De oleander is een veelkleurige struik uit het Middellandse Zeegebied die niet van de Nederlandse winters houdt. Vandaar dat hij in ons land vooral gebruikt wordt om in de zomer een mediterrane sfeer te creëren op terrassen en balkons en als het kouder wordt weer naar een warm plekje binnenshuis verplaatst wordt. Pas wel op met kinderen en huisdieren, want de plant is zeer giftig.

De bougainvillea is vernoemd naar een Franse zeevaarder, die de soort ontdekte tijdens een expeditie in de 18e eeuw. Er zijn verschillende soorten, waarvan de bloemen wit tot paars kunnen zijn. Hij werd van oudsher gebruikt in oranjerieën en staat tegenwoordig veel in tuinen als kuipplant, omdat hij niet winterhard is.

Kleinbladige klimop is niet alleen een groene versiering van middeleeuwse kastelen en ruïnes, de plant is ook zeer geschikt als heg- en bodembedekker. Klimopbladeren bevatten saponinen, dat zijn stoffen die vetten kunnen oplossen, en kunnen daarom zelfs gebruikt worden als natuurlijk wasmiddel.

De wisselbloem is een halfheester die tot 3 m hoog kan worden. De wisselbloem trekt vele soorten vlinders aan, maar is niet geliefd bij muggen en vliegen. In Nederland en België kan deze plant de winter alleen binnen overleven.

De vijgenboom (Ficus carica) is bekend door de vruchten die vooral populair zijn in de Midden-Oosterse keuken. Vijgen kunnen vers of gedroogd gegeten worden. De vijgenboom leeft in symbiose met de vijgenwesp, die de boom bevrucht door eitjes te leggen in de bloemen, en zich daarbij tegelijkertijd zelf voortplant. Omdat de vijgenwesp in Nederland niet voorkomt, dragen alleen gekweekte bomen vruchten.

De olijfboom is een groenblijvende boom die 20 tot 40 miljoen jaar geleden al in het huidige Italië groeide. De vrucht van de olijfboom is één van de belangrijkste exportproducten in mediterraanse landen. Uit de pit van de olijf wordt olie gewonnen, die o.a. in cosmetica wordt gebruikt.

Deze vetplant komt van oorsprong uit het Midden-Oosten en is te herkennen aan de zachtgroene, puntige bladeren met kartelige randen. Het sap van de aloë vera wordt al sinds de oudheid gebruikt voor diverse doeleinden, waaronder wond- en huidverzorging en als dorstlessend vruchtensap. Het is niet voor niets dat de aloë vera ook wel wonderplant genoemd wordt.

De vrucht van de granaatappel (Punica granatum) wordt veel gebruikt in Midden-Oosterse gerechten. Hij was oorspronkelijk ook de grondstof voor de limonadesiroop grenadine. De granaatappel heeft een symbolische betekenis van vruchtbaarheid in diverse mythologische en bijbelse verhalen.

De capsicum annuum komt oorspronkelijk uit Amerika en is in de 16e eeuw via Spanje ons land binnengekomen. Tegenwoordig wordt hij hier verbouwd in kassen. Een vrucht van de plantsoort Capsicum annuum heet ook paprika. Een andere vrucht van deze soort is de Spaanse peper of chilipeper, die een veel scherpere smaak heeft.

De laurier is een mediterraanse plant, die als boom of als struik voorkomt. Hij bedekte vroeger, toen het klimaat daar nog vochtiger was, grote stukken van het land rond de Middellandse Zee, maar komt daar tegenwoordig minder vaak voor. De laurier was in het oude Griekenland en het Romeinse Rijk een symbool van overwinning, welvaart, gezondheid en zelfs onsterfelijkheid. Romeinse keizers hadden vaak kransen van lauriertakken om hun hoofd en Griekse sporters kregen een lauriertak als ze gewonnen hadden. Hier komt ook de uitdrukking 'op je lauweren rusten' vandaan.

De bessen van de oorspronkelijk uit Noord-Amerika afkomstige karmozijnbes werden door sommige indianenstammen gebruikt vanwege hun medicinale eigenschappen. De vruchten worden nog steeds gebruikt om rode verf mee te maken. Sinds enkele jaren verwildert deze plant in Nederland en wordt op enkele plaatsen als invasief gezien.

De valse tulpenboom (Magnolia grandiflora) wordt vanwege zijn uitbundige witte bloemen al meer dan duizend jaar als sierplant gebruikt. In China werd deze magnolia in keizerlijke tuinen gekweekt. De valse tulpenboom is nauw verwant aan de eerste prehistorische bloemplanten.

De kalanchoe blossfeldiana (Kalanchoe blossfeldiana) komt oorspronkelijk uit Madagascar en is sinds de jaren 30 een populaire huisplant. Andere vetplanten worden meestal gekweekt vanwege hun interessante bladeren, maar de Kalanchoe blossfeldiana wordt gewaardeerd voor haar kleurrijke bloemen in de herfst en winter. Daarom wordt deze plant vaak als cadeau gegeven tijdens de feestdagen, waar haar tweede naam "Kerst Kalanchoë" vandaan komt. Ze is giftig voor huisdieren.

De naam basilicum komt van het woord basileus, wat koninklijk betekent. Basilicum wordt daarom ook wel koningskruid genoemd. Het wordt veel gebruikt in de Italiaanse keuken, waar de frisse smaak vooral in koude gerechten goed tot zijn recht komt. In de Oudheid kauwden Grieken en Romeinen al op basilicumblaadjes vanwege de opwekkende eigenschappen van het kruid.

De vaderplant (Tradescantia zebrina) is in Nederland geliefd als kamerplant vanwege de mooie, gestreepte bladeren. Hij heeft roze of witte bloemetjes. De plant is door middel van stekken makkelijk te vermenigvuldigen. Het sap kan de huid irriteren.

De ruellia simplex (Ruellia simplex) is een vaste plant die herkenbaar is aan haar rimpelige, trompetvormige, paarse bloemen. Het is een invasieve plant die zich agressief vermeerdert door middel van zelfzaaiing en via kruipende ondergrondse stengels. De zaden worden over korte afstanden verspreid wanneer ze explosief worden vrijgegeven uit de rijpe vrucht.

Australische laurier is een groenblijvende struik, die tot wel 10 m hoog kan worden en ook de breedte in kan groeien. Australische laurier is een stevige plant die goed tegen droogte kan. Daarom wordt de plant vaak als heg gebruikt.

Van het witte sap dat bij inkeping van de bast vrijkomt uit de indische rubberboom werd vroeger rubber gemaakt, maar daar wordt nu de Braziliaanse rubberboom voor gebruikt. Als kamerplant blijft de indische rubberboom kleiner dan op de plantage, maar hij moet wel op een plek staan waar groei mogelijk is. Als je hem toch moet bijsnoeien, houd er dan rekening mee dat het witte sap irriterend is voor de huid en giftig voor huisdieren.

De wilde cichorei is waarschijnlijk door de Romeinen in Nederland geïntroduceerd en groeit hier inmiddels rijkelijk. De gemalen wortels werden in de Tweede Wereldoorlog gebruikt om een soort koffie van te maken, wat nog steeds gebeurt in het Middellandse Zeegebied. De plant wordt commercieel verbouwd om inuline (een glucosevervanger) uit te winnen.

De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.