Het is een meerstammige struik tot 100 centimeter lang in open gebieden. De plant is harig en klierachtig. De bladeren zijn tegenover, driehoekig tot elliptisch met gekartelde randen. Bladeren zijn 4 tot 10 cm lang en 1 tot 5 cm breed (tot 10,1 x 5,1 cm). Bladstelen zijn 1 tot 4 cm lang. De witte tot lichtroze buisvormige bloemen zijn in pluimen van 10 tot 35 bloemen die zich aan de uiteinden van takken vormen.

De tropische wonderstruik (Codiaeum variegatum) heeft zeer opvallende, kleurrijke bladeren en is daarom een geliefde kamerplant in Europa. De bladpatronen kunnen groen, geel, rood, paars, roze, oranje en wit zijn; vaak zelfs allemaal op dezelfde plant. Alle delen van de wonderstruik zijn giftig: het sap kan eczeem veroorzaken en vooral de zaden bevatten een dodelijk gif.

De naam basilicum komt van het woord basileus, wat koninklijk betekent. Basilicum wordt daarom ook wel koningskruid genoemd. Het wordt veel gebruikt in de Italiaanse keuken, waar de frisse smaak vooral in koude gerechten goed tot zijn recht komt. In de Oudheid kauwden Grieken en Romeinen al op basilicumblaadjes vanwege de opwekkende eigenschappen van het kruid.

De Euphorbia milii staat bekend als de christusdoorn, omdat men gelooft dat deze plant verbonden is met de doornenkroon die door Christus werd gedragen. Ze moet in een omgeving groeien waar het niet kouder dan 10 ℃ is en waar ze volop zon krijgt.

Tegenwoordig kent iedereen de van oorsprong tropische tomaat, maar toch is de tomaat pas sinds de 19e eeuw in het noorden van Europa geïntroduceerd. De rode kleur dankt de tomaat aan de stof lypoceen, een natuurlijke kleurstof die ook nog eens gezond is. Van groene, onrijpe tomaten is bekend dat ze giftig zijn, in het geval van tomaten geldt dus: hoe roder hoe beter.

Deze exotische plant bloeit uitbundig in velerlei kleuren. Hij wordt in (sub)tropische gebieden geteeld als sierplant en is de nationale bloem van Maleisië. In Hawaï dragen vrouwen de bloemen van de chinese roos in hun haar. Zelfs in het koude Nederland fleurt de hibiscus huiskamers op met zijn tropische uitstraling.

De sanseveria is een plant met langwerpige bladen, die wel tot 90 cm lang kunnen worden. Deze plant is zeer populair als kamerplant, onder andere omdat hij de luchtkwaliteit zou verbeteren. Daar is echter geen wetenschappelijk bewijs voor. Verder is het een erg sterke plant, die weinig verzorging nodig heeft. Van de bladeren van de sanseveria kunnen pezen of touw gemaakt worden voor bijvoorbeeld handbogen en gevlochten maanden.

Roze maagdenpalm komt van origine alleen in Madagaskar voor, maar wordt daar nu bedreigd. In Nederland wordt de plant vaak gebruikt als kamerplant of eenjarige buitenplant. De plant maakt de stoffen vinblastine en vincristine aan, die gebruikt worden in bepaalde medicijnen. Hij kan goed tegen de zon, maar kan wel zo af en toe wat extra mest gebruiken. De bloeiperiode is van juni tot september.

Zevenblad (Aegopodium podagraria) groeit veel in schaduwrijke bermen en akkerranden. Het werd vroeger wel in tuinen aangeplant, maar wordt tegenwoordig als een hardnekkig onkruid gezien, omdat het zich door de ondergrondse wortelstokken snel verspreidt en moeilijk te verwijderen is. Het wordt om deze reden dan ook wel 'tuinmansverdriet' genoemd.

Welriekende Ganzenvoet (Dysphania ambrosioides) is inheems in tropische delen van Noord- en Zuid-Amerika. Zowel de bladeren als de stengels hebben kleine klieren die een vieze geur afgeven. Het is een kruid dat langs de zijkanten van wegen en beekbeddingen groeit.

