Khaya senegalensis is een middelgrote boom die tot 15 tot 30 m hoog kan worden en 1 m in diameter. De schors is donkergrijs tot grijsbruin, terwijl het kernhout bruin is met een rozerood pigment dat bestaat uit grove in elkaar grijpende korrels. De boom wordt gekenmerkt door bladeren gerangschikt in een spiraalformatie geclusterd aan het einde van takken. De witte bloemen hebben een zoete geur; de vrucht verandert van grijs naar zwart tijdens het rijpen.

Bladeren zijn tweevoudig samengesteld, zilverachtig behaard of glazig. Bloemen zijn roomwit, geurig en in hangende trossen tot 30 cm lang.

Jakhalsbes zijn struiken en bomen die inheems zijn in tropische gebieden. Sommige soorten worden vooral in China geteeld vanwege hun eetbare fruit (de kaki). Ook het hardhout van een aantal soorten is gewild. De jakhalsbes wordt ook als sierplant geteeld.

Bridelia ferruginea is wijdverspreid in Afrika, Australië, Zuid-Azië en verschillende eilanden in de Indische en Stille Oceaan.

Kasjoeboom is inheems in Zuid-Amerika, maar wordt over de hele wereld gekweekt vanwege zijn eetbare vruchten, de cashewnoten. Het is een groenblijvende boom die witte tot roze bloemen draagt. In de vruchten van de boom zitten kleine pitten die geroosterd kunnen worden.

Kafferkoren is een graan dat al eeuwen lang als belangrijke bron van voedsel wordt gebruikt, vooral in Afrika en India. Uit het graan van de plant wordt ook siroop gemaakt, die in zuidelijk Noord-Amerika lange tijd populair was als zoetstof. Tegenwoordig is de plant populair omdat het graan glutenvrij is. Kafferkoren heeft de eigenschap te kunnen stoppen met groeien gedurende een droge periode en de groei te hervatten wanneer er weer voldoende vocht in de bodem zit.

Het is een meerstammige struik tot 100 centimeter lang in open gebieden. De plant is harig en klierachtig. De bladeren zijn tegenover, driehoekig tot elliptisch met gekartelde randen. Bladeren zijn 4 tot 10 cm lang en 1 tot 5 cm breed (tot 10,1 x 5,1 cm). Bladstelen zijn 1 tot 4 cm lang. De witte tot lichtroze buisvormige bloemen zijn in pluimen van 10 tot 35 bloemen die zich aan de uiteinden van takken vormen.

Annona senegalensis is een geslacht van tropische struiken en bomen die van nature uitsluitend op het Amerikaanse continent voorkomen. Ze zijn niet vorstbestendig en de vruchten kenmerken zich door een vetplantachtig uiterlijk. Opgepast, want bij sommige soorten bevatten de vruchten een stof die als zenuwgif fungeert bij de mens!

Plant- Undershrub, met slijmachtig sap, luchtfoto, rechtopstaand, cilindrisch, vertakt, vast, groen. Bladeren - Afwisselend, eenvoudig, lancetvormig tot lineair, zelden eivormig tot langwerpig, stompe aan de top, grof en op afstand gezaagd; bladsteel veel korter dan het mes; stipuleren, stipules vrij-lateraal, ongelijk gepaarde bij het knooppunt, reticulaire venatie.

Kaapse wilde vijg zijn inheems in tropische landen. De soorten binnen dit genus lijken erg op elkaar, en zijn dus moeilijk te onderscheiden. Bestuiving vindt plaats door een enkele insectensoort, de vijgenwesp. Kaapse wilde vijg zijn van belang in verschillende religieuze stromingen, zoals het Boeddhisme en het Hindoeïsme.

Het is een struik die 2 tot 3,5 m lang wordt, met tal van hoekige takken vanaf de basis.

Het is over het algemeen 3,3 - 4,9 ft lang, af en toe tot 9,8 ft. Stengels zijn harig en vierkant in dwarsdoorsnede. Bladeren zijn tegengesteld gerangschikt, 0,79–3,94 lang, met ondiep getande marges en geven een sterke muntachtige geur af als ze worden verpletterd. Bloemen zijn roze of paars, gerangschikt in clusters van 2.5 tot 13 cm de bovenste bladoksels.

Hun bladeren zijn meestal gegroepeerd in paraplu-vormige arrangementen aan de uiteinden van lange rechtopstaande takken. De bladeren worden gedragen op lange bladstelen en hebben opvallende stipjes. De bladeren zijn zeer variabel van vorm, vaak handvormig samengesteld met folders eveneens variabel van vorm, maar ook eenvoudig of handvormig. Hun meestal dichte bloeiwijzen zijn vaak puntig en hun kleine bloemen hebben meestal 5 groenachtige bloemblaadjes. Hun stengels en ondergrondse delen zijn succulent en hun schors is vaak kurkachtig. Het is ontstaan in Afrika en heeft zijn distributiecentrum in Zuid-Afrika en de Mascarene-eilanden. Ze komen voor in graslanden, bossen en bossen, van zeeniveau tot meer dan 2000 m hoogte. Geografisch gezien zijn ze inheems in Afrika bezuiden de Sahara, Jemen op het Arabische schiereiland en de Comoren.

Tamarinde is een langzaam groeiende boom die 30 m hoog kan worden. De boom draagt kleine trossen bloemen met gele of rode strepen. De bladeren vouwen zich dicht in de nacht. Tamarinde wordt over de hele wereld gekweekt vanwege zijn eetbare vruchten. Het hout wordt ook gebruik in de meubelindustrie.

Deze plant heeft madeliefachtige, geel-gecentreerde, witte of gele bloemen met drietandige straalbloemen. De bladeren zijn getand en over het algemeen pijlvormig. De vrucht is een harde achene bedekt met stijve haren. De vrucht heeft aan een uiteinde een gevederde, pluimachtige, witte pappus.