. De onderste bladeren zijn afwisselend, terwijl de bovenste bladeren tegenovergesteld zijn en meestal een witachtige of felrode basis hebben. De stengel straalt een giftige melkachtige witte latex uit. Ze hebben geen bloemblaadjes, de rode kleur maakt deel uit van de kleuring van de jonge bladeren. De vruchten zijn kleine, gesegmenteerde capsules.

Maïs (Zea mays) is een gecultiveerd, eenjarig gras dat oorspronkelijk uit Midden-Amerika komt. Maïs wordt vandaag de dag op grote schaal over de hele wereld aangeplant vanwege het graan en komt niet meer in het wild voor. De naam komt van het woord 'maize', een Spaanse verbastering van het inheemse woord voor deze plant.

De struiken en bomen uit het omvangrijke geslacht vachellia tortilis komen van nature alleen voor in de Caraïben en bepaalde delen van Afrika. Ze hebben allemaal stevige doorns als verdediging tegen grote grazende dieren, zoals gazellen en giraffen.

De plant is een eenjarig of meerjarig kruid dat tot 91 cm hoog wordt. Het is licht harig, met donkere violette scheuten en ovale tot brede ovale bladeren die vaak ook donker violet zijn. De aangenaam geurende 15 tot 20 cm bloemen zijn enorm gevarieerd en kunnen enkel of dubbel zijn. Kleuren variëren van wit tot crème, geel, rood en violet.

De suikermeloen (Cucumis melo) smaakt meestal zoet, maar er zijn ook varianten verkrijgbaar die minder suiker bevatten en soms zelfs licht bitter smaken. Het oranje vruchtvlees bevat veel caroteen. De plant kan in Nederland in kassen gekweekt worden, maar de suikermeloen heeft veel warmte nodig om te rijpen. De bloemen worden bestoven door bijen en hommels.

Hyacintboon is een meerjarige, maar niet erg lang levende klimplant die tot 10 m hoog kan worden. Hyacintboon dankt zijn naam aan de bruin gekleurde peulen die de plant draagt. De bladeren zijn eetbaar, de bonen kunnen ook gegeten worden, mits goed gekookt.

Kafferkoren is een graan dat al eeuwen lang als belangrijke bron van voedsel wordt gebruikt, vooral in Afrika en India. Uit het graan van de plant wordt ook siroop gemaakt, die in zuidelijk Noord-Amerika lange tijd populair was als zoetstof. Tegenwoordig is de plant populair omdat het graan glutenvrij is. Kafferkoren heeft de eigenschap te kunnen stoppen met groeien gedurende een droge periode en de groei te hervatten wanneer er weer voldoende vocht in de bodem zit.

Postelein (Portulaca oleracea) is niet alleen een zomergroente die zowel rauw als gekookt gegeten kan worden, maar ook een mooi bloeiende sierplant. Hiervoor zijn verschillende cultivars gekweekt met grotere bloemen in verschillende kleuren.

Deze vetplant komt van oorsprong uit het Midden-Oosten en is te herkennen aan de zachtgroene, puntige bladeren met kartelige randen. Het sap van de aloë vera wordt al sinds de oudheid gebruikt voor diverse doeleinden, waaronder wond- en huidverzorging en als dorstlessend vruchtensap. Het is niet voor niets dat de aloë vera ook wel wonderplant genoemd wordt.

De stokroos is een tweejarige plant. Dat betekent dat hij in zijn eerste jaar groeit, en stengels, bladeren en wortels vormt. In het tweede jaar verschijnen de bloemen en wordt zaad geproduceerd, waarna de plant afsterft. Deze roos kan tot 2.5 m hoog worden. De stokroos is in verschillende types te vinden, met verschillende kleuren bloemen die allemaal een ander soort grond prefereren. De donkerder kleuren groeien graag in zanderige grond, terwijl de lichtere kleuren liever kleigrond als standplaats hebben.

De gewone melkdistel (Sonchus oleraceus) is verwant aan de paardenbloem en groeit veel als onkruid in moestuinen en weilanden. Wanneer je deze plant beschadigt, komt er een wit melksap vrij. De bleekgele bloemetjes van deze plant openen zich in de ochtend, om zich in de middag weer te sluiten. Op de bladeren van de gewone melkdistel kan je verschillende soorten bladmineerders aantreffen.

De olijfboom is een groenblijvende boom die 20 tot 40 miljoen jaar geleden al in het huidige Italië groeide. De vrucht van de olijfboom is één van de belangrijkste exportproducten in mediterraanse landen. Uit de pit van de olijf wordt olie gewonnen, die o.a. in cosmetica wordt gebruikt.