De jadeplant is een vetplant met kenmerkende groene blaadjes en komt oorspronkelijk uit Zuid-Afrika, vandaar dat hij van de zonnige en lichte plekken in huis houdt. De plant zou geluk, voorspoed en rijkdom brengen en wordt daarom ook wel geldplant genoemd.

Gewone tarwe (Triticum aestivum) is een belangrijke commerciële graansoort die wereldwijd wordt verbouwd voor de productie van tarwemeel. Het meel, dat rijk is aan gluten, is het meest gebruikte meel voor het maken van brood. Gewone tarwe werd in de 16e eeuw in de Verenigde Staten geïntroduceerd. Tarwezaden worden in de herfst geplant en het graan wordt de volgende late lente tot vroege zomer geoogst.

De in Europa inheemse luzerne wordt wereldwijde onder de naam alfalfa als veevoer gebruikt. De luzerne kan dankzij zijn wortelknolletjes stikstof binden en hoeft daardoor minder bemest te worden. De naam alfalfa betekent ''vader van al het voedsel''.

Van het witte sap dat bij inkeping van de bast vrijkomt uit de indische rubberboom werd vroeger rubber gemaakt, maar daar wordt nu de Braziliaanse rubberboom voor gebruikt. Als kamerplant blijft de indische rubberboom kleiner dan op de plantage, maar hij moet wel op een plek staan waar groei mogelijk is. Als je hem toch moet bijsnoeien, houd er dan rekening mee dat het witte sap irriterend is voor de huid en giftig voor huisdieren.

De capsicum annuum komt oorspronkelijk uit Amerika en is in de 16e eeuw via Spanje ons land binnengekomen. Tegenwoordig wordt hij hier verbouwd in kassen. Een vrucht van de plantsoort Capsicum annuum heet ook paprika. Een andere vrucht van deze soort is de Spaanse peper of chilipeper, die een veel scherpere smaak heeft.

De kalanchoe blossfeldiana (Kalanchoe blossfeldiana) komt oorspronkelijk uit Madagascar en is sinds de jaren 30 een populaire huisplant. Andere vetplanten worden meestal gekweekt vanwege hun interessante bladeren, maar de Kalanchoe blossfeldiana wordt gewaardeerd voor haar kleurrijke bloemen in de herfst en winter. Daarom wordt deze plant vaak als cadeau gegeven tijdens de feestdagen, waar haar tweede naam "Kerst Kalanchoë" vandaan komt. Ze is giftig voor huisdieren.

De citroenboom is de enige boom die vier keer per jaar vruchten draagt, zodat je het hele jaar door kan genieten van verse citroenen. Bij iedere oogst hebben de vruchten een andere kleur, wit, groen of geel. Omdat hij niet tegen vorst kan is het in Nederland aan te raden een citroenboom in een pot te planten, zodat hij in de winter naar binnen kan.

De vruchten van de perenboom (Pyrus communis) zijn sinds mensenheugenis wereldwijd bekend en geliefd. Er zijn maar liefst duizenden verschillende perenrassen, die onderverdeeld kunnen worden in handperen en stoofperen. Stoofperen zijn een stuk harder en zijn alleen gekookt eetbaar. Peren worden ook in Nederland veel geteeld. Inmiddels heeft de peer zich ontwikkeld van delicatesse voor vorsten als Lodewijk XV en Lodewijk XVI, tot de meest populaire vrucht in Nederland.

De welbekende appelboom is één van de meest gekweekte vruchten ter wereld. Er zijn meer dan 7500 verschillende soorten appels. China produceert verreweg de meeste appels per jaar, namelijk rond de 40 miljard kg. In Nederland wordt per jaar zo'n 40 miljoen kg geproduceerd. De appelboom komt voor in vele mythen en sagen. De Noorse godin Idun zou bijvoorbeeld magische appels kweken waardoor de goden jeugdig bleven. In de Griekse en Romeinse oudheid was de appel een symbool van rijkdom en weelde.

De perzische slaapboom is maar beperkt winterhard en groeit beter naarmate er meer zon is in de zomer. In de nacht zijn de bladeren dichtgevouwen, wat de reden is voor de benaming 'slaapboom'. Het is een prachtige boom met opvallende roze bloemen, die een tropisch tintje aan de tuin kan geven.

De kerstcactus bloeit in de herfst en wordt rond die tijd vaak als kamerplant verkocht. Dit is dus vlak voor de kerst, vandaar de naam. In de Verenigde Staten wordt deze plant niet aan kerstmis, maar aan Thanksgiving verbonden, en wordt daar Thanksgiving cactus genoemd. De plant is een epifyt, die zich in het wild met zijn wortels aan boomstammen of boomtakken hecht.

Zevenblad (Aegopodium podagraria) groeit veel in schaduwrijke bermen en akkerranden. Het werd vroeger wel in tuinen aangeplant, maar wordt tegenwoordig als een hardnekkig onkruid gezien, omdat het zich door de ondergrondse wortelstokken snel verspreidt en moeilijk te verwijderen is. Het wordt om deze reden dan ook wel 'tuinmansverdriet' genoemd.

De poederkwast (Haemanthus albiflos) is een groenblijvend bolgewas dat in de tuinbouw wordt gewaardeerd om zijn ongewone uiterlijk en extreme tolerantie voor verwaarlozing. Hij dankt zijn naam aan zijn smalle, langwerpige, witte roosjes en de meeldraden, die opvallend buiten de toppen van de bloemen uitsteken, in de vorm van een kwast.

De esparcette (Onobrychis viciifolia) is een peulvrucht met een hoge voedingswaarde, die wordt gebruikt voor veevoer, resistent is tegen veel voorkomende ziekten en plagen en bij dieren een gunstige antiparasitaire werking heeft. De esparcette wordt voor zowel nectar als stuifmeel bestoven door bijen; de zoete nectar bestaat voor 42-55% uit suikers.

Chinese vernisboom is een bijzondere boom, die meestal langs straten en in parken aangeplant wordt en die het ook goed doet in de tuin. Hij krijgt in de zomer pluimen met kleine, gele bloemen, maar wat de boom echt uniek maakt zijn de spectaculaire blaasvruchten, die lijken op met lucht gevulde bladeren.

De naam blauwe Ossentong verwijst naar de beharing, die de dauw vasthoudt en zo voorkomt dat te veel water verdampt. Uit de wortel werd vroeger een kleurstof gehaald voor make-up. Daarnaast werd de deze plant ook gebruikt als wierook.

De borstelvlambloem heeft ooit gezorgd voor een onterechte inval van de politie, omdat de geur werd verward met die van marijuana. Cultivars van deze prijswinnende plant zijn te vinden in veel tuinen. Inheemse Amerikaanse volkeren zouden de borstelvlambloem medicinaal hebben gebruikt.

De koebraam (Rubus ulmifolius) is net als andere bramen een stekelige struik met witte en roze bloemetjes, die zich snel verspreidt en waaraan de bekende zwarte vruchten groeien. In tegenstelling tot andere braamsoorten is deze vrij zeldzaam in Nederland.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.