Euphorbia heterophylla groeit tussen 30 cm en 1 m lang en heeft holle stengels die vertakt of eenvoudig kunnen zijn met hoekige ribben. De onderste bladeren zijn afwisselend, terwijl de bovenste bladeren tegenovergesteld zijn en meestal een witachtige of felrode basis hebben. De stengel straalt een giftige melkachtige witte latex uit. Ze hebben geen bloemblaadjes, de rode kleur maakt deel uit van de kleuring van de jonge bladeren. De vruchten zijn kleine, gesegmenteerde capsules.

De palmvaren is een pracht van een plant, die in Nederland en België als kamerplant verkocht wordt. De naam van de plant klopt niet helemaal, want het is geen palm. Maar hij lijkt er wel verdacht veel op. Let op als er kinderen of dieren in huis wonen; de plant is namelijk giftig.

Door de naam van deze klimplant zal het je vast niet verbazen dat de bloemen te herkennen zijn aan de zwarte cirkel in het midden, waardoor de bloem aan een oog doet denken. Naast klimmen kan de suzanne-met-de-mooie-ogen prachtig hangen.

Het is een eerstejaars kruidachtige plant waarvan de stengel zich over de grond uitstrekt. Hoogte kan oplopen tot 30 tot 90 cm. De stengel heeft grof haar dat over het hele oppervlak groeit, op een gevorkte manier vertakt vanaf de basis en wortel schiet bij elk knooppunt. De bladeren hebben een onderscheidende bladsteel en het blad is 2,5-8 cm lang en 1,2-4,5 cm breed. Het heeft een ovale tot ovale ovale vorm met een stompe punt en een basis die geleidelijk smaller wordt tot een hartvorm. De bladeren hebben golvende randen. Er zijn haren aan beide kanten van de bladeren en de schede is vliezig en 1 tot 2 cm lang, met veel staande haren. De bloemen hangen in juli-oktober. Het schutblad dat de bloem omhult, heeft een kort handvat en heeft een waaiervormig tot peervormig haar. Aan de voet van de schutbladen zijn beide zijden samengevoegd tot een trechter. De bloemen zijn iets kleiner dan de communis en de blauwe bloembladen zijn ongeveer 4 tot 5 mm lang. In de herfst worden gesloten bloemen vaak ondergronds gebruikt.

Het is een kleine tot middelgrote bladverliezende boom (meestal niet meer dan 5 m hoog) met eenvoudige bladeren. De bloesems zijn wit en aantrekkelijk met een geel hart door de meeldraden, die lijken op een gebakken ei.

De monnikspeper (Vitex agnus-castus) produceert bessen en bladeren waaruit een etherische olie gewonnen kan worden. De monnikspeper is winterhard en heeft aromatische bloemen die 's zomers veel vlinders aantrekken.

Guave is een plant die gekweekt wordt vanwege de eetbare vruchten. Door hun aangename geur worden ze ook gebruikt in shampoo. De bladeren kunnen dienen als veevoer. In sommige landen wordt het hout gebruikt voor dakspanten en het roken van vlees. De guave zeer geschikt om als bonsai te vormen.

Wanneer je de bladeren van de peperomia Pellucida licht kneust, komt er een milde mosterdgeur vrij die bij het uittrekken zelfs astma kan veroorzaken. De plant is gevoelig voor wolluis en slakken eten de bladeren graag. De tropische plant groeit gemakkelijk op stijle en harde ondergronden zoals muren en daken, maar doet het ook prima in een pot.

Echte Sisal , Agave sisalana , bestaat uit een rozet van zwaardvormige bladeren van ongeveer 4,9 - 6,6 voet lang. Jonge bladeren kunnen een paar minuten tanden langs hun marges hebben, maar verliezen ze als ze volwassen worden. De sisal plant heeft een levensduur van 7-10 jaar en produceert meestal 200-250 commercieel bruikbare bladeren.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.