De vijgenboom (Ficus carica) is bekend door de vruchten die vooral populair zijn in de Midden-Oosterse keuken. Vijgen kunnen vers of gedroogd gegeten worden. De vijgenboom leeft in symbiose met de vijgenwesp, die de boom bevrucht door eitjes te leggen in de bloemen, en zich daarbij tegelijkertijd zelf voortplant. Omdat de vijgenwesp in Nederland niet voorkomt, dragen alleen gekweekte bomen vruchten.

Deze vetplant komt van oorsprong uit het Midden-Oosten en is te herkennen aan de zachtgroene, puntige bladeren met kartelige randen. Het sap van de aloë vera wordt al sinds de oudheid gebruikt voor diverse doeleinden, waaronder wond- en huidverzorging en als dorstlessend vruchtensap. Het is niet voor niets dat de aloë vera ook wel wonderplant genoemd wordt.

Postelein (Portulaca oleracea) is niet alleen een zomergroente die zowel rauw als gekookt gegeten kan worden, maar ook een mooi bloeiende sierplant. Hiervoor zijn verschillende cultivars gekweekt met grotere bloemen in verschillende kleuren.

De vruchten van de watermeloen (Citrullus lanatus) worden al duizenden jaren gegeten. Omdat watermeloenen voor meer dan 90 procent uit water bestaan, kunnen woestijnvolkeren in de Kalahariwoestijn zes weken lang overleven op alleen wilde watermeloen. Ook de zaden zijn eetbaar en worden in China en Vietnam gegeten bij nieuwjaarsvieringen.

Calotropis procera is een soort uit de maagdenpalmfamilie (Apocynaceae). De soort is een succulente struik of kleine boom, die voorkomt in Noord-Afrika, tropisch Afrika, West-Azië, Zuid-Azië en Indochina.

De bloemen zijn trechtervormig, violet, donkerder violet in het centrum en soms met een witte rand. Er bestaan ook vormen, die geheel witte bloemen hebben. De kelkbladen zijn 4-6 mm lang en de bloemkroon is 4,5-6 cm lang. De vruchten zijn ronde, 1-1,5 cm grote, tweehokkige doosvruchten die vierkleppig opensplijten, waarbij vier grote zaden tevoorschijn komen.

De bloemen van de nachtschone gaan pas open als de avond valt en verspreiden dan een zwoele geur waar veel (nacht)vlinders op af komen. Een zeer geschikte plant dus om ’s avonds in de tuin of op het terras van te genieten. Bijzonder aan de nachtschone is dat hij door kruisbestuiving in het volgende jaar bloemen in andere kleuren kan krijgen.

De olijfboom is een groenblijvende boom die 20 tot 40 miljoen jaar geleden al in het huidige Italië groeide. De vrucht van de olijfboom is één van de belangrijkste exportproducten in mediterraanse landen. Uit de pit van de olijf wordt olie gewonnen, die o.a. in cosmetica wordt gebruikt.

Kittelbloem is een kruidachtige klimplant die bekend staat om zijn fraaie blauwe bloemen met een gele of witte kern. De groenblijvende plant komt van nature voor in de tropische gebieden van Azië. De bloemen worden gebruikt als kleurstof om gerechten of dranken blauw te kleuren. Als er een zure vloeistof zoals citroensap aan wordt toegevoegd, wordt de kleurstof roze.

Parkinsonia Aculeata werd vroeger vanwege de doornen vaak gebruikt als natuurlijke afscheiding. Het broze hout is makkelijk te bewerken en wordt soms gebruikt als stookhout en voor de productie van houtskool en papier. De plant, die rond 1900 in Australië werd geïntroduceerd, geldt daar nu als invasieve soort.

De suikermeloen (Cucumis melo) smaakt meestal zoet, maar er zijn ook varianten verkrijgbaar die minder suiker bevatten en soms zelfs licht bitter smaken. Het oranje vruchtvlees bevat veel caroteen. De plant kan in Nederland in kassen gekweekt worden, maar de suikermeloen heeft veel warmte nodig om te rijpen. De bloemen worden bestoven door bijen en hommels.

Portulak is een vrolijk bloeiende, eenjarige plant met helder gekleurde gele, lila rode en zelfs witte bloemen. De plant bloeit vooral uitbundig bij volle zon. De bloemen openen zich wanneer de zon schijnt en sluiten zich in de schemering. De portulak is een vetplant die droogte verdraagt en gebruikt wordt in borders, rotstuinen en perken.

De kool (Brassica oleracea) werd al duizenden jaren geleden voor het eerst verbouwd, waardoor we nu een ruime variatie aan koolsoorten hebben, van witte kool en rodekool tot spruitjes en broccoli. Kool wordt wereldwijd gegeten; door mensen en door rupsen! De rupsen van koolwitjes en diverse soorten motten zijn dol op kool.

Het sap van de woestijnroos werd vroeger in Afrika gebruikt om giftige pijlen mee te maken. In Oman wordt de woestijnroos door de inheemse bevolking gebruikt als medicijn. De plant komt voor in de woestijn en moet daarom niet te veel water krijgen, anders zal ze haar mooie, roze bladeren afwerpen.

Pauwenbloem is een groenblijvende struik. De struik krijgt oranjerode bloemen en is een populaire sierplant, de plant is niet winterhard en moet dus binnen overwinteren. De plant komt van nature voor in de tropische gebieden van Zuid- en Midden-Amerika en goeit het best in de volle zon.

De gewone melkdistel (Sonchus oleraceus) is verwant aan de paardenbloem en groeit veel als onkruid in moestuinen en weilanden. Wanneer je deze plant beschadigt, komt er een wit melksap vrij. De bleekgele bloemetjes van deze plant openen zich in de ochtend, om zich in de middag weer te sluiten. Op de bladeren van de gewone melkdistel kan je verschillende soorten bladmineerders aantreffen.

De drakenklimop klimt in regenwouden tegen bomen op. Daarom is het een ideale kamerplant om tegen een mosstok op te laten groeien. Maar ook als hangende plant doet hij het goed, want deze oersterke plant groeit eigenlijk overal, zolang er maar geen direct zonlicht op hem valt.

De ashwaganda is beroemd vanwege haar bladeren, die al eeuwen gebruikt worden in traditionele Indiase geneeswijzen. Zo zou het kruid slapeloosheid of stress tegen kunnen gaan, echter is de medische toepassing van dit kruid nog onvoldoende onderzocht. Oorspronkelijk is de ashwaganda te vinden in Afrika en Azië.

Tabaksboom (Nicotiana glauca) werd vroeger door de inheemse Noord-Amerikaanse bevolking gebruikt in rituelen. De plant is zeer giftig wanneer deze gegeten wordt. Momenteel onderzoekt men of Tabaksboom gebruikt kan worden bij het maken van biobrandstof.

Gewone tarwe (Triticum aestivum) is een belangrijke commerciële graansoort die wereldwijd wordt verbouwd voor de productie van tarwemeel. Het meel, dat rijk is aan gluten, is het meest gebruikte meel voor het maken van brood. Gewone tarwe werd in de 16e eeuw in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Tarwezaden worden in de herfst geplant en het graan wordt de volgende late lente tot vroege zomer geoogst.