De gewone boon komt oorspronkelijk uit Noord- en Zuid-Amerika, maar groeit inmiddels overal ter wereld. De soort kent verschillende eetbare variëteiten, zoals sperzieboon, kidneyboon en stoksnijboon. Gek genoeg staat de plant ook op de lijst van Nederlandse giftige planten. Het eten van grote hoeveelheden ongekookte zaden kan bij kinderen tot misselijkheid en diarree leiden. Door de giftige stoffen is de plant enigszins beschermd tegen insectenvraat.

De kerstcactus bloeit in de herfst en wordt rond die tijd vaak als kamerplant verkocht. Dit is dus vlak voor de kerst, vandaar de naam. In de Verenigde Staten wordt deze plant niet aan kerstmis, maar aan Thanksgiving verbonden, en wordt daar Thanksgiving cactus genoemd. De plant is een epifyt, die zich in het wild met zijn wortels aan boomstammen of boomtakken hecht.

De tamme kastanjeboom komt oorspronkelijk uit het Middellandse Zeegebied en is door de Romeinen naar Noord-Europa gebracht, waarschijnlijk als voedselbron voor het leger. Tamme kastanjes worden veel gegeten in Hongarije, Frankrijk en Zuid-Tirol. Ook in middeleeuwse kloostertuinen werd deze boom geplant. Het hout is zeer bruikbaar door de hoge duurzaamheid voor tuinmeubelen, hekken en vaten.

Zevenblad (Aegopodium podagraria) groeit veel in schaduwrijke bermen en akkerranden. Het werd vroeger wel in tuinen aangeplant, maar wordt tegenwoordig als een hardnekkig onkruid gezien, omdat het zich door de ondergrondse wortelstokken snel verspreidt en moeilijk te verwijderen is. Het wordt om deze reden dan ook wel 'tuinmansverdriet' genoemd.

De aeonium Aureum is speciaal omdat ze in haar rustperiode op haar mooist is. Tijdens de zomermaanden gaat de aeonium Aureum in een lange rusttoestand. Dit is wanneer de buitenste lagen van de bladeren verdorren en de binnenste bladeren roze worden en zich als een "roos" naar binnen wikkelen. De plant begint weer te groeien als de temperatuur afkoelt. Dan worden de bladeren weer groen en verspreiden ze zich geleidelijk. De aeonium Aureum houdt niet van zinderende hitte, maar mag tijdens haar rustperiode geen water krijgen omdat dit haar zou kunnen doden.

De bontbladige olijfwilg is een bladhoudende olijfwilg met ovale, grijsgroene bladeren. De naam doet misschien anders vermoeden, maar de plant heeft geen stekels. Bontbladige olijfwilg komt oorspronkelijk uit Oost-Aziatische landen zoals Japan, qua klimaat vergelijkbaar met West-Europa, daarom doet de plant het prima in Nederland.

De poederkwast (Haemanthus albiflos) is een groenblijvend bolgewas dat in de tuinbouw wordt gewaardeerd om zijn ongewone uiterlijk en extreme tolerantie voor verwaarlozing. Hij dankt zijn naam aan zijn smalle, langwerpige, witte roosjes en de meeldraden, die opvallend buiten de toppen van de bloemen uitsteken, in de vorm van een kwast.

Knolklaverzuring (Oxalis articulata) wordt als groente gegeten in delen van India, maar moet alleen in kleine hoeveelheden worden gegeten vanwege het oxaalzuur in de bladeren. Het wordt in grote delen van de wereld vooral gezien als onkruid. De plant verspreidt zich namelijk snel en gaat de groei van andere planten tegen. Buiten het zonlicht rollen de bloemen zich op tot kokertjes.

De ridderspoor heeft lange, volle en sierlijke trossen waarmee ze echte blikvangers kunnen zijn. Voor de verzorging is het belangrijk dat ze op voedzame grond staan die iets kalkhoudend is. Door ze direct na de bloei terug te knippen en bij te mesten met snelwerkende mest wordt herbloei bevorderd.

De gladde iep (Ulmus minor) heeft kleine rode bloemen en opvallende vruchten (nootjes) met brede vleugels. De boom kan honderden jaren oud worden en kan dan een stam hebben met een diameter van wel 6 m. Tijdens de bloei van de gladde iep, een windbestuiver, komen pollen vrij, die bij sommige mensen allergische reacties kunnen geven.

De esparcette (Onobrychis viciifolia) is een peulvrucht met een hoge voedingswaarde, die wordt gebruikt voor veevoer, resistent is tegen veel voorkomende ziekten en plagen en bij dieren een gunstige antiparasitaire werking heeft. De esparcette wordt voor zowel nectar als stuifmeel bestoven door bijen; de zoete nectar bestaat voor 42-55% uit suikers.

De silene Rubella subsp. Rubella heeft kleverige stengels, waarmee kleine insecten kunnen worden gevangen. Deze vaste planten zijn vanuit Europa in de VS ingevoerd voor tuinen, maar zijn in het nieuwe continent genaturaliseerd en staan in Alaska op de lijst van invasieve planten.

Blauwe Knoop is een populair bij allerlei vlindersoorten. De ongewone vorm van de wortelstok komt volgens een legende doordat de duivel uit onvrede over de krachten van de plant besloot er een stuk af te bijten. De blauwe Knoop, die tegenwoordig steeds minder voorkomt, werd vroeger vaak ingezet om heksen af te weren.

De kerrieplant (Helichrysum italicum) heet zo omdat de bloemen een beetje naar kerrie ruiken, maar is geen bestanddeel van de kruidenmix kerriepoeder en wordt nauwelijks gebruikt voor het kruiden van curry's. Wel wordt hij gebruikt als smaakmaker in de mediterrane keuken. De smaak is een beetje bitter en doet denken aan salie.

De naam blauwe Ossentong verwijst naar de beharing, die de dauw vasthoudt en zo voorkomt dat te veel water verdampt. Uit de wortel werd vroeger een kleurstof gehaald voor make-up. Daarnaast werd de deze plant ook gebruikt als wierook.

Peganum harmala kan ongeveer 3 voet lang worden, maar normaal is het ongeveer 1 voet lang. De bladeren zijn afwisselend, zittend en hebben borstelig, 0,06-0,10 in lange stippen aan de basis. De bloemen zijn wit of geelachtig wit, en zijn ongeveer Diameter 2 tot 3 cm . Groenachtige aderen zijn zichtbaar in de bloembladen. Ze hebben een draadachtige, 1,2 cm lange steel.

Japanse Boeddahden is een conifeer met kegelvruchten met schubben, die opzwellen, rood kleuren en vlezig worden wanneer ze volgroeid zijn. Dit is een boom die hoog wordt aangeschreven in feng shui en daardoor in het oosten voor veel geld wordt verhandeld. Hij kan ook goed als bonsai worden gekweekt.

De amerikaanse amberboom wordt al meer dan 3 eeuwen als sierboom in Europa gebruikt. De bladeren lijken op die van de esdoorn, maar hebben een gespreide stand. De boom is in de herfst zeer kleurrijk, met dieprood, geel en oranje blad. Zowel de hars als het hout worden in de VS commercieel gebruikt.

De koebraam (Rubus ulmifolius) is net als andere bramen een stekelige struik met witte en roze bloemetjes, die zich snel verspreidt en waaraan de bekende zwarte vruchten groeien. In tegenstelling tot andere braamsoorten is deze vrij zeldzaam in Nederland.

Omdat de witte bloemen op lepels lijken, wordt de spathiphyllum wallisii in het Nederlands meestal lepelplant genoemd. In Zuid- en Midden-Amerika groeit de plant op moerassige bodem in het tropisch regenwoud, vandaar dat hij als kamerplant het liefst staat op een schaduwrijke plek en in vochtige grond staat. Bij een goede verzorging kan hij wel 30 jaar oud worden. Let er wel op dat hij bij inname ietwat giftig is, dus enige voorzichtigheid bij kinderen en huisdieren is geboden